ดิฉัน อายุขึ้นเลขสาม มีลูก 2 คน ฝากให้พ่อกับแม่ช่วยเลี้ยง ส่วนดิฉันกับสามีแยกย้ายกันทำงาน
ฉันจะไปเจอลูกๆคืนวันศุกร์จนถึงเช้าวันจันทร์เดินทางไปทำงาน
ส่วนสามี เจอกันเดือนละประมาณ2ครั้ง ในวัน ส-อา
ฉันและสามีหลังจากอยู่ด้วยกันมานานและเว้นระยะห่างให้พื้นที่กัน ก็เข้าใจกันมากขึ้นไม่มีปัญหาอะไรกัน

แต่ปัญหามีอยู่ว่า

1. ฉันเคยทำธุรกิจหนึ่งกับครอบครัวเลยตัดสินใจซื้อที่ผืนหนึ่ง(โดยปรึกษากันแล้ว) กู้เป็นชื่อแม่ ฉันบริหารธุรกิจและผ่อนค่าที่ 
จนกระทั่งเกิดปัญหาในธุรกิจฉันจึงแยกตัวมา โดยให้ภาระผ่อนที่เป็นของคนที่ดูแลธุรกิจต่อไป คือพี่ชาย
แต่อาจเพราะธุกิจมีขึ้นมีลง พี่จึงไม่ได้ผ่อนต่อ ภาระเลยอยู่ที่ พ่อกับแม่ ส่วนที่จะขายก็ไม่ได้เพราะต้องใช้
ฉันลงทุนกับธุรกิจนี้ไปเป็นเงินเก็บก้อนนึง จมไปกับค่าผ่อนที่ ที่ฉันไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย
แต่รู้สึกเหมือนทุกคนจะมองว่าเป็นความผิดฉัน ที่ไม่ผ่อนต่อ
ถามว่า.....เป็นความผิดฉันมั้ย ควรทำยังไง

2. เมื่อก่อนสามีจะมาอยู่กับครอบครัวฉัน แต่พอแม่สามีสร้างบ้านใหม่ บวกกับเรื่องงาน
สามีเลยสะดวกที่จะอยู่ที่บ้านตัวเองมากกว่า
จากเมื่อก่อนมาหาที่บ้านดิฉัน ก็กลายเป็นฉันจะพาลูกๆไปนอนที่บ้านสามี
แม่กับพ่อเลยน้อยใจ ร้องไห้ และงอลที่ดิฉันพาลูกๆไปนอนบ้านสามีในช่วงวันหยุด
ท่านกลัวว่าเราจะไม่อยู่ที่บ้านเดียวกับท่านหากได้งานใหม่(ดิฉันกำลังจะเปลี่ยนงาน)
เครียดมากเลยควรทำยังไง เป็นสงครามจิตเวชไปแล้ว
รู้สึกท้อไม่อยากกลับบ้านเลย ทั้งๆที่อยากไปเจอลูกๆ กลัวลูกได้ผลกระทบ
เพราะบางครั้งที่บ้านก็มีการพูดประชดลูกที่ไปนอนบ้านสามี

3. ฉันให้ค่าเลี้ยงดูลูกๆ เดือนละ 10,000 บาท น้อยไปหรือไม่

4. ควรเอาลูกมาเลี้ยงเองดีไหม เลี้ยงคนเดียวอาจเหนื่อยหน่อย กลัวดูแลได้ไม่เท่าพ่อกับแม่ดูแล
บวกกับโรงเรียนที่เรียอยู่ดีกว่าแถวที่ทำงานด้วย อายุประมาณ 4-6 ขวบ
แต่พ่อกับแม่คงน้อยใจอีก ว่าเอามาเลี้ยงเอง

ช่วยให้คำแนะนำหน่อยนะคะ ตอนนี้ฉันกำลังรักษาโรคซึมเศร้า เครียดมากๆเลย สมองคิดเรื่องงานไม่ได้เลยค่ะ