เรากับสามี อยู่กินกันมาสิบปีแล้วได้ ซึ่งไม่เคยแยกกันอยู่เลย ทำงาน ไปไหนมาไหน ด้วยกันตลอด ก่อนหน้านี้ ไม่เคยมีแพลน ว่าจะมีลูก จนมาวันนึง สามี ดูเหมือนจะอยากมีลูก จึงปล่อยให้ท้อง คะ ตอนนี้ ใกล้จะคลอดแล้ว ตัวเราเอง ตั้งใจ ว่า ถ้ามีลูกแล้ว ก็อยากจะเลี้ยงเอง กับสามี 2 คน ไม่อยากเป็น ภาระ พ่อแม่ เพราะท่านก็ มีงานภาระ ที่ต้องทำ ถึงจะไม่มีความรู้ เรื่องการเลี้ยงเด็กเลย ก็ตั้งใจจะเลี้ยงเอง แต่สามี พูดกับเราตลอดว่า ถ้าเราคลอดลูกแล้ว ให้เราเอาลูก กลับไปเลี้ยงที่บ้านกับแม่เรา แยกกันอยู่ไปก่อน สักเดือนสองเดือนก็ได้ ส่วนเค้า จะทำงาน อยู่ที่นี่ เหมือนเดิมซึ่งที่เราอยู่ตอนนี้ กับบ้านแม่เรา อยู่คนละจังหวัด ตัวเราเอง ขับรถไม่เป็น คะ ไปไหน มาไหน เองไม่ได้ ตั้งแต่เราท้อง สามีเราจะเป็นคน ทำงานดูแลค่าใช้จ่ายทั้งหมด ถือเงิน ทั้งหมด เลิกงานกลับบ้านมา ส่วนมาก จะมีกิจกรรม ต้องออกไป กับเพื่อนๆของเค้า ค่อนข้างบ่อย และกลับดึก เวลาไปข้างนอก ไม่ค่อยตอบแชท โทรไม่ค่อยรับ ถึงสามีจะบอกเราตลอด ว่าเค้าไม่มีเรื่องชู้สาวแน่นอน อยู่แต่กับเพื่อนฝูง แต่ในขณะ ที่ชีวิตเรา เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ท้องแก่ใกล้คลอด อยู่แต่บ้าน ไม่มีเพื่อน ไม่มีสังคม แต่สามีเราก็ยังใช้ชีวิต มีเพื่อนฝูง มีกิจกรรมมีความสุขเหมือนเดิม เข้าใจคะว่าการทำงานหาเงิน มันเหนื่อย ต้องมีผ่อนคลายบ้าง แต่แค่อดทนอยู่ใกล้ชิดดูแล ภรรยาที่กำลังท้องอยู่ อาจจะเสียเวลากับเพื่อนฝูงช่วงนี้ไป คงไม่นานเท่าไีร ขนาดนั้น ยังคอยบอกเราบ่อยๆว่าคลอดแล้วให้ เอาลูกไปเลี้ยงที่บ้านกับแม่
สรุปที่เราอยากรู้ จริงๆเลยว่า เราควรทำยังไง ตอนท้อง ก็ดู เหมือนเราเป็นภาระให้สามี พอถ้าคลอดออกมา เค้าก็ ไม่อยากให้เราเลี้ยงลูกเองกับเค้าเหมือนเค้ากลัวว่า เด็กอ่อน จะทำให้เค้าไม่ได้พักผ่อน ไม่มีอิสระ แบบนี้หรือปล่าว เค้าพูดตลอดว่า ห่างกันบ้างก็ได้ การที่คนรักกัน พูดแบบนี้ คือเค้าอยากห่างกับเรา หรือปล่าวคะ หรือเป็นเพราะห่วงว่า เราจะเลี้ยงลูกไม่ได้ อารมณ์คนท้องมาเต็มๆ คะตอนนี้ น้อยใจสุดๆ