ผมเคยมีหัวหน้าคนนึงแกเป็นคนสดใสร่าเริงมาก มีอะไรรับจบแทนลูกน้องได้พอสมควร เรื่องหนักเป็นเบาไม่เคยได้ยินแกด่าเสียหายเลย
ทั้งที่ลูกน้องทั้งทีมก็ผู้ชายหมด
มาวันนึงลูกสาวแกโดนมอไซสวนเลนมาชนทำให้เดินไม่ปกติแทบไม่มีโอกาสหาย เดินไม่ได้อยู่หลายเดือน
แกก็ยังยิ้มได้นะครับ ยังทำงานได้คือเก่งมาก

แต่พอวันนึงแม่แกก็คือย่ามาช่วยดูแลลูกสาวให้ดันลื่นหัวฟาดพื้นที่บ้านอีกผลคือใช้ชีวิตไม่เหมือนเดิมอีกคน ติดเตียงแต่ยังพอดูแลตัวเองได้บนเตียง 
จากวันนั้นหัวหน้าผมไม่เหมือนเดิมอีกเลย เงียบ ขรึม ด่าลูกน้องเก่ง ยิ่งอะไรที่เป็นความผิดจากประมาทแทบจะถึงเนื้อตัวตัว
พวกผมก็เข้าใจแกนะ พยายามทำตัวน่ารัก ทำให้แกเบาใจ สุดท้ายแกดีขึ้นทางใจแต่ร่า่งกายแกไม่ไหวครับ โทรม ช้า ก็ต้องออกกันไป ไม่รู้ป่านี้เป็นไงบ้างหลายปีแล้ว

ขอโทษที่อาจดูหม่นนะแต่พอวันเวลาผ่านผมก็กังวลว่าถ้าวันนึงเราเจอเรื่องหนักๆเราจะผ่านมันไปได้ยังไง เพราะเห็นหลายคนผ่านมันไปได้ยังทำงานได้