เรื่องมีอยู่ว่า ผมมีเพื่อนสนิทคนนึงทำงานในมหาลัยแห่งนึง ภาคอีสานตอนบน เขาเป็นบุคลากรในนี้แล่ะ ส่วนผมก่อนหน้านี้ลูกจ้างประจำเอกชนห้างดัง อยู่มาวันนึงมีตำแหน่งงานตรงนี้ว่างเขาเลยชักชวนมาทำด้วยกัน มันดีสบายงานข้าราชการจะได้มาช่วยงานกันทำงานด้วยกันจะได้มีวันหยุดตรงกันด้วย บรรเทิงสิทีนี้ หลังจากนั้นเราก็ลาออกจากงานประจำที่มีเงินเดือนเยอะกว่าที่ใหม่ที่กำลังเริ่มทำ พอสอบนั้นนี้เสร็จเรียบร้อย เราผ่านได้รับการคัดเลือกเข้ามาทำงานจริง ไอ่เพื่อนคนที่ชักชวนเราเข้ามาทำงาน ออกตัวเลยทีนี้ว่า งานเรามันคนละส่วนกันนะ ไม่ใช่จะได้เจอกันคุยได้ตลอด ประมาณว่าเขาคนละชั้นกับเรา เขามีตำแหน่ง เขาเป็นเจ้านายเราพนักงานลูกจ้างกะจอกๆ สัมผัสได้ถึงความอีโก้สูง คิดในใจอยากใส่หน้าพวกอีโก้สูงนี้เหลือเกิน พลาดอย่างมากที่ลาออกจากที่เดิม แล้วกูมาทำอะไรที่นี้ ศึกษางานเอาเองครับ อยากรู้อะไรให้ถามเอา ใช้ความเฉลียวฉลาดหน่อยสิ ผ่านอะไรมาก็ตั้งเยอะ จะให้เดินตามตูดไม่ได้นะงานเรามันคนละส่วนกัน นี้คือสิ่งที่แนะนำมา ล่าสุดเขาประชุมงานกัน คือเจ้าหน้าที่ทุกคนในคณะเข้าหมดเเม่บ้านยันรปภ มีผมคนเดียวที่ไม่ได้เข้า คือเพื่อนคนนี้แล่ะมาถามว่าไปไหนมาไม่เห็นเข้าประชุม เอ้า คือผมจะตรัสรู้ได้อย่างไร ไม่มีใครบอกใครชวนเลย คือมันมากกว่านี้คับ อดทนครับ คือตอนนี้ไตร่ตรองอยู่ว่า จะเปลียนงานดีมั้ยครับ หมดความอดทนเมื่อไหร่ คงพังแบบยับๆครับ หรือยังไงต่อดีครับ