ขอระบาย 1 โพสนะครับ ช่วงนี้เหนื่อย นอยมาก กับปัญหาทางบ้าน คำว่าครอบครัวไม่ใช่เซฟโซนมันมีอยู่จริง เราอยู่กับคำนี้มาแต่เด็ก จนตอนนี้คนที่เลี้ยงเรามาคือย่า ซึ่งเป็นเสาหลักของบ้านล้มลง นอนไม่รับรู้ด้วยเครื่องช่วยที่ รพ ออกจากห้องเอ็กเรย์ คำแรกที่ลูกเขาถามคือ ไหนแหวน ไหนสร้อย !? คือพีคมาก หลานๆอึ้ง
ไม่มีลูกคนไหนของย่า ถามถึงอาการเลย
ทุกคนต่างคิดที่จะกลับบ้าน เพื่อไปเปิดห้องย่า ไปเอากระเป๋าของย่า เพื่อหาอะไร คงไม่ต้องบอก 
ซึ่งสิ่งที่เราคิดในใจคือ เดี๋ยวนะ ย่ายังไม่ตาย
คือได้เห็นอะไรที่ไม่เคยเห็นจริงๆ เคยเห็นแค่ในละคร เจอกับตัวเข้าใจเลย อึ้งจริง
ตัวเราเป็นหลานที่ทิ้งไว้กับย่า พ่อก็ไปมีเมียใหม่ เลยเหมือนลูกย่าอีกคน ที่ผ่านมาก็โดนคำเหน็บๆจากพี่ป้า น้าอามาตลอด เราคิดว่า เขาคงคิดว่าเราจะมาหาร มาแย่งอะไรของเขา สต เราไม่เคยมีความคิดอยากจะได้เลย เพราะเราเป็นแค่หลาน คิดแต่ว่า ให้ลูกๆเขาไปเถอะ แค่นี้ก็แย่งกันจะตายแล้ว
และในตอนนี้ที่ย่านอนอยู่โรงพยาบาล นอนมาตั้งแต่วันคริสมาสต์แล้ว คนที่ไปเฝ้าย่า ไปดูแล ก็มีแต่หลานๆ สลับกันไปดู ส่วนลูกๆก็มาบ้าง แบบมา แต่ไม่เฝ้า ไม่สะดวกเฝ้า ทุกคนอ้างภาระ หน้าที่ของตัวเองอย่างทิ้งไม่ได้ เช่น พน ต้องไปส่งเมียทำงาน ! พน ต้องไปแข่งวัวชน ! คือแต่ละเหตุผล  ส่วนหลานๆที่เฝ้า วันไหนติดเรียน ติดงาน ก็จะรวมเงินกันจ้างคนดูแลวันละ 500 (หลานบางคนยังเรียน บางคนทำงานแล้ว) ที่หลานๆพร้อมใจกันดูแล เพราะตอนที่ย่ายังไม่ล้ม ย่าดูแลหลานๆมาดีมากๆ ทุกคนได้รับการดูแลจากย่า เหมือนเป็นลูกว่าจริงๆ ซึ่งย่าดูแลลูกดีขนาดไหนคงไม่ต้องสืบ แต่ทำไม ลูกเป็นแบบนี้นะ ?
และในตอนนี้ บรรดาลูกๆ ก็ใช้เงินย่า ทรัพย์สินย่าไปในทางส่วนตัวกัน
แล้วพีคกว่าคือ รพ โทรให้ลูกมาเซ็นเพื่อฉีดยากระตุ้นหัวใจเพราะย่าจะหยุดหายใจ ซึ่งคนเป็นหลานที่เฝ้า ไม่สามารถเซ็นแทนได้ อำนาจคือลูก แต่ลูกบอกไม่ว่าง ไม่สะดวกมา ขายของอยู่ !!! จนหลานๆต้องโทรไปให้ลูกอีกคน ซึ่งอยู่ไกลที่สุด ใช้เวลาเดินทาง กว่าจะมาเซ็นได้ 3 ชม. เฮ่อออออ คนเป็นหลานอย่างเราถอนหายใจวันละร้อยรอบ เริ่มไม่อยากให้ย่าหายกลับมา ไม่อยากให้ย่าฟื้นมา แล้วต้องรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้เลย เขาคงจะเสียใจมากๆ ที่ลูกๆไม่มาเลย แถมยังใช้ทรัพสินย์ แย่งทรัพย์สมบัติเขากันแล้วในขณะที่เขา ยังไม่ได้จากไป

อยากมาระบายเฉยๆ เรารู้สึกเหนื่อยๆ นอยๆ ที่ต้องเจอคนในครอบครัวแย่ๆแบบนี้ มันยิ่งกว่าละครมากที่เห็นในตอนนี้