ที่บ้านเรามักจะน้อยใจกันอยู่บ่อยๆค่ะ สาเหตุหลักๆเลยคือยายเราค่ะยายเราเป็นคนขี้หงุดหงิดขี้บ่นแล้วก็ขี้น้อยใจมากๆค่ะยายมักจะต่อว่าแม่เสมอแม่ทำอะไรขัดใจนิดๆหน่อยๆก็เป็นแล้วค่ะแม่เราคงเครียดมากว่าทำอย่างนี้จะถูกใจยายไหมแม่เราก็เลยเอามาลงกับเราน้องเราและก็พ่อเราค่ะซึ่งพ่อเราก็เครียดละก็น้อยใจมากๆค่ะพ่อมักจะมาระบายให้เราฟังเสมอเราก็รับฟังไว้ค่ะบางทีก็เก็บมาคิดบ้างมีเครียดบ้างหรือน้อยใจบ้างที่ทำไมครอบครัวเราถึงเป็นอย่างนี้

อีกเรื่องคือช่วงนี้แม่ไม่ค่อยสนใจพ่อเลยค่ะพ่อชอบพูดกับเราว่าแม่แทบจะไม่มองหน้าพ่อเลยด้วยซ้ำ พ่อเราน้อยใจเรื่องนี้มากๆเลยค่ะซึ่งบางทีเราก็คิดว่าถ้าเราไม่ขอกลับค่ำแล้วให้พ่อไปรับหรือทำกิจกรรมอะไรที่พ่อแม่จะต้องใช้รถคนละคันกันปัญหามันจะน้อยลงไหม 

เราเป็นคนที่จะต้องรับฟังทุกฝ่ายเสมอค่ะเพราะน้องคงยังเด็กอยู่พ่อก็บ่นตามด้านบนส่วนแม่และยายก็จะชอบบ่นพ่อเหมือนกันค่ะ จะบ่นว่าทำไมไม่ช่วยงานบ้านวันๆเอาแต่ทำงานของตัวเอง จริงๆเราไม่ค่อยชอบเลยค่ะเรารู้สึกว่าเราเครียดมากเกินไปเราคิดว่าเรายังไม่โตพอที่จะรับเรื่องพวกนี้เรากังวลอยู่เสมอเลยค่ะว่าพ่อแม่จะแยกทางกันไหมซึ่งเป็นสิ่งที่เราไม่อยากให้เกิดขึ้นสุดๆเลย แค่พ่อแม่น้อยใจกันนิดหน่อยเราก็ร้องไห้ไปหลายนาทีแล้วค่ะถ้าเราต้องเตอเรื่องพวกนี้ไหนจะเครียดกับเรื่องที่รรอีกเราคงทนไม่ไหวแน่ๆค่ะ