เราเป็นคนหนึ่งนะ ที่ไม่ค่อยสนใจเรื่องความรัก ก็อาจจะมีบ้าง แต่ไม่บ่อย มาวันหนึ่งมีเพื่อนมาเข้าหาเราคนนึง คนนี้เขามีแฟนแล้วนะ แล้วแฟนเขาก็เป็นเพื่อนของเรา ตอนแรกเราก็ไม่ได้อะไร เพราะนี่ก็แฟนเพื่อน ไม่ได้มีความรู้สึกชอบ หรืออะไรทั้งสิน คิดแค่ว่าเป็นเพื่อนกันเฉย ๆ จนเขาทักเรามา ตอนแรกเราก็คุยเล่นกันตามปกติ เราก็ไม่รู้หรอกว่าเขาชอบ คิดแค่ว่าเพื่อนกันแหละ ไป ๆ มา ๆ เราก็สนิทกันมากขึ้น แลกประสบการณ์ความรักกัน ตอนนั้นเราก็มีคนที่ชอบด้วย เลยไม่ได้สนใจอะไรเขาหรอก เราปรึกษาเรื่องความรักกับเขาบ้าง เวลาเขาทะเลาะกับแฟนก็มาให้เราปลอบบ้าง ทีนี้ผ่านไปสักพัก เขาก็เรื่องที่จะหยอดเรามากขึ้น เราก็เริ่มเอ๊ะแล้ว ว่านี่มันชอบเราป่ะว่ะ ? แต่ก็นั้นแหละ ก็คุยกันสักพัก แฟนเขาก็จับได้ ว่าที่เขาหายไปบ่อย ๆ เพราะมาคุยกับเรา เขากับแฟนทะเลาะกันเรื่องเราบ่อยมาก เราก็เริ่มที่จะตีตัวออกห่าง เพราะไม่อยากจะไปเป็นมารความรักของใคร แต่พอเราห่างมากขึ้น เขาก็ยิ่งเข้าหาเรามากขึ้น ซึ่งขอยอมรับเลยว่า เราก็เริ่มชอบเขา แต่เราก็พยายามห้ามใจตัวเอง ... ไป ๆ มา ๆ เขาเลิกกับแฟนเรื่องเรา เราโครตรู้สึกผิด จนเขามาคุยกับเรา ( ตอนเลิกกับแฟนวันนั้นเลย ) เรายอมรับแหละ ว่าเราชอบเขา เราห้ามตัวเองแล้ว แต่มันไม่อยู่จริง ๆ เราคุยกันสนุกมาก หยอกล้อกันตามปกติ จนเราชอบเขาขึ้นมาจริง ๆ เราชอบเขามาก ๆ แต่เหมือนกับว่า เขายังลืมแฟนเก่าไม่ได้ เรายอมถอยนะ ถ้าเขากลับไปคบกับแฟนเก่าเขา เพราะเขาก็เลิกกันเพราะเรา เรารู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยเลย โกรธตัวเองด้วยซ้ำที่ห้ามความรู้สึกไม่ได้ ถ้าไม่มีเรา เขาสองคนก็คงจะไม่เลิกกัน เราคิดแบบนี้ แต่พอนานไป เขาเริ่มมา ๆ หาย เหมือนก็ยังติดต่อกับแฟนเก่าอยู่ เหมือนกับว่า กรรมตามสนองเรานั้นเอง ตอนนี้เรากำลังพบกับปัญหานี้อยู่ เลยจะมาขอคำแนะนำเราอยากตัดใจมาก ๆ เลยตอนนี้ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะใจเรามันรู้สึกไปแล้ว แนะนำเราหน่อยนะคะ ว่าควรทำยังไง