คือเรารู้จักเพื่อนคนนี้ทางโลกออนไลน์ค่ะ จริงๆ เรามองว่าเขาเป็นคนน่าค้นหา เราออกจะชอบเขาตั้งแต่แรก ซึ่งเขาก็รับรู้นะคะว่าเราชอบเขา แต่เขามีแฟนแล้วค่ะ ยอมรับว่าเรารับไม่ได้ พยายามที่จะไม่คุยกับเขาแต่เขาก็ทักมาหาตลอด มาคุยดีด้วย มาง้อเราให้กลับไปคุยด้วยเหมือนเดิม ซึ่งเราไม่อยากคุยเพราะว่ากลัวมีปัญหาภายหลัง กลับไม่อยากรู้สึกเพิ่มอะไรอีกนอกจากความชอบอีกแล้ว ทุกครั้งที่เขาทะเลาะกับแฟน งอน หรืออะไรก็ตามที่เรียกว่ามีปัญหากัน เขาจะทักหาเราตลอดแทบว่าทุกครั้ง แถมเราก็ปลอบเขาทุกครั้ง เขาเคยบอกไว้ว่า ' ถ้าเจอกันเร็วกว่านี้เราก็คงรักกัน ' แต่เราว่าไม่น่าจะเกี่ยวเพราะจะเจอช้าหรือเร็วก็แย่พอกัน ทุกครั้งที่เรามีแฟนหรือคนคุย เขาจะทักมาหาตลอดว่ามีแฟนทำไม คนนั้นดีกว่าเขามั้ย (' เราเคยเห็นหน้ากันมาแล้วค่ะ เคยอยากจะไปหาแต่ว่าเราดันติดโควิดซะก่อน พอหายเป็นเราก็ห่างกันไป ' ) ซึ่งพูดตรงๆก็คือ เราก็ยอมเขาค่ะ เพราะเรารู้สึกว่าเขามีผลต่อหัวใจเรามาตลอด พอเราไม่มีใคร เขาดันมีตลอด เลิกกับใครก็ทักหาเราตลอด เราก็ยังอยู่ ครั้งนึงแฟนเก่าเขาเคยทักมาปั่นหัวเราค่ะ เพราะว่าเขาหมั่นไส้เราที่เราคุยกับแฟนเขาแบบออกหน้าออกตา เรายอมรับผิดโดยดี แถมเขา(คนที่เราชอบ) ยังไปว่าแฟนเก่าของตัวเองที่มาว่าเรา และเลิกยุ่งค่ะ พอเราได้คุยกันแบบจริงๆจังๆ ก็ทะเลาะกันบ่อยมากค่ะ เราทะเลาะกันบ่อยมากจนเหนื่อย เราตัดสินใจปิดแอคหนีเขาไปหลายเดือนแต่พอกลับเข้ามาดันเห็นแชทที่เขาทักมาหาตลอดเวลาที่เราหายไป เขาบอกคิดถึงเรา โทรหาเรา แต่ครั้งนี้เราเลือกที่จะปล่อยเขาไปค่ะ แต่เขาดันไม่ปล่อยเรา เหมือนจะเริ่มเข้าหาเรา แต่สักพักเขาก็ทักลดลงค่ะ จนปัจจุบันนี้ เราไม่ได้ทักกันเลย แค่บอก happy birthday กันแค่นั้นค่ะ เห็นเขาบ้างในสตอรี่ แต่ไม่ได้ทักกันแล้ว เรามีใหม่เยอะมากค่ะ แต่ทุกครั้งที่เลิกเราดันคิดถึงเขามากๆ และเราก็ยังไม่เจอคนที่รับเราได้เท่าเขามาก่อนเลยค่ะ เรากลายเป็นว่าไม่มั่นใจต่อการมีความรักจริงๆ เรามีมาตรฐานเยอะจนบางทีมาตรฐานของเราก็คือเขา ปัจจุบันก็ 3 ปีจะ 4 ปีแล้วค่ะ เรายังไม่ลืมเขาอยู้ลย คือคนเราจะไม่ลืมใครสักคนได้นานขนาดนี้เลยหรอคะ