ทุกครั้งที่เวลาเราแอ๊คทีฟ กุลีกุจอ  คุยเก่ง  พยายามพูดเสนอแนะสิ่งดีๆแบบดูสนอกสนใจ  แสดงความสามารถเต็มที่

แม่ผมชอบโยนงานให้ผมทันที  แม่ผมชอบหาข้อตำหนิให้เราเปลี่ยนแปลงทันที
เราจะเหนือยกว่าเดิม   ทั้งๆที่เราก็สนอกสนใจแคร์คู่สนทนา  พยายามเต็มที่อย่างโน้นอย่างนี้

คือเวลาผมทำอะไรเต็มที่ผมไม่ชอบโดนขัด  โดนทำให้เสียกำลังใจ   ตำหนิได้แต่อย่าตรงเกินไปต้องค่อยๆพูดแบบมีศิลปะ

ในภายหลังผมเลยทำเป็นเฉยชา  ยังคุยได้ปกตินะ  แต่ถ้าถึงอะไรที่ต้องแสดงความสามารถจะนิ่ง ตีมึน
แม่ผมจะบ่น จะตำหนิ ที่ไม่สนใจอะไร แต่ผมจะไม่โดนโยนงานเพิ่ม  ไม่ต้องเสียใจเวลาเราพยายามแสดงความสามารถแล้วโดนท้วงติงบางจุดให้เปลี่ยน

ผมจะสบายกว่าเดิมเยอะเลย

ผมคิดเห็นแก่ตัวเกินไปหรือเปล่า  แต่ผมไม่ชอบเวลาพยายามสนใจ  แสดงตวามสามารถเต็มที่
จะเป็นการเปิดช่องให้แม่โยนงานให้ทันที    เปิดช่องให้แม่ได้คอมเมนต์ตำหนิทันที   ทั้งๆที่เราก็เต็มที่แล้ว

หลังๆเลยตีมึนจนถึงทุกวันนี้