สวัสดีค่ะ ขอแทน เรากับ สามีว่า บีกับบอยนะคะ บีคบหากับบอยมา 2ปีกว่าแล้วค่ะ มีลูกด้วยกัน คนนึง หลังมีลูกเนี่ย บอยเหลวไหลมากค่ะ ไม่เอาอะไรเลย งานที่เคยทำ ก็ลาออกเพราะ หลังจากที่ย้ายมาอยู่บ้านเรา ( บ้านเราก็พอมีฐานะนะคะ ) บอยก็ใช้เงินครอบครัวเรามาตลอด เพราะอ้างว่า ลาออกเพราะ เพื่อนร่วมงาน เอาเปรียบบ้าง ใช้ยกของคนเดียวบ้าง ฝั่งครอบครัวเราก็ โอเค ให้พักงานไปก่อน แล้วก็เริ่มหางานใหม่ แต่บอยเขาก็มีภาระคือรถมอไซต์ของเขา ออกงานมา ซึ่งแน่อยู่แล้วว่า ไม่มีจ่ายงวดรถ ฝั่งบ้านเราก็ออกค่าใช้จ่ายให้ ระหว่างหางานทำ บอยเริ่มเหลวไหลขึ้นทุกวัน เริ่มติดเพื่อน เริ่มไม่กล้บบ้าน ไปข้างนอกกลับบ้านตอนเช้าบ้าง ไม่สนใจลูกบ้าง เราก็บอกเขาประจำว่า ควรเปลี่ยนนิสัยได้แล้วนะ เป็นพ่อคนแล้ว เขาก็สัญญาว่าจะเปลี่ยนตัวเองใหม่ คือเราก็พูดเรื่องนี่กับเขาหลายครั้ง แต่ก็รัก เลยอยากให้อยู่ด้วย จนแม่เราบอกว่า บอยยังหางานไม่ได้อีกหรอ นี่จะปีแล้ว มีครอบครัวแล้วนะ เราก็พูดเรื่องงานกับบอย ว่า บอยควรหางานนะ เราไปรบกวนพ่อแม่เยอะแล้ว บอยก็เหมือนไม่พอใจ เพราะบอยรู้ว่าฝั่งบ้านเรามีฐานะ และไม่ใช่แค่บอยที่เห็นแก่ตัว รวมถึงแม่บอย และพ่อใหม่บอย ที่จะทักหาเพื่อยืมเงินเราหลายครั้ง ยืมล่าสุดครึ่งแสน แต่เราไม่ให้ เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่เราจะต้องให้เขา เราเริ่มคิดว่า ควรแยกกันอยู่มั้ย อยู่กับลูก 2 คน แล้วก็ตายาย แค่นี้ จะมีความสุขมากกว่า ที่ต้องมานั่งอดทนกับคนแบบนี้ แล้วแม่เราพึ่งบอกว่า ถ้าไม่คิดจะทำงาน ก็หาวิ่งส่งอาหารก่อน แต่รถบอย คือติดที่ไม่มีใบขับขี่ และไม่มีป้ายทะเบียน สาเหตุคือ ( ตอนออกรถเงินไม่พอ ค้างศูนย์ไว้ 2900 ) เราก็บอกแม่บอยนะว่า แม่คะขาดป้ายกับใบขับขี่นะคะ บอยควรมีจะได้หางานวิ่งส่งอาหารได้ แต่สิ่งที่แม่บอยตอบกลับมาคือ ไม่มีเงิน ให้ครอบครัวเราออกให้ได้มั้ย รวมแล้วเงินประมาณ 4000 เขาไม่ช่วยสักบาท เราก็เริ่มคิดว่า เห็นแก่ตัวมาก ลูกของคุณยังไม่ทำงาน แต่ไม่คิดหาเงินเลย ตอนนี้เราเริ่มหมดความอดทนแล้วค่ะ ควรเริ่มพูดยังไงดีคะ ให้เขาไม่อยู่กับเรา เพราะเราพูดไป เขาก็ไม่ยอมไป