ผมมีพี่สาว2คน เป็นพี่คนละพ่อ เมื่อก่อนพ่อผมคบกับแม่ พ่อเป็นคนที่เวลาเมาจะทำร้ายแม่ตลอด พี่สาวคนละพ่อทั้งสอง ก็ไม่ค่อยชอบพ่อผมเท่าไหร่ เพราะพ่อทำร้ายร่างกายแม่และพ่อเป็นคนที่ไร้เหตุผล ชอบพาลชอบหาเรื่องคนอื่นเวลาเมา แต่เมื่อช่วงเดือนเมษายน66 พ่อผมได้เลิกลากับแม่ พี่สาวของผม ก็ตัดสินใจให้แม่มาอยู่ที่บ้านพี่สาวคนโต ซึ่งแรกๆก็ดี แต่ผมเป็นโรคซึมเศร้า และพึ่งมาเป็นเดือนมีนาคม66 อาการมันยังไม่ค่อยดี ช่วงนั้นผมก็จะมีปัญหาบ่อยๆ จนกระทั้ง แม่ชวนผมมากินยานอนหลับ ผมก็ตัดสินใจกินกับแม่ เพราะตอนนั้นเป็นอารมณ์ชั่ววูบ และตอนที่ผมกินยาเกินขนาด ตอนนั้นเป็นช่วงเดือนมิถุนา66 และยายผมเสียพฤษภา66 ผมจึงตัดสินใจจะกินยาเกินขนาด เพราะผมมีปัญหาทางด้านชีวิตหลายอย่าง แมวที่ผมรักก็หายไป ยายผมก็เสีย พ่อแม่ก็เลิกกัน ผมคิดอะไรไม่ออกจึงตัดสินใจไปแบบนั้น พอผมทานยาเกินขนาด ผมและแม่ก็ได้ถูกส่งไปที่โรงพยาบาลเพื่อล้างท้อง และหลังจากนั้นผมก็ได้ไปบำบัดจิตที่โรงพยาบาลจิตเวชแห่งหนึ่งที่ตัวเมืองเชียงใหม่ หลังจากที่ผมเข้าไปอยู่ที่นั่น ผมก็ดีขึ้น แต่ แม่ผมก็ต้องไปทำงานที่ ไกลบ้านประมาณ 50กว่ากิโล ซึ่งผมสามารถไปหาแม่ได้ช่วงเสาร์อาทิตย์ ซึ่งญาติจะพาผมไปหา แม่ที่นั่นเพราะแม่ไปทำงานกับญาติ ช่วงแรกๆ ผมก็ไม่ค่อยชินกับการที่ต้องได้นอนคนเดียว ผมก็ร้องไห้หาแม่ทุกคืน และผมเก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน ไม่ออกไปนั่งเล่นกับพี่ ซึ่ง ผมเวลาอยู่กับใครเวลาเศร้าหรือเสียใจ บางครั้งผมก็จะโมโหใส่คนที่อยู่ด้วย ผมก็เลยเลือกที่จะอยู่คนเดียว หลังจากนั้น วันนึงผมได้ร้องหาแม่หนักมาก และคิดจะทำร้ายตัวเองอีกครั้ง แต่ไม่ได้คิดจริงจังหรือจะทำจริงๆ ผมโทรหาแม่และบอกว่าผมจะทำ และผมไม่ทำแล้ว พี่สาวของผมก็เดินมาได้ยิน พี่สาวจึงพาผมไปหาน้าพยาบาลที่บ้านยาย ผมจึงคุย และ เคลียร์กับญาติๆว่าผมควรทำตัวยังไงควรปรับตัวยังไง ซึ่งผมก็ขอโทษทุกคนที่ทำตัวแบบนี้ และญาติๆก็ให้อภัย ผมก็ตัดสินใจโทรคุยกับแม่และบอกว่าจะปรับตัวและทำตัวดีๆ แม่ก็เข้าใจ แต่พอผ่านมาหลายเดือนจนกระทั้ง ต้นปีนี้ ที่บ้านญาติจัดงานปีใหม่ ในวันนั้นผมลืมกินยาปรับอารมณ์ตอนเช้า ผมจึง เศร้าและอยากร้องไห้ แต่ผมก็พยายามอยู่กับคนเยอะๆ ไม่แยกตัวอยู่คนเดียวเพราะ ผมไม่อยากผิดสัญญาหรือ ไม่อยากทำตัวมีปัญหาจนกระทั้งจบงาน ผมกลับบ้าน และนอนหลับ ช่วงเวลากลับบ้านคือเที่ยงคืน และผมต้องตื่นไปโรงเรียนตอน6โมง ซึ่งถ้าผมกินยาก่อนนอนมันจะทำให้ผมไม่ตื่นหรือ ปลุกยาก ผมจึง ไม่กินยา และข่มตานอน และพยายามนอนแล้วมันก็นอนไม่หลับจน6โมงเช้า ผมลุกมากินยา และบอกแม่ว่าขอหยุดเรียน1วัน แม่ก็โอเคและเข้าใจ และพออีกวันผมตื่น ไปโรงเรียนปกติ ก็ไม่มีอะไร และพอวันศุกร์ผมก็หยุดเรียนเพราะตื่นไม่ทันรถ แม่ก็ว่าผม ตื่นสายและปลุกยังไงก็ไม่ตื่น ผมก็บอกแม่ว่าจะทำงานค้างอยู่บ้าน แม่ก็โอเคตามใจ และพ่อผมก็โทรมาว่า อยากให้ผมย้ายโรงดรียนใหม่ ผมก็โอเคเพราะโรงเรียนที่ผมอยู่ตอนนี้ ผมโดนเพื่อน และรุ่นน้อง ลือว่าผมกินยาเกินขนาด ผมก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ ผมก็เลยตกลง และโทรบอกแม่ว่าจะย้ายโรงเรียน แต่ ผมก็เปลี่ยนใจว่าไม่ย้ายดีกว่า และบอกแม่ก่อนที่พี่สาวจะทักมา จนพี่ผมทักมาว่า จะย้ายโรงเรียนทำไม  ผมก็บอกว่าไม่ได้ย้ายแล้ว พี่ก็บอกว่า ทำตัวแบบนี้ใครจะไปอยากอยู่ด้วย แม่ปลุกก็ไม่ตื่น ไปโรงเรียน ก็ไม่ไป ขาดเรียนบ่อย ผมจึงบอกว่าต่อไปผมจะปลุกนาฬิกาเอง และจะไปโรงเรียน ทุกวัน จะทำตัวใหม่ และผมก็ขอบคุณพี่ที่สอน พี่ก็เข้าใจ  พอวันที่10ก็คือเมื่อวาน ผมและแม่ได้ไปเที่ยวบ้านญาติ และพี่สาวผมก็ไป ญาติหลายคนรวมตัวอยู่ที่นั่น และหลายๆคนก็ สังสรรกัน กินเหล้ากินเบียร์ปกติ แบบผู้ใหญ่ พอแม่เมา แม่ก็ไปคุยกับพี่สาวคนกลางว่า ผมทำตัวอย่างนู้นอย่างนี้ ผมก็เดินไปแอบได้ยินว่าแม่ว่าผม ผมก็ตกใจ ที่ได้ยินแม่พูดแบบนั้น ผมก็นั่งรอแม่คุยกับพี่เสร็จ และผมก็เข้าไปคุยกับพี่ว่า เรื่องมันเป็นอย่างงี้ แล้วผมก็บอกว่า ผมพยายามเข้าหาญาติพี่น้อง พยายามไม่โมโห และพูดดี แต่ผมก็รู้ว่าตัวเองมีปัญหา  จึงอยากปรึกษาญาติ แต่ปรึกษาใครไม่ได้พอปรึกษา เขาก็เอาไปพูดคุยกันแล้ว ผมรู้สึกว่าเขาดูไมีชอบที่ผมทำนิสัยแบบนี้ และไม่ควรอยากยุ่งกับผม แต่ผมก็เข้าใจและผมจะปรับตัวอีกครั้ง รวมทั้งหมดที่ผมขอโอกาสจากญาติพี่น้องก็รวมๆ 3ครั้งแล้ว ผมไม่รู้จะทำยังไง แล้วพอวันนี้ตอนเมื่อคืนผมกลับบ้านดึก แล้วผมกินยาก่อนนอน ตอนเช้านี้ผมตื่น6:45 รถโรงเรียนมา 6:50 ผมก็รีบแต่งตัว รีบขึ้นรถบอกให้คนขับรถโรงเรียนรอก่อน และวันนี้ผมก็ไปโรงเรียนปกติ แต่พอตอนเย็นนี้ พี่ทักมาหาผมว่า ไหนบอกว่ารู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง แล้วพอวันนี้ทำไมต้องให้แม่ปลุก ทำไม ต้องให้รถรอ  แลเวผมก็บอกว่าผมนอนดึกเลยตื่นไม่ทัน พี่ก็บอกว่าเกี่ยวหรอ ขนาดพี่คนกลางนอนตี1ตี2 ยังตื่นทัน  และผมก็คุยกับพี่ไป จนพี่บอกว่า ต่อไปนี้จะทำอะไรก็ตามใจ จะไม่สนใจละ จะไม่บอกอะไร แม่มาบอกอะไรพี่ก็จะไม่สน จนผมถามพี่ว่ายังรักผมอยู่ไหม พี่บอกว่าไร้สาระ ปล. ผมพึ่งอายุ13