สวัสดีค่ะ คือเรื่องมีอยู่ว่าเราค่อนข้างสนิทกับเพื่อนคนนี้ในมหาลัย นางเป็นคนเฟรนลี่มากๆ แต่เราเป็นคนที่เงียบมากๆและหน้าตึงจนบางคนเข้าใจผิดว่าเราหยิ่งปี1 เราสินทกันมากนั่งรถกลับบ้านด้วยกันทุกวัน พอหลังๆเขาไม่ค่อยมา วันหนึ่งนางมาเรียนนางไปนั่งกับเพื่อนอีกคนแล้วก็เมินเราไป ส่วนเราก็คิดว่านางคงอยากจะมีเพื่อนเพิ่มแล้วเราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะใครๆคงอยากมีเพื่อนเยอะๆเวลาเราอยู่คนเดียวนางก็ไปนั่งกับเพื่อนอีกคนที่เขาคุยเก่งกว่าสนุกกว่าเราแล้วเราก็นั่งคนเดียวจนพักหลังๆนี้เราเมินกันบ่อยขึ้นจนเพื่อนคนนั้นก็มาบ่นว่าเวลามีงานกลุ่มไม่มีใครเอาเขาเข้าเลย เพื่อนที่สนิทจริงๆหรือจริงใจจริงๆไม่มีเลย เราก็รู้ตัวแล้วนางน่าจะหมายถึงเรา เราเสียใจมาก เวลานางมาหาเรานางจะมาหาแค่เรื่องพาไปเข้าห้องน้ำเอย เวลานางไม่มาเราก็เอานางเข้ากลุ่มเรียน เราไม่เคยบ่นเลยเวลานางไม่ทำงานกลุ่ม เราดันเพื่อนคนนี้เข้ากลุ่มเพื่อนคนนอื่นด้วยเพราะเรามีกันแค่นี้แต่นางก็ไม่ค่อยสนใจเรื่องงานกลุ่มเลย+บางทีนางมีปัญหาเรื่องเเฟนหรือเรื่องเพื่อนคนอื่นนางก็ระบายให้ฟังแต่พอเราจะพูดบ้างนางก็จะขัดเราเลยเฟลๆบางครั้งเราก็คิดว่าเราอยู่กับนางแล้วอึกอัดเพราะ มีครั้งหนึ่งไปศึกษาดูงานนางบอกอยากกินขนมจากเพื่อนผู้ชายคนนั้นแต่เพื่อนมันนั่งข้างหน้าอยู่ๆแล้วเขาไม่ว่างเราก็คิดว่านางซื้อมาแล้วนางงอลแต่มันไม่ใช่เพื่อนผู้ชายซื้อมา เราไม่รู้ว่านางเป็นอะไร แล้วเราก็รู้สึกเสียใจมากที่นางพูดแบบนั้น ทั้งๆที่เวลาเรามีอะไรเราก็แบ่งนางช่วยนาง คอยทักบอกงาน คอยให้คำปรึกษา เราเศร้ามาเราไม่รู้จะทำไงดี ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ