คือเรามีเพื่อนสนิทคนนึงที่มีแค่คนเดียวเลยค่ะ ตอนแรกก็มีเพื่อนเป็นกลุ่มแต่พอโตขึ้ยมอปลายคนไหนไม่โอเคเราก็จะเฟดออกมา แล้วคนนี้รู้จักกันตั้งแต่ม.4รู้สึกว่าความคิดก็ตรงกันหลายๆอย่างเลยเลือกอยู่กันแค่สองคนค่ะ เวลามีงานคู่งานกลุ่มแน่นอนจะอยู่ด้วยกันเสมอ เรานับว่าเพื่อนสนิทเราเป็นคนเก่งคนนึงนะคะแต่เค้าติดขี้เกียจ บางงานเราเลยจะเป็นคนนำเพื่อนค่ะ มีงานนึงที่ต้องขายของที่รร.กลุ่มละ10คนได้ เราเห็นว่าไม่มีเพื่อนคนไหนนำหรือเริ่มที่จะดำเนินงานเลย เราเลยเป็นคนเริ่มแล้วก็ตัดแจงว่าใครเตรียมอะไรมาบ้างแล้วก็ถามความสมัครใจเพื่อนเสมอๆค่ะ แต่เพื่อนสนิทเราคนนี้ทางบ้านคือเข้มแล้วก็ไม่สามารถที่จะออกไปซื้อวัตถุดิบทำของขายได้ ก็อาจจะเอามาได้แต่ของที่บ้านเค้ามี เราก็เน้นให้เพื่อนๆทุกคนอ่านกลุ่มเสมอ แต่เพื่อนสนิทเราดันเป็นคนนั้นเองค่ะที่ไม่แทบจะิ่านกลุ่มเลยเวลาคุยเรื่องงาน จนทุกคนมีหน้าที่แล้งค่ะ มีแต่นางคนเดียวที่ยังไม่มี เราเลยจัดแจงให้นางเอาน้ำแข็งมาก็พอค่ะ นางก็บอกนางไม่สามารถจะซื้ออะไรได้เลย เราเลยให้นางเอากระทะมา นางก็บอกกระทะเป็นรูสรุปสุดท้าย นางเอาแค่ตะหลิวมาค่ะ ซึ่งต้องบอกก่อนเราจัดแจงให้ทุกคนเอาของมาเท่าๆกันจะได้ไม่ต้องมีใครคิดเล็กคิดน้อยหรือคิดว่าเราเอาเปรียบเพราะเราเองอาสาเป็นคนซื้อวัตถุดิบหลักตกเป็นพันเลยค่ะ เรากลัวเพื่อนคนอืานคิดว่าเราอ่อนให้เพื่อนสนิทตัวเองเอามาน้อยๆ จนมีเพื่อนคนนึงถามในกลุ่มว่าให้ซื้อไปแทนมั้ย เลยเลยตอบกลุ่มว่าไม่ต้องเพราะให้….(เพื่อนสนิทเรา)เอามาเพราะมันไม่ได้เอาไรมาพอวันต้องขายจริงนางเดินมาหาแล้วพูดว่าเราพูดใช้อำนาจกับนางเราก็ถามว่าเราพูดใช้อำนาจยังไง นางก็ไม่ตอบ ตอนนั้นเราเสียใจมาก้พราะเรายอมเพื่อนยอมนางมาตลอดน้อยครั้งที่จะพูดให้เพื่อนรู้สึกไม่ดี น้อยมากๆ แต่ตอนนั้นเราทำตามหน้าที่แล้วก็จำเป็นต้องทำและไม่ใช่คำพูดที่รุนแรงอะไรเพราะนางไม่เอาอะไรมาเลย เราต้องทำยังไง