เราอายุ 17 นะคะ เป็นเด็กนักเรียนอยู่เรามีมหาลัยแล้วจากรอบ portfolio ค่ะ
ตากหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เราไม่สามารถปรึกษาใครได้เลยจะไปเองที่บ้านค่อนข้างเคร่งหวงเรามากเลย ไม่ชอบให้ไปไหนมาไหนเอง สมัยม.ต้นเราเป็นคนไม่ชอบระบายมักจะสะสมจนถึงจุดที่ไม่ไหวแล้วค่อยไปปรึกษาเพื่อนค่ะ จนถึงจุดๆนึงที่เรารู้สึกเกรงใจเพื่อนเลยเลิกที่จะทำอย่างนั้นตอนม.ปลาย
พอขึ้นม.5 มาเราก็มีแฟนพอดี เราคอยปรึกษาเรื่องต่างๆกับแฟนแทนแต่แฟนเป็นคนค่อนข้างเก็บตัว แต่เราไม่ว่าเพราะบ้านเขามีปัญหาทางด้านการเงินหนักมากกกกกกกกกกกกกกจนเราเกรงใจแต่เราก็ไม่รู้จะไปปรึกษากับใคร ก็ปรึกษาแฟนไปเรื่อยๆจนแฟนขอคุยกับเราแล้วร้องไห้ออกมาว่า ‘เหนื่อยแล้ว อย่าบ่นกับเขาอีกเลยได้มั้ย เขาไม่อยากปลอบใครแล้ว เพราะเขารู้สึกผิดที่เวลาบ่นเเขาช่วยอะไรเราไม่ได้เลย’ เราได้ยินประโยคนั้นที่แฟนพูดออกมาจากปากแล้วร้องไห้ต่อหน้าเรา เราใจสลายเลยค่ะ ทั้งรู้สึกเป็นภาระ และไม่ควรเอาความรู้สึกตัวเองไปให้คนอื่นได้รู้
หลังจากนั้นเราเลยไม่บ่นกับแฟนอีกเลยค่ะ (เรื่องที่บ่นส่วนมากจะเป็น ปัญหาครอบครัว) ที่บ้านชอบเคร่งกับเราจนเราจะประสาท แต่ตั้งแต่เด็กจนโตเราไม่เคยทำตัวก้าวร้าวหรือร้องไห้ให้พวกท่านเห็นเลยสักครั้ง จนพวกม่านคิดว่าเราเข้มแข็งมากพอ ไม่มีทางมีปัญหาทางจิตแน่นอน เราเหนื่อยมากเลย เราทั้งบ่นกับแฟนไม่ได้ ที่บ้านก็ไม่ได้ เพื่อนก็ไม่ได้ ทุกวันนี้เราเคยเขียนลงในสมุดจนมันขาดเพราะความโมโห เรารู้สึกตัวเองไม่ไหวแล้วจริงๆ อยากพบผู้เชี่ยวชาญที่สามารถเป็นที่ปรึกษาแล้วคอยช่วยเราได้จริงๆ
ตอนกลางคืนช่วงหัวค่ำ เรามักจะแอบขึ้นไปร้องไห้คนเดียวเพราะเราไม่มีห้องส่วนตัว (นอนห้องเดียวกับย่าแล้วย่าชอบขึ้นห้องมาดึก) เราร้องไห้จนหายใจไม่ออกมาก็หลายครั้งแต่ไม่เคยมีใครรับรู้เลย จนเมื่อวานแฟนถามประมาณว่าเป็นอะไร เราก็เลือกที่จะไม่บอกเพราะเวลาจะพูดใบหน้าเขาตอนร้องไห้กับประโยคนั้นยังคงวนเวียนไม่หาย แล้วแฟนก็งอนเราค่ะที่ไม่ยอมบอก เราเลยบอกว่ากลัวเธอไม่สบายใจ เขาก็บอกบ่นมาเถอะ พอเราบ่นไปเขาก็กลับบอกแค่ สู้ๆ แล้วก็หายไปเลย
ทั้งๆที่ที่บ้านควรเป็น เซฟโซน แต่เรากลับทรมาน เราร้องไห้จนไม่อยากทานอะไรมาหลายวันแล้ว เราเคยระบายเรื่องในใจกับที่บ้านนะคะ แต่กลับโดนตีแล้วบอกว่าเป็นเด็กเป็นเล็กจะเหนื่อยอะไรนักหนาแล้วโดนตีจนแขนช้ำ เราแค่อยากได้ใครสักคนที่รับฟังเราค่ะ TT เราเข็ดกับทุกอย่างมากเลยแต่ตอนนี้เราก็เครียดจนอยากฆตต.มาหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่กล้าเพราะกลัวคนที่รักเราเสียใจ
เราควรทำไงดีคะ 🥹🥹
ที่บ้านมองว่าเราเป็นคนสดใสแต่ในใจอยากไปพบหมอจิตแพทย์มากเลยค่ะ
ตากหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เราไม่สามารถปรึกษาใครได้เลยจะไปเองที่บ้านค่อนข้างเคร่งหวงเรามากเลย ไม่ชอบให้ไปไหนมาไหนเอง สมัยม.ต้นเราเป็นคนไม่ชอบระบายมักจะสะสมจนถึงจุดที่ไม่ไหวแล้วค่อยไปปรึกษาเพื่อนค่ะ จนถึงจุดๆนึงที่เรารู้สึกเกรงใจเพื่อนเลยเลิกที่จะทำอย่างนั้นตอนม.ปลาย
พอขึ้นม.5 มาเราก็มีแฟนพอดี เราคอยปรึกษาเรื่องต่างๆกับแฟนแทนแต่แฟนเป็นคนค่อนข้างเก็บตัว แต่เราไม่ว่าเพราะบ้านเขามีปัญหาทางด้านการเงินหนักมากกกกกกกกกกกกกกจนเราเกรงใจแต่เราก็ไม่รู้จะไปปรึกษากับใคร ก็ปรึกษาแฟนไปเรื่อยๆจนแฟนขอคุยกับเราแล้วร้องไห้ออกมาว่า ‘เหนื่อยแล้ว อย่าบ่นกับเขาอีกเลยได้มั้ย เขาไม่อยากปลอบใครแล้ว เพราะเขารู้สึกผิดที่เวลาบ่นเเขาช่วยอะไรเราไม่ได้เลย’ เราได้ยินประโยคนั้นที่แฟนพูดออกมาจากปากแล้วร้องไห้ต่อหน้าเรา เราใจสลายเลยค่ะ ทั้งรู้สึกเป็นภาระ และไม่ควรเอาความรู้สึกตัวเองไปให้คนอื่นได้รู้
หลังจากนั้นเราเลยไม่บ่นกับแฟนอีกเลยค่ะ (เรื่องที่บ่นส่วนมากจะเป็น ปัญหาครอบครัว) ที่บ้านชอบเคร่งกับเราจนเราจะประสาท แต่ตั้งแต่เด็กจนโตเราไม่เคยทำตัวก้าวร้าวหรือร้องไห้ให้พวกท่านเห็นเลยสักครั้ง จนพวกม่านคิดว่าเราเข้มแข็งมากพอ ไม่มีทางมีปัญหาทางจิตแน่นอน เราเหนื่อยมากเลย เราทั้งบ่นกับแฟนไม่ได้ ที่บ้านก็ไม่ได้ เพื่อนก็ไม่ได้ ทุกวันนี้เราเคยเขียนลงในสมุดจนมันขาดเพราะความโมโห เรารู้สึกตัวเองไม่ไหวแล้วจริงๆ อยากพบผู้เชี่ยวชาญที่สามารถเป็นที่ปรึกษาแล้วคอยช่วยเราได้จริงๆ
ตอนกลางคืนช่วงหัวค่ำ เรามักจะแอบขึ้นไปร้องไห้คนเดียวเพราะเราไม่มีห้องส่วนตัว (นอนห้องเดียวกับย่าแล้วย่าชอบขึ้นห้องมาดึก) เราร้องไห้จนหายใจไม่ออกมาก็หลายครั้งแต่ไม่เคยมีใครรับรู้เลย จนเมื่อวานแฟนถามประมาณว่าเป็นอะไร เราก็เลือกที่จะไม่บอกเพราะเวลาจะพูดใบหน้าเขาตอนร้องไห้กับประโยคนั้นยังคงวนเวียนไม่หาย แล้วแฟนก็งอนเราค่ะที่ไม่ยอมบอก เราเลยบอกว่ากลัวเธอไม่สบายใจ เขาก็บอกบ่นมาเถอะ พอเราบ่นไปเขาก็กลับบอกแค่ สู้ๆ แล้วก็หายไปเลย
ทั้งๆที่ที่บ้านควรเป็น เซฟโซน แต่เรากลับทรมาน เราร้องไห้จนไม่อยากทานอะไรมาหลายวันแล้ว เราเคยระบายเรื่องในใจกับที่บ้านนะคะ แต่กลับโดนตีแล้วบอกว่าเป็นเด็กเป็นเล็กจะเหนื่อยอะไรนักหนาแล้วโดนตีจนแขนช้ำ เราแค่อยากได้ใครสักคนที่รับฟังเราค่ะ TT เราเข็ดกับทุกอย่างมากเลยแต่ตอนนี้เราก็เครียดจนอยากฆตต.มาหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่กล้าเพราะกลัวคนที่รักเราเสียใจ
เราควรทำไงดีคะ 🥹🥹