นานมากแล้วที่หนูไม่ได้มาเขียนกระทู้ที่นี่ ตอนนี้หนูใกล้จะเรียนจบแล้วแต่ต้องลงฝึกสหกิจ 1 เทอมสุดท้ายก่อนเรียนจบ ปัจจุบันหนูได้เริ่มฝึกงานที่หน่วยงานภาครัฐแห่งหนึ่งในกรุงเทพ และแน่นอนว่าการฝึกงานในหน่วยงานภาครัฐไม่มีทางได้เงินแน่นอน หนูจึงทำงานพาร์ทไทม์เซเว่นควบคู่ไปด้วย หนูต้องตื่นตั้งแต่ 6 โมงเช้ามาอาบน้ำแต่งตัวและออกจากหอ 7 โมงเช้าเพราะรถติด และได้กลับเข้าหออีกทีบางวัน 4 ทุ่มกว่า บางวัน 5 ทุ่มหรือ 5 ทุ่มกว่า และบางวันก็เที่ยงคืนหนูต้องเข้างานที่ฝึกงาน เวลา 08.30-16.30 และเลิกปุ๊บก็ต้องรีบเปลี่ยนชุดจากที่ฝึกงานไปทำงานต่อทันที และกว่าจะเลิกก็ 4-5 ทุ่มเลย หนูรู้สึกร่างกายหนูล้ามาก ๆ หนูปวดบริเวณอก ปวดตัว ปวดขา ปวดหัวไปหมด ยิ่งพอเจอเพื่อนร่วมงานดุหรือทำเหมือนไม่พอใจเราหนูก็ยิ่งรู้สึกไม่ดี หนูเพิ่งทำมาได้ไม่นานจึงยังทำอะไรไม่ค่อยเป็นและไม่รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหน หนูพยายามเข้าใจว่าเขาคงไม่ได้ตั้งใจ อาจแค่อยากบอกอยากสอนเราก็ได้ แต่หนูกลับรู้สึกว่าหนูทำอะไรก็ไม่ดีไม่ถูกใจเลย หนูเคยทำงานพาร์ทไทม์มาก่อนตั้งแต่เด็ก ๆ จนทุกวันนี้ก็ยังทำอยู่ ที่นี่เป็นที่แรกที่หนูรู้สึกอยากร้องไห้ทุกครั้งที่เลิกงานเพราะความรู้สึกที่กัดกินหัวใจ บางวันหนูเหนื่อยจนอยากจะร้องไห้ เหนื่อยทั้งกายทั้งใจ แต่ก็คิดว่ายังไงก็ต้องอดทนเพื่อเงิน แม่ของหนูให้เงินหนูเดือนละ 4,000 บาท แค่ค่าหอก็หมดแล้ว ส่วนเงินกยศ.ที่กู้เดือนละ 3,000 บาทก็หมดไปกับค่ารถเดินทางไปฝึกงานและกลับมาทำงาน เงินกินข้าวแทบไม่มีเลยถ้าหนูไม่ทำงาน (หนูขอทุนไม่ได้ด้วยเพราะหนูได้รับทุนค่าเทอมแล้ว ซึ่งได้รับในทุกเทอมจนเป็นทุนต่อเนื่อง ทำให้ไม่สามารถขอทุนอื่นเพิ่มได้ แต่แค่ค่าเทอมมันไม่ได้ทำให้เราเรียนจบ มันยังมีค่าอื่น ๆ อีกในการฝึกงาน) แม่หนูต้องเลี้ยงและส่งเสียเลี้ยงดูทั้งหนูทั้งน้องเพราะคนที่ขึ้นชื่อว่าพ่อมีเมียน้อยและไม่สนใจพวกเราอีกเลย ทำร้ายทุบตีแม่ ไม่ส่งเสียหนูตั้งแต่ยังไม่จบม.5 และทารุณกรรมน้อง (ปัจจุบันเลิกกันแล้ว) หนูไม่โทษแม่เลยที่ส่งให้หนูได้แค่นั้น เพราะแม่ก็พยายามทำหน้าที่แม่ได้ดีที่สุดแล้ว ตอนนี้หนูเหนื่อยมาก หนูรู้สึกเศร้าอยากร้องไห้ทั้งวัน อาจเป็นเพราะหนูได้นอนวันละ 2-3 ชม. มากสุด 4 ชม. บวกกับสภาพแวดล้อมที่เจอ จนหนูรู้สึกว่าหนูอาจมีภาวะซึมเศร้า ทุกคนช่วยให้กำลังใจหนูได้มั้ยคะ หนูไม่อยากรู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยวต้องสู้อย่างเพียงลำพังอยู่แบบนี้