ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เค้าเป็นคนที่แคร์คนอื่นมาก จนไม่ได้ดูตัวเองเลยค่ะ คิดตลอดว่าเขาจะเกลียดเรามั้ย เขาเกลียดเราทำไม เพราะอะไรกัน เค้าก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ความรู้สึกนั้นน่าจะเกิดขึ้นตอนที่เค้าโดนแกล้งตอนป.5แล้วค่ะอยากเล่าให้ฟังเหมือนกันว่าตัวเองเจออะไรบ้าง แต่กลัวว่าจะยาวเกินไป อยากจะเลิกนิสัยแบบนี้สักที แต่จะเล่าคร่าวๆนะคะ


ตอนนี้เค้าอยู่ป.6 โรงเรียนที่เค้าอยู่นักเรียนน้อยมากจริงๆค่ะ ต่ำกว่า30คน ตอนป.5เค้าโดนรุ่นพี่เกลียด แกล้งบ่อยมากๆค่ะ จะทำอะไรก็ไม่ได้ คือพอโดนเกลียดไปสักพัก เดี๋ยวก็กลับมาคุยกันอีก ถ้าถามว่าทนได้ไง ก็เพราะว่านักเรียนน้อยไงคะ ไม่มีเพื่อน ถ้ารุ่นพี่คนหนึ่งเกลียดเราาา เขาก็จะบอกให้คนๆอื่นไม่คุยกับเราด้วย มันแบบ55 จนรุ่นพี่จบป.6 เค้าก็ขึ้นป.6ต่อ ป.6นี้ทุกอย่างดีกว่าเดิมมากๆเลยค่ะ พวกเรารู้สึกเป็นอิสระเพราะปีที่แล้วโดนรุ่นพี่เกลียดกันเกือบทุกคนเลยค่ะ ส่วนตอนที่เค้าขึ้นป.6มา ก็ไม่ใช่ว่าเค้าจะไม่โดนเกลียดเลยนะคะ เค้าก็โดนอยู่บ้าง ด้วยเหตุผลที่ค่อนข้าง ปัญญาอ่อนเลยแหละค่ะ แต่ก็กลับไปคุยกันอยู่ดี เกตุผลเหมือนเดิมค่ะ ไม่มีเพื่อน เค้าไม่ชอบการอยู่คนเดียวมากๆ เค้ากลัว มันงี่เง่ามากเลยค่ะ เวลาเค้าโดนเกบียดหรือเพื่อนไม่คุยด้วย เค้าต้องนั่งคิดมากอยู่คนเดียว นั่งร้องไห้ ว่าตัวเองทำอะไรผิด ทั้งๆที่เค้าไม่ได้ทำอะไรเลย เดี๋ยวนี้เค้าไม่ค่อยเต็ม100%กับตัวเองเลยค่ะ ไม่อยากเป็นแบบนี้แล้ว