เมื่อ2วันที่แล้วได้ข่าวว่าจะมีศิลปินคนนึงมางานกาชาดค่ะ แล้วงานเริ่ม4-5ทุ่ม เราก็บอกแม่ค่ะว่าอยากไป ขอไปได้มั้ย แรกๆแม่พูดว่าแม่ให้ไปค่ะ แต่ต้องมีเพื่อน พอเป็นวันจริงๆที่จะมาถึง เราก็ถามแม่อีกว่าแม่ให้ไปมั้ย อยู่ๆแม่ก็ปฏิเสธค่ะ คราวนี้เราก็หงอยเลย เราก็บ่นๆพึมพําว่าแบบ อยากไปไรงี้อะค่ะ แล้วก็บ่นประมาณว่า มาหลอกให้ดีใจทําไมถ้าจะมาปฏิเสธแบบนี้ แล้วแม่ก็ได้ยินค่ะ แม่เลยบ่นๆว่า "คนมันเยอะ มันดึก แล้วอาจมีวัยรุ่นตีกันด้วย" เราก็เลยตอบแม่ไปว่า"ก็ไม่ไปก็คือไม่ไปไง ไม่ไปแล้วนี่ไง" แล้วเหมือนแม่จะไม่พอใจอะค่ะ แม่เลยพูดว่า"อย่าทําตัวกระแดะ แรด เดี๋ยวก็ได้ลูกกลับมาหรอก" คือเราอึ้งเลยค่ะ แบบเกิดมาเพิ่งเคยได้ยินคํานี้จากปากคนเป็นแม่ คนที่เรารักมากสุดๆ หลังจากที่แม่พูดเสร็จ เราก็เลยพูดตอบกลับไปว่า"หนูไม่ทําไรแบบนั้นหรอก" แล้วนํ้าตามันก็ไหลออกมาเองเลยค่ะ ปกติเป็นคนอ่อนไหวง่ายอยู่แล้ว แล้วก็ไม่เคยร้องไห้ต่อหน้าครอบครัวเลย 
มันเป็นไรที่แรงมากๆแล้วเจ็บมากๆด้วย เราเข้าใจว่าสมัยก่อนอาจจะใช้คําพูดนี้แล้วมันเป็นเรื่องปกติไม่ค่อยแรงสําหรับพวกเขา (ปกติแม่ชอบพูดคําหยาบกับเราเวลาที่แม่อารมณ์ไม่ดี) แต่มาครั้งนี้บอกเลยว่าไม่โอเคมากๆ เราก็บอกแม่ไปพร้อมกับร้องไห้ไปแบบ พูดไม่รู้เรื่องเลยอะว่า หนูไม่โอเคที่แม่พูดแบบนี้ (ไม่รู้แม่ฟังออกมั้ยนะ55555) แล้วแม่ก็จบท้ายว่า แม่เตือนเฉยๆ 
แต่แบบเห้ย นี่เตือนทําไมแรงขนาดนี้อะ
จนถึงวันนี้เราก็ไม่ได้คุยกับแม่เลยเป็นเวลา3วันแล้ว โคตรอึดอัดสุดๆ อยากเปิดใจคุยเรื่องพวกนี้แต่ไม่กล้า ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี เลยเก็บไว้แบบนี้
อยากถามทุกคนว่า ต้องรับมือยังไงดีคะ คําพูดแม่ยังตราตรึงฝังในใจโคตรเจ็บเลยอะ555555 
แล้วถ้าอยากเปิดใจคุยเรื่องนี้กับแม่ ต้องเริ่มยังไงดีคะ ไม่ค่อยกล้าเท่าไหร่ กลัวโดนหนักกว่าเดิมสองเท่า