สวัสดีครับ ผมเป็นเด็กอายุ 15 อาศัยอยู่บ้านเช่า ผมลำบากใจมาก และ ไม่มีที่ปรึกษา และ ที่ระบายครับ


     มีป้าคนนึงอาศัยอยู่ร่วมบ้านกับผม ที่ผมไม่ชอบเขาเพราะเขาขี้นินทา ปากอยู่ไม่เป็น ว่าร้ายคนอื่น ทุกคนในซอยเขารู้กันหมด แล้วก็เกลียดแก แกว่าร้ายผมว่าเป็นเด็ก ไม่รู้จักช่วยงานบ้านแม่ ทั้งๆ ที่แกไม่รู้ความจริงเลยด้วยซ้ำ แม่ผมไปได้ยินเลยเอามาเล่าให้ผมฟังทั้งน้ำตา นี่คือจุดเริ่มต้นที่ผมเกลียดเขาครับ เดิมทีผมเองก็พึ่งรู้ว่าเขาไม่ชอบเด็ก และ ไม่ชอบผมมาตั้งแต่ตอนผมยังเด็กๆ แล้ว เพราะลูกคนรวยชอบเข้ามาเล่นกับผม เขาชอบเลียคนรวยครับ หลังจากที่ผมเกลียดเขา จากที่ผมเคยไหว้เขา ผมก็ไม่สนใจใยดี และ เมินเหมือนเขาเป็นอากาศ เขาเริ่มรู้ตัวแล้วหันมาเรียกร้องความใจจากผม ซึ่งมันยิ่งทำให้ผมเกลียดเข้าไปใหญ่เพราะผมไม่ชอบคนเรียกร้องความสนใจ และ แม่ผมพึ่งเล่าให้ผมฟังว่าเขาเป็นประสาท แต่ยังไม่ถึงขั้นหนัก แต่เท่าที่ผมดูแล้ว ผมว่าน่าจะหนักครับ เพราะเวลาผมอ่านหนังสือสอบ เขาชอบตะโกนคุยกับคนอื่นเสียงดังไม่เกรงใจลูกบ้านคนอื่น ชอบเดินลงบันไดเสียงดัง ชอบคุยกับแมวเสียงดัง ไม่เกรงใจ ไม่แคร์ชาวบ้านชาวช่องเขาเลย คือไม่ให้เกียรติ ผมทำหลายวิถีทางแล้ว เช่น หนีไปบ้านแถวอื่น หาที่เงียบๆ อยู่ แต่จะมีที่ไหนสบายเท่าในห้องตัวเองใช่ไหมล่ะครับ ถ้ามีหอสมุดแถวบ้านผมคงไปสิงอยู่ที่นั่นทั้งวัน เพราะผมรำคาญอีแก่นี่ พอเขาทำผิด คนอื่นมาด่าถึงที่ก็ขอโทษแบบส่งผ่าน คำขอโทษที่ออกมาจากปากเขาก็มีแต่คำว่า เออ  ๆ ขอโทษแล้วกัน ขอโทษแบบส่งผ่าน ขนาดขอโทษยังไม่สำนึกผิด ? แล้วแม่ผมก็ยังเล่าอีกว่า ผัวแกตายเพราะขับรถตุ้กๆชนกับรถบรรทุกไปเมื่อ 30 ปีที่แล้ว แล้วลูกแก เวลากลับมาบ้านผมก็ได้ยินอยู่ว่ากลับบ้านมาทีไรชอบทะเลาะกันทุกที ขนาดลูกแกยังไม่ชอบตัวแกเองเลย เห็นว่ามีแมวเป็นเซฟโซน แต่คุยกับแมวเสียงดังไปหน่อย อะไรๆก็ด่าแต่แมว ปัญญาอ่อนไหมครับ 555 คนอื่นเขาคุยกับแมวเสียงสองน่ารัก คนนี้คุยเสียงดังด่าแมว ไม่น่าใช่เซฟโซน น่าจะที่ระบายอารมณ์

เป็นทุกคนจะจัดการยังไงครับ เพราะผมทนมา 4 ปีแล้ว ด่าในใจสารพัด วันนี้ขอด่าออกสื่อ ผมทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ครับ อ้อ ถ้าจะแนะนำว่าให้ผมย้ายที่อยู่ กรุงเทพหาที่อยู่ยาก อีกอย่างบ้านเช่าราคา 1,800 ก็หายาก ผมเองก็ไม่ได้รวยครับ อยากจะเซฟเงินเอาไว้เรียนต่อม.4 ด้วย เคยคิดจะไปคุยแล้ว แต่แม่ผมกลัว เห้อ ผมไม่มีที่พึ่งทางใจเลยจริงๆ ครับ