คือเราอยู่มอ4กำลังจะขึ้นมอ5อีกไม่กี่เดือนค่ะคนโตก็คงมองว่ายังเด็กอยู่อันที่จริงก็ยังไม่โตมากแต่สำหรับเราเราว่าเราโตพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว  พ่อแม่หวงเรามากตั้งแต่เด็ก นอนบ้านยายที่ออกไปแค่ตำบลเดียวยังยากเลยค่ะ ไม่เคยขึ้นรถโดยสารคนเดียว นอกจากรถตู้รับส่งไปเรียน  ไม่เคยไปไหนคนเดียว จนเราไม่ค่อยกล้าออกไปไหนกลัวการที่จะทำอะไรคนเดียวเราอยากลองไปลองทำในสิ่งที่ไม่เคยทำคนเดียวไม่อยากเป็นลูกแหง่ติดแม่ บางทีกลุ่มเพื่อนก็มีแพลนไปเที่ยวไปโอเพ่นเฮาส์ไปดูหนังโดยเช่ารถไปนั่งรถตู้ไปแต่เราไม่มีโอกาสได้แต่หาข้ออ้างที่จะปฏิเสธ  เคยคุยกับแม่แล้วแม่ก็เหมือนจะเข้าใจค่ะแต่ก็แค่เหมือนพอเราไปบอกว่าจะไปเขาก็พูดไม่เคลียพูดว่าเดี๋ยวค่อยเราไม่รู้ว่าเดี๋ยวค่อยคุยกันหรือปีหน้าเดี๋ยวค่อยไป ยิ่งพ่ออย่าหวังเลยเพื่อนที่เป็นญาติบ้านติดยายเราขับรถมารับเราไปเล่นบ้านยายทักไปขอพ่อพ่อให้เพื่อนคนนั้นขับรถกลับไปเลย ไม่อยากขอไปไหนขอนอนบ้านใครเพราะรู้อยู่แล้วว่าไม่ได้ พ่อเคยบอกว่าถ้าทำงานกลุ่มก็ให้เพื่อนมาบ้านไม่ให้ไปบ้านเพื่อนคือพื้นที่บ้านมันไม่เอื้ออยู่แล้ว เราทั้งอึดอัดทั้งอิจฉาเพื่อนที่ได้ทำอะไรแบบนี้เราได้แต่นั่งมองเขาทำนั่งมองเขาไป