(ขอแทนตัวเองว่าหนูเพราะตอนนี้อายุ16)มันยาวมาแต่ช่วยอ่านให้จบหน่อยนะคะ
หนูไม่รู้ว่าตอนนี้หนูทำถูกมั้ยไม่รู้ว่าสถานการณ์ของหนูตอนนี้มันเป็นยังไงต้องเรียกว่าอะไรคือ
ครอบครัวตอนเด็กมี3คนหนูคือคนที่3พี่ชาย2และหนูคือน้องคนเล็ก
หนูเป็นคนหนื่งที่ไวเด็กมีความสุขมากพ่อแม่รักหนูคือไม่เคยตีหนูเลยแต่สุดท้ายก็มาถึงจุดเปลี่ยน
หนูอายุได้10ขวบพี่ชายคนโตเสียได้อาทิตย์หนึ่งยายก็เสียตามทั้ง2คนเป็นคนที่รักหนูมากกกกแต่พอพวกท่านเสียคือชีวิตหนูจากหน้ามือเป็นหลังตีน
หลังจากนั้นพอหนูอายุได้11ขวบแม่ก็มีน้องมาอีกคนพอมีน้องมาพ่อแม่ก็เริ่มตีหนูด่าหนูคือทุกอย่างอ่ะบอกให้ไปตายบ้างเลี้ยงหมาดีกว่าบ้างก็เริ่มเป็นแบบนี้มาแทบทุกวันและหนักขึ้นเรื่อยๆพอน้องเกิดหนูก็ไม่ได้เรียนต่อจากที่ตีทีสองทีก็หยุดก็เป็นไม้ไม่หักหรือหนูไม่บอกว่าพอแล้วหรือไม่กราบก็ไม่หยุดแล้วมันก็หนักขึ้นอีกก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆพอหนูได้13กำลังจะ14แม่อา(คนที่หนูนับถือว่าเป็นแม่อีกคนหนึ่ง)ก็สงสารเลยเอาหนูไปอยู่ด้วยโดยบอกพ่อแม่ว่าจะให้ไปอยู่ทำสวนด้วยกันไปอยู่เล่นกับน้อง(ลูกของแม่อาที่เป็นเพื่อนเล่นกับหนู)ตอนหนูอยู่กับแม่อาคือหนูมีความสุขมากกกคือความรู้สึกหนูคือไม่อยากให้มันหายไปอยากอยู่แบบนี้แม่อาให้เงินเดือน3000-4000พ่อแม่ก็เอาหมดหนูขอว่าให้หนูเก็บตังได้มั้ยหนูอยากเก็บตังแม่กับพ่อพูด"ยังไม่ได้มีครอบครัวจะเก็บทำไมต้องให้พ่อแม่ใช้ก่อนสิ"หนูก็ไม่มีไรจะพูดต่อแล้วล่ะค่ะ
หนูก็ใช้ชีวิตอยู่กับแม่อาจนอายุ14กำลังจะ15พ่อกับแม่ก็โทรมาหาพูดดีมากจากปกติพูด"กูเป็นลูกแม่"แต่สรุปคืออยากให้หนูแต่งงานกับเถ้าแก่ที่พ่อแม่หาให้ค่ะ(หนูกำลังจะ15เอง)ละก็จะเอาหนูกับบ้านเหตุผลคือจะเอาหนูไปให้เถ้าแก่ดูค่ะหนูก็ไม่กับพอได้อาทิตย์ต่อมาคุณยายฝั่งแม่ก็ป่วยพ่อกับแม่ก็ใช้ข้อนี้พาหนูกับบ้านให้ไปดูใจยายครั้งสุดท้ายหนูก็ปฏิเสธไม่ได้แล้วหนูก็ต้องกับไปพอกับมาบ้านก็พูดอยู่นั่นแหละเรื่องแต่งงานพ่อแม่จะได้สบายทำเพื่อพ่อแม่ก็พูดอยู่แบบนี้ได้14วันหนูก็ไปสมัครงานที่โรงงานเพื่ออยากให้พ่อแม่เห็นว่าถึงหนูไม่แต่งงานหนูก็หาตังให้พ่อแม่ได้นะได้เงินเดือนมาหนูก็ให้เขาหมดไปทำงานไม่ได้เอาเงินไปเอาข้าวไปกินที่โรงงานแต่ก็ไม่หยุดพูดเรื่องแต่งงานอีกพูดทุกวันว่า"จะทำงานแบบนี้เนี่ยนะเลี้ยงพวกกูทำตามที่กูบอกชะกูอยากให้สบายถ้าสบายกูก็จะสบายไปด้วย"ก็พูดแบบนี้อ่ะทุกวันทุกวันถ้าหนูบอก"หนูไม่เอาอย่างบังคับหนูได้มั้ย"พ่อแม่ก็ตีหนูบอกว่าหนูไม่รักเขาไม่อยากให้เขาสบายทำไมไม่ทำตามที่เขาพูด(หนูเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยออกจากกรอบของพ่อแม่หนูทำตามที่พ่อแม่บอกทุกอย่างตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยแม้แต่เถียง)หนูมีความคิดที่ว่า ตายดีมั้ยนะไม่อยากอยู่แล้วอ่ะ เป็นแบบนี้ทุกวันค่ะหนูก็อยู่แบบนั้นมาปีหนึ่งหนูตัวคนเดียวค่ะญาติพี่น้องรู้เรื่องทุกอย่างแต่ไม่มีใครยื่นมือมาช่วยหนูเลยแม้แต่พี่ชายของหนูก็เห็นด้วยกับพ่อแม่ไม่มีใครเข้าข้างหนูเลยอยากจะหนีก็หนีไม่ได้เพราะว่าในสิ่งที่หนูคิดถ้าหนูบรรลุนิติภาวะคือหนูจะหนีหนูหนีแน่แต่ตอนนั้นหนูแค่ 15กำลังจะ16เองจนหนูไม่ไหวแล้วถ้าเขาอยากให้หนูเป็นอะไรทำไรก็ช่างเถอะหนูเหนื่อยแล้วหนูเบื่อมากกับชีวิตนี้หนูพูดกับพ่อแม่ว่า"ถ้าไม่สงสารหนูพ่อแม่ก็ทำเถอะ"วันต่อมาพ่อแม่ก็เอาเถ้าแก่มาละก็รับเงินเขามา100.000ละก็ให้หนูไปอยู่กับเขาละพ่อก็ตกลงกับเขาว่าต้องส่งเงินให้พ่อทุกเดือนแล้วเขาตกลงทุกอย่างค่ะเขาก็ดำเนินเรื่องพาสปอร์ตวีซ่าทะเบียนสมรสทุกอย่างค่ะละเขาก็พาหนูมาประเทศเขาพ่อก็มาด้วยมาอยู่กับหนูเดือนหนื่งละที่พ่อบอกคือถ้ามีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นยังไงไม่ต้องบอกแม่เพราะทำให้แม่เป็นห่วง...หนูทำได้แค่ยอมทุกอย่างหนูตัวคนเดียวหนูขัดขืนไม่ได้จริงๆเถ้าแก่ที่ว่าเขาก็ไม่ได้ดีกับหนูแต่ไม่ถึงกับตีหนูค่ะแค่เขาดูถูกหนูหนูเหนื่อยเหลือเกินค่ะก็เป็นแบบนี้ละค่ะตอนนี้หนูก็อายุ16ปีนี่คือเรื่องที่หนูเจออยู่ตอนนี้ค่ะหนูเคยคิดที่จะตายแล้วค่ะแต่มีดลงไม่ลึกพอที่จะทำให้ตายเขียนไปหนูก็ร้องไห้ไปหนูเหนื่อยมากเหนื่อยมากจริงๆ
คือเราต้องทำยังไงต่อเรายังมีทางออกมั้ยเราเหนื่อยเหลือเกิน..
หนูไม่รู้ว่าตอนนี้หนูทำถูกมั้ยไม่รู้ว่าสถานการณ์ของหนูตอนนี้มันเป็นยังไงต้องเรียกว่าอะไรคือ
ครอบครัวตอนเด็กมี3คนหนูคือคนที่3พี่ชาย2และหนูคือน้องคนเล็ก
หนูเป็นคนหนื่งที่ไวเด็กมีความสุขมากพ่อแม่รักหนูคือไม่เคยตีหนูเลยแต่สุดท้ายก็มาถึงจุดเปลี่ยน
หนูอายุได้10ขวบพี่ชายคนโตเสียได้อาทิตย์หนึ่งยายก็เสียตามทั้ง2คนเป็นคนที่รักหนูมากกกกแต่พอพวกท่านเสียคือชีวิตหนูจากหน้ามือเป็นหลังตีน
หลังจากนั้นพอหนูอายุได้11ขวบแม่ก็มีน้องมาอีกคนพอมีน้องมาพ่อแม่ก็เริ่มตีหนูด่าหนูคือทุกอย่างอ่ะบอกให้ไปตายบ้างเลี้ยงหมาดีกว่าบ้างก็เริ่มเป็นแบบนี้มาแทบทุกวันและหนักขึ้นเรื่อยๆพอน้องเกิดหนูก็ไม่ได้เรียนต่อจากที่ตีทีสองทีก็หยุดก็เป็นไม้ไม่หักหรือหนูไม่บอกว่าพอแล้วหรือไม่กราบก็ไม่หยุดแล้วมันก็หนักขึ้นอีกก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆพอหนูได้13กำลังจะ14แม่อา(คนที่หนูนับถือว่าเป็นแม่อีกคนหนึ่ง)ก็สงสารเลยเอาหนูไปอยู่ด้วยโดยบอกพ่อแม่ว่าจะให้ไปอยู่ทำสวนด้วยกันไปอยู่เล่นกับน้อง(ลูกของแม่อาที่เป็นเพื่อนเล่นกับหนู)ตอนหนูอยู่กับแม่อาคือหนูมีความสุขมากกกคือความรู้สึกหนูคือไม่อยากให้มันหายไปอยากอยู่แบบนี้แม่อาให้เงินเดือน3000-4000พ่อแม่ก็เอาหมดหนูขอว่าให้หนูเก็บตังได้มั้ยหนูอยากเก็บตังแม่กับพ่อพูด"ยังไม่ได้มีครอบครัวจะเก็บทำไมต้องให้พ่อแม่ใช้ก่อนสิ"หนูก็ไม่มีไรจะพูดต่อแล้วล่ะค่ะ
หนูก็ใช้ชีวิตอยู่กับแม่อาจนอายุ14กำลังจะ15พ่อกับแม่ก็โทรมาหาพูดดีมากจากปกติพูด"กูเป็นลูกแม่"แต่สรุปคืออยากให้หนูแต่งงานกับเถ้าแก่ที่พ่อแม่หาให้ค่ะ(หนูกำลังจะ15เอง)ละก็จะเอาหนูกับบ้านเหตุผลคือจะเอาหนูไปให้เถ้าแก่ดูค่ะหนูก็ไม่กับพอได้อาทิตย์ต่อมาคุณยายฝั่งแม่ก็ป่วยพ่อกับแม่ก็ใช้ข้อนี้พาหนูกับบ้านให้ไปดูใจยายครั้งสุดท้ายหนูก็ปฏิเสธไม่ได้แล้วหนูก็ต้องกับไปพอกับมาบ้านก็พูดอยู่นั่นแหละเรื่องแต่งงานพ่อแม่จะได้สบายทำเพื่อพ่อแม่ก็พูดอยู่แบบนี้ได้14วันหนูก็ไปสมัครงานที่โรงงานเพื่ออยากให้พ่อแม่เห็นว่าถึงหนูไม่แต่งงานหนูก็หาตังให้พ่อแม่ได้นะได้เงินเดือนมาหนูก็ให้เขาหมดไปทำงานไม่ได้เอาเงินไปเอาข้าวไปกินที่โรงงานแต่ก็ไม่หยุดพูดเรื่องแต่งงานอีกพูดทุกวันว่า"จะทำงานแบบนี้เนี่ยนะเลี้ยงพวกกูทำตามที่กูบอกชะกูอยากให้สบายถ้าสบายกูก็จะสบายไปด้วย"ก็พูดแบบนี้อ่ะทุกวันทุกวันถ้าหนูบอก"หนูไม่เอาอย่างบังคับหนูได้มั้ย"พ่อแม่ก็ตีหนูบอกว่าหนูไม่รักเขาไม่อยากให้เขาสบายทำไมไม่ทำตามที่เขาพูด(หนูเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยออกจากกรอบของพ่อแม่หนูทำตามที่พ่อแม่บอกทุกอย่างตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยแม้แต่เถียง)หนูมีความคิดที่ว่า ตายดีมั้ยนะไม่อยากอยู่แล้วอ่ะ เป็นแบบนี้ทุกวันค่ะหนูก็อยู่แบบนั้นมาปีหนึ่งหนูตัวคนเดียวค่ะญาติพี่น้องรู้เรื่องทุกอย่างแต่ไม่มีใครยื่นมือมาช่วยหนูเลยแม้แต่พี่ชายของหนูก็เห็นด้วยกับพ่อแม่ไม่มีใครเข้าข้างหนูเลยอยากจะหนีก็หนีไม่ได้เพราะว่าในสิ่งที่หนูคิดถ้าหนูบรรลุนิติภาวะคือหนูจะหนีหนูหนีแน่แต่ตอนนั้นหนูแค่ 15กำลังจะ16เองจนหนูไม่ไหวแล้วถ้าเขาอยากให้หนูเป็นอะไรทำไรก็ช่างเถอะหนูเหนื่อยแล้วหนูเบื่อมากกับชีวิตนี้หนูพูดกับพ่อแม่ว่า"ถ้าไม่สงสารหนูพ่อแม่ก็ทำเถอะ"วันต่อมาพ่อแม่ก็เอาเถ้าแก่มาละก็รับเงินเขามา100.000ละก็ให้หนูไปอยู่กับเขาละพ่อก็ตกลงกับเขาว่าต้องส่งเงินให้พ่อทุกเดือนแล้วเขาตกลงทุกอย่างค่ะเขาก็ดำเนินเรื่องพาสปอร์ตวีซ่าทะเบียนสมรสทุกอย่างค่ะละเขาก็พาหนูมาประเทศเขาพ่อก็มาด้วยมาอยู่กับหนูเดือนหนื่งละที่พ่อบอกคือถ้ามีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นยังไงไม่ต้องบอกแม่เพราะทำให้แม่เป็นห่วง...หนูทำได้แค่ยอมทุกอย่างหนูตัวคนเดียวหนูขัดขืนไม่ได้จริงๆเถ้าแก่ที่ว่าเขาก็ไม่ได้ดีกับหนูแต่ไม่ถึงกับตีหนูค่ะแค่เขาดูถูกหนูหนูเหนื่อยเหลือเกินค่ะก็เป็นแบบนี้ละค่ะตอนนี้หนูก็อายุ16ปีนี่คือเรื่องที่หนูเจออยู่ตอนนี้ค่ะหนูเคยคิดที่จะตายแล้วค่ะแต่มีดลงไม่ลึกพอที่จะทำให้ตายเขียนไปหนูก็ร้องไห้ไปหนูเหนื่อยมากเหนื่อยมากจริงๆ