สวัสดีครับ ผมต้องขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาตอบ หรือ อ่านเรื่องราวของผมนะครับ
ผมโตมาตั้งแต่เด็ก ๆ เป็นลูกที่อยู่ในกรอบพ่อแม่ตลอดครับ เนื่องจากทางบ้านมีฐานะที่ค่อนข้างจะดีมาก ๆ ครับ ผมไม่เคยขาดเงินหรือความสะดวกสบายในการใช้ชีวิต มีทั้งพี่เลี้ยง แม่บ้าน ตั้งแต่เด็ก ๆ ครับ ผมมีพี่ชาย 1 คน ห่างจากผม 8 ปี นี่เป็นจุดเริ่มต้นครับ เนื่องจากพี่ชายผมมีครอบครัว มีลูก และสืบทอดกิจการที่บ้านอย่างมั่นคง พ่อกับแม่จะเอ็นดูผมมากเพราะเป็นลูกคนเล็กครับ พวกท่านเอาใจทุกอย่าง หากผมจะไปเที่ยวหรืออยู่คอนโด หรือทำอะไร ท่านจะซัพพอตทุกเรื่องครับ ทั้งเรื่องเงิน และเวลา ท่านติดผมมากๆ เพราะผมขี้อ้อนแล้วก็เด็กสุดในบ้าน ท่านก็อารมหวง ห่วงตลอดเวลา นั่นแหละครับ
เรื่องคือ ผมกำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปี 4 ครับ ท่านอยากให้ผมไปทำกิจการที่บ้าน แต่ผมไม่ค่อยอยากกลับไปทำ เพราะผมอยากที่จะอยู่คนเดียวแบบไม่อึดอัด อยากลองหาเงินด้วยตัวเอง ไม่ใช่กินเงินกงสี ไม่ใช่ว่าที่บ้านไม่ดีนะครับ เพียงแต่ผมอยากกลับบ้านตอนไหนก็ได้ ทำอะไรก็ได้ ในตอนช่วงนึงก่อนหน้านี้ผมเจอกับแฟนคนนึง เขาเป็นสาวเสริฟครับ ที่ร้านอาหารธรรมดา ในตอนแรกผมก็ไม่คิดว่าจะได้คบกันไร แต่ด้วยความใส่ใจที่เขาให้ เขาดูแลผมเป็นอย่างดี ถนุถนอมมาก ๆ ครับ พูดจาไพเราะ เขาดูเป็นผู้หญิงที่ดีคนนึง ไม่เคยขออะไรจากผมเลยครับ มีให้ผมด้วยซ้ำเพราะผมอายุน้อยกว่าเขา 4 ปี เขาเอ็นดูผมเหมือนเด็กคนนึงครับ ทีนี้พ่อผมรู้ เขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้ทำงานกลางคืน เป็นแค่สาวเสริฟ (ต้องขออภัยที่ท่านพูดแรงด้วยนะครับ อาจจะเกิดมาจากความโกรธและเป็นห่วง รบกวนพี่ ๆ อย่าว่าท่านเลยนะครับ) ท่านคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะมาปอกลอกผม ทั้งๆที่ท่านยังไม่เคยเจอเธอมาก่อนครับ เขาจึงบอกให้ผมเลิกยุ่งครับ ผมมีความรู้สึกว่า เธอไม่ได้เป็นอย่างนั้น เธอโอนเงินเป็นของขวัญให้ผมด้วยซ้ำครับ แต่ผมก็ให้กลับนะครับ เป็นสิ่งของ ผมรักกันด้วยใจจริงๆครับ แต่ไม่ว่าผมจะอธิบายยังไง ผมก็โดนบ่นว่า เพราะอย่างนี้ผมถึงไม่อยากทำงานที่บ้าน อยากไปกัดก้อนเกลือกินหรือ ทำไมผมไม่คบกับคนที่ฐานะเท่ากัน มีการศึกษา
ซึ่งสำหรับตัวผม ผมคิดว่าคืออาชีพนึงนะครับ ผมยอมรับได้ มันไม่ได้เสียหายอะไรตรงไหนเลยครับ สำหรับผม ผมมีคำตอบครับว่า ผมจะรักเธอต่อและจะพยายามทำให้ท่านเห็นครับ แต่สำหรับ พี่ๆ น้อง ๆ เพื่อน ๆ มีความคิดเห็นอย่างไรบ้างครับ ขอบพระคุณครับ
แฟนกับเราฐานะต่างกัน พ่อแม่ให้เลิก
ผมโตมาตั้งแต่เด็ก ๆ เป็นลูกที่อยู่ในกรอบพ่อแม่ตลอดครับ เนื่องจากทางบ้านมีฐานะที่ค่อนข้างจะดีมาก ๆ ครับ ผมไม่เคยขาดเงินหรือความสะดวกสบายในการใช้ชีวิต มีทั้งพี่เลี้ยง แม่บ้าน ตั้งแต่เด็ก ๆ ครับ ผมมีพี่ชาย 1 คน ห่างจากผม 8 ปี นี่เป็นจุดเริ่มต้นครับ เนื่องจากพี่ชายผมมีครอบครัว มีลูก และสืบทอดกิจการที่บ้านอย่างมั่นคง พ่อกับแม่จะเอ็นดูผมมากเพราะเป็นลูกคนเล็กครับ พวกท่านเอาใจทุกอย่าง หากผมจะไปเที่ยวหรืออยู่คอนโด หรือทำอะไร ท่านจะซัพพอตทุกเรื่องครับ ทั้งเรื่องเงิน และเวลา ท่านติดผมมากๆ เพราะผมขี้อ้อนแล้วก็เด็กสุดในบ้าน ท่านก็อารมหวง ห่วงตลอดเวลา นั่นแหละครับ
เรื่องคือ ผมกำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปี 4 ครับ ท่านอยากให้ผมไปทำกิจการที่บ้าน แต่ผมไม่ค่อยอยากกลับไปทำ เพราะผมอยากที่จะอยู่คนเดียวแบบไม่อึดอัด อยากลองหาเงินด้วยตัวเอง ไม่ใช่กินเงินกงสี ไม่ใช่ว่าที่บ้านไม่ดีนะครับ เพียงแต่ผมอยากกลับบ้านตอนไหนก็ได้ ทำอะไรก็ได้ ในตอนช่วงนึงก่อนหน้านี้ผมเจอกับแฟนคนนึง เขาเป็นสาวเสริฟครับ ที่ร้านอาหารธรรมดา ในตอนแรกผมก็ไม่คิดว่าจะได้คบกันไร แต่ด้วยความใส่ใจที่เขาให้ เขาดูแลผมเป็นอย่างดี ถนุถนอมมาก ๆ ครับ พูดจาไพเราะ เขาดูเป็นผู้หญิงที่ดีคนนึง ไม่เคยขออะไรจากผมเลยครับ มีให้ผมด้วยซ้ำเพราะผมอายุน้อยกว่าเขา 4 ปี เขาเอ็นดูผมเหมือนเด็กคนนึงครับ ทีนี้พ่อผมรู้ เขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้ทำงานกลางคืน เป็นแค่สาวเสริฟ (ต้องขออภัยที่ท่านพูดแรงด้วยนะครับ อาจจะเกิดมาจากความโกรธและเป็นห่วง รบกวนพี่ ๆ อย่าว่าท่านเลยนะครับ) ท่านคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะมาปอกลอกผม ทั้งๆที่ท่านยังไม่เคยเจอเธอมาก่อนครับ เขาจึงบอกให้ผมเลิกยุ่งครับ ผมมีความรู้สึกว่า เธอไม่ได้เป็นอย่างนั้น เธอโอนเงินเป็นของขวัญให้ผมด้วยซ้ำครับ แต่ผมก็ให้กลับนะครับ เป็นสิ่งของ ผมรักกันด้วยใจจริงๆครับ แต่ไม่ว่าผมจะอธิบายยังไง ผมก็โดนบ่นว่า เพราะอย่างนี้ผมถึงไม่อยากทำงานที่บ้าน อยากไปกัดก้อนเกลือกินหรือ ทำไมผมไม่คบกับคนที่ฐานะเท่ากัน มีการศึกษา
ซึ่งสำหรับตัวผม ผมคิดว่าคืออาชีพนึงนะครับ ผมยอมรับได้ มันไม่ได้เสียหายอะไรตรงไหนเลยครับ สำหรับผม ผมมีคำตอบครับว่า ผมจะรักเธอต่อและจะพยายามทำให้ท่านเห็นครับ แต่สำหรับ พี่ๆ น้อง ๆ เพื่อน ๆ มีความคิดเห็นอย่างไรบ้างครับ ขอบพระคุณครับ