ยายเราเป็นคนที่เราพูดอะไรไม่ได้เลย ถ้าสิ่งที่ยายพูดผิดเราแย้งเราจะกลายเป็นคนผิดทันที หาว่าเราบอกเราสอนไม่ได้มีแต่เถียงพอเปิดปากพูดยายก็ผิดทันที ทั้งๆที่เราไม่ได้ว่าอะไรเลยด้วยซ้ำ เราถามยายว่าถังอาหารแมวไปไหนยายบอกเอาไปรดน้ำผัก เราเลยบอกไปว่าเอาออกไปทำไมไปของมันควรใช้อยู่ตรงนี้ เสร็จแล้วยายจะเปลี่ยนเรื่องทันทีหาว่าเราบอกสอนไม่ได้พูดอะไรก็ไม่ได้ มาอยู่ด้วยแทนที่จะฟังกันซักผ้าไม่รู้จักตากนู่นนี่นั่น(ผ้าเราตากตลอดแค่ทำอย่างอื่นอยู่เลยเลยยังไม่ได้ตากไม่เคยให้ยายมาตากซักครั้ง)
เราไม่อยากอยู่กับยายบอกแม่ไป แม่ก็บอกว่าใครจะดูเเลยายแล้วอีกไม่กี่ปีก็จบแถมยายก็แก่แล้ว(อีกสามปีจบ) อาจจะดูเห็นแก่ตัวไปแต่เราไม่อยากให้ชีวิตอีกสามปีต้องมาเจอเรื่องพวกนี้เรื่องที่อยู่ไปตัวเราประสาทเสีย เราพยายามนึกถึงบุญคุณที่เขาดูแลเราตลอดแต่เราก็ยังรู้สึกแย่อยู่ดี แถมเราทะเลาะกับยายบ่อยมากแบบสามวันดีสี่วันไข้ ถ้าเราอยู่ต่อความสัมพันธ์เรากับยายคงแย่ลงเรื่อยๆ ควรทำยังไงดีส่วนตัวคิดว่าแค่อยากออกไปจากตรงนี้แต่คงจะยาก