6 ปีแล้วกับการที่ผมจัดการความรู้สึกนี้ออกไปไม่ได้ซักทีผมเคยมีคุณย่าที่ดีกับผมมากๆๆจนวันนึงท่านจากผมไปผมสามารถยอมรับความจริงได้ว่าคนเราเกิดมาแล้วต้องตายคอยเอาธรรมมะเข้าช้วยแต่ก็ช้วยได้ไม่นานนักพอเผลอก็กลับไปคิดถึงแต่เรื่องเดิมๆและตลอดเวลาที่ผ่านมาผมมักจะนอนฝันถึงอดีตที่ย่าผมยังอยู่กินข้าวด้วยกันทำนู้นนี่ตามภาษา ย่า หลาน วนอยู่แบบนั้นบ่อยมากจนผมไม่รู้จะจัดการกับอดีตนี้ให้ออกจากหัวผมยังไงแล้วครับตอนนี้ผมหมดปัญญาจริงๆครับทำมัยผมถึงได้คิดถึงมันมากขนาดนี้ไม่เข้าใจจริงๆ.