สวัสดีครับ ผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง ผมมีเรื่องความรักที่ผมไม่รู้จะทำยังไงกับมันดีไม่รู้ว่ามันคือความรักรึเปล่าผมสับสนมากๆ
ผมเจอผู้หญิงคนนึงที่อยู่ห้องเดียวกัน เขาพึ่งย้ายเข้ามาโรงเรียนผมเมื่อตอนม.4 ตอนแรกผมไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลยซักนิดแต่ผมได้รู้ว่าเขามีความชอบคล้ายกันกับผมบางอย่างผมเริ่มรู้สึกค่อยๆชอบเขาเรื่อยๆแต่พอเขามาชอบเพื่อนผมผมก็รู้สึกเฟลนิดๆนะแต่ผไม่ได้ร้องไห้ขนาดที่จะทำร้ายตัวเองได้แต่พอได้มาทำงานกับเขาจริงๆผมได้รู้จักเขามากขึ้น แต่ผมได้แค่มองเพราะมันมีคนคุยอยู่แล้วผมเป็นได้แค่ที่ปรึกษาให้เขาเขาผมรู้สึกเจ็บนะเวลาเขามาเล่าเรื่องคนคุยเขาให้ผมฟังแต่ผมต้องเก็บอาการเอาไว้ผมรู้สึกชอบเขามากขึ้น ผมไม่รู้ควรทำยังไงนะตอนนั้นแต่ผมได้ทำการตัดสินใจที่จะจีบเขาแต่ผมทำผิดพลาดไปตอนนั้นพอเขารู้ว่าผมชอบเขาตอนแรกเขาจะไม่คุยกับผมแต่พยายามขอว่าอย่าห่างกันเลยผมขอ ผมขาดเขาไม่ได้ตอนนั้นผมรู้สึกรักเขาเข้าแล้วเขาเป็นคนที่พิเศษมากๆตอนนั้นผมดื้อผมไม่ฟังเขาผมรู้สึกรักเขามากๆผมก็ได้ไปเที่ยวกับเขา ดูหนังกับเขาผมโครตรักรักที่สุดเลยว่ะแต่ได้แค่คิด และผมก็ทำพลาดอีกรอบรอบนี้รอบที่สามแล้วเขาไม่เอาอะไรจากผมแล้วผมรู้สึกอยากตายๆจริงๆนี่คือสิ่งที่เขาไม่รู้ผมรู้สึกไม่อยากอยู่บนโลกนี้แล้วผมท้อกับความรักผมอยากบอกเขาว่าเขาเป็นคนแรกที่ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อเขาจริงๆผมรักเขาจริงๆผมเสียใจมากและเขาก็ไม่คุยกับผมเลยผมซึมแล้วผมก็ดึกตื่นเช้าทำให้ผมไม่สดใสวันๆผมคิดแต่เรื่องของเขาอย่างเดียวเลย ผมง้อวเขาสำเร็จครับแต่ว่าผก็สัญญากับเขาว่าถ้าผมทำแบบเดิมอีกผมจะเลิกยุ่งกับชีวิตเขาอีกผมรู้สึกต้องการเขามากๆผมเลยคอยอยู่ข้างเขาคอยอยู่กับเขาเวลาที่เขาต้องผมต้องทนเจ็บเสมอผมต้องยิ้มตลอดเวลาเวลาเขาพูดถึงคนคุยผมได้แค่ยิ้มแต่ในใจผมเจ็บเหลือเกินผมได้แค่สร้างความสุขปลอมๆให้กับตัวเองในแต่ละวันผมรู้สึกเศร้ามากๆเลยว่ะแต่ผมพยายามที่จะใช้ชีวิตที่มีความสุขที่สุดเลย.