คนเป็นล้านคนต่างมีเหตุผลในการบอกเลิกแฟนของตัวเองต่างกันไปเราเองก็เหมือนกัน...
เราเป็นแค่เด็กม.ปลายคนหนึ่งที่ยังขอเงินแม่ใช้
เราไม่รู้หรอกว่าความรักแบบผู้ใหญ่มันเป็นยังไงก็แค่คุยกับคนนู้นทีคนนี้ทีไปเรื่อยๆ
จนได้มารู้จักคนคนนึงมากขึ้นแต่เราก็รู้จักันอยู่แล้วเราไม่คิดหรอกว่าจะชอบเขาได้เพราะเราไม่ควรชอบเขาด้วยเหตุผลอะไรหลายๆอย่าง
เรารู้ว่าไม่ควรที่จะรู้สึกกับเขาแบบนั้นแต่ก็ยังดื้อจนได้คบกับเขาแต่แม่เราไม่รู้หรอกนะ
ก็แค่ช่วงเวลาสั้นๆแค่เดือนกว่าแต่มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมีแต่ความทรงจำดีๆเกิดขึ้นมากมาย
เขาอายุ26แล้วแต่เราก็ยังเป็นแค่เด็กม.ปลายที่ยังเรียนไม่จบ
เราเป็นคนที่คิดมากงี่เง่าเด็กมากๆเลยหาแต่เรื่องปวดหัวมาให้เขา
เราเป็นคนไปบอกเลิกเขาด้วยเหตุผลที่ว่าแม่เราคงจะไม่โอเคถ้ารู้ว่าเราคบกันแล้วก็บลาๆๆๆๆอีกมากมายซึ่งเป็นปัญหาที่เราเคยคุยกันตั้งแต่ต้นแล้ว
เรารักเขานะแต่เราก็เลือกที่จะรักตัวเองมากกว่า
เรารู้ตัวเองดีว่ายังไงสักวันมันก็จะจบเพราะตัวเราเอง
เราดีใจที่อย่างน้อยเคยได้ยืนข้างๆพี่เคยทำให้พี่ยิ้มได้ เคยเป็นความสุขของพี่
แต่วันนั้นที่เราบอกเลิกพี่เพราะเรารู้ว่าเราไม่พร้อมที่จะยืนข้างๆพี่เราไม่พร้อมที่จะเดินไปพร้อมกับพี่เรามีหน้าที่อีกหลายๆอย่างต้องรับผิดชอบซึ่งมันสวนทางกับสิ่งที่เราอยากจะทำ มันทำให้เรารู้สึกแย่
เรารู้ว่าถ้าเราบอกเลิกพี่พี่ต้องเจ็บไม่ใช่ว่าเราไม่คิดพี่ชอบบอกว่าเราไม่คิดแต่เราทำเลย5555แต่เราคิดดีแล้วว่าพี่จะเจ็บน้อยกว่าถ้ายังอยู่กับเรา
เวลาพี่ป่วยเราก็ไปดูแลไม่ได้
เวลาพี่จะไปไหนมาไหนกับเราก็ต้องหลบๆซ่อนๆเพราะกลัวคนอื่นพูดแล้วแม่เราจะรู้
จะบอกใครว่าเราเป็นแฟนก็ไม่ได้
เราไม่อยากให้พี่ต้องมารอเราเพราะยังไงมันก็ต้องจบสักวัน
ขอบคุณพี่มากนะที่คอยดูแลเด็กดื้อคนนี้
ขอบคุณที่สอนให้รู้จักคำว่ารักจริงๆ
เราแค่อยากเห็นพี่มีความสุขก็พอแล้ว
วันนี้พี่เจอคนที่ทำให้พี่มีความสุขได้แล้วลงรูปคู่กับเขาได้เขาคอยดูแลพี่ได้ทำให้พี่ยิ้มได้อยู่ข้างๆพี่เหมือนอย่างที่เราเคยอยากทำ
เราไม่เคยเสียใจเลยนะที่ได้รักพี่ แล้วเราก็ไม่เคยเสียใจที่ปล่อยพี่ในวันนั้นเพราะวันนี้พี่ได้เจอกับคนที่ทำให้พี่มีความสุขจริงๆ
มีความสุขมากๆนะคนดีของหนู
เราจะอยู่ตรงนี้มองดูพี่มีความสุขเองถึงจะเจ็บที่คนข้างๆพี่ไม่ใช่เราแล้วแต่ก็ไม่เคยเสียใจนะที่วันนี้เห็นพี่ยิ้มได้
เราจะเก็บพี่เอาไว้ในความทรงจำดีๆของเราไปตลอด...