เราเป็นคนเงียบๆ เงียบนี่คือเงียบสนิท ไม่สุงสิงกับใครไม่คุยกับใครก่อน เริ่มต้นสนทนาก็ไม่เป็น ต้องให้เค้าเริ่มคุยก่อนถึงจะหาเรื่องคุยได้ เพื่อนสักคนก็ไม่มีช่วงตอนเรียนก็มีสนิทบ้างคน2คนแต่ตอนนี้เค้าคงไม่อยากสนิทด้วยแล้วกลายเป็นคนแปลกหน้าไปหมด พอเราไปเจอผู้คนเยอะๆเสียงดังๆแล้วจะอึดอัดมากหงุดหงิดมากด้วยไม่รู้ทำไม เวลาสนทนาก็ชอบพูดอะไรที่มันมีสาระหรือเรื่องงาน ถ้าเรื่องซุบซิบนินทาหรืออะไรไร้สาระมากๆที่ไม่เกี่ยวกับเราหรือกับงานเราจะฟังแบบหูทวนลม พูดบ้างหัวเราะบ้าง เช่นเค้านินทาคนนั้นให้เราฟังเราก็จะ "อ๋อเหรอ" "แบบนั้นเลยเหรอ" "จริงเหรอ" แค่นั้นเลย ฟังนะแต่ไม่ได้ใส่ใจ เวลาดูหนังก็ชอบดูเรื่องเดิมๆเรื่องที่มันสนุกจริงๆก็จะดูซ้ำๆถึงเรื่องที่เราดูจะนานเป็น10ปีเราก็วนดูซ้ำเป็น10รอบเพลงก็เหมือนกันวนฟังซ้ำๆอยู่แค่3-4เพลง เราจะชอบเก็บคำพูดของคนรอบข้างมาคิด คิดมาก ไม่รู้จะคิดอะไรเยอะแยะ พยายามจะไม่คิดพยายามปล่อยวางแต่ก็ทำไม่ได้ตลอด
เวลาดื่มชอบดื่มอยู่ในห้องดื่มคนเดียวปิดไฟมืดมีแสงสว่างอยู่จุดเดียวแล้วใส่หูฟังเปิดฟังเพลงเรารู้สึกชอบรรยากาศแบบนี้มาก พอเมาได้ที่ก็ขึ้นที่นอนนอนเลย แค่รู้สึกว่าทำอะไรเงียบๆคนเดียวแล้วมีความสุขกว่าออกไปเจอสังคมภายนอก เวลามีอะไรไม่สบายใจเราชอบเล่าให้แม่ฟัง เพราะแม่เป็นคนที่รับฟังเราทุกครั้งเวลาเรามีปัญหาอะไร เราเป็นคนตจว.แล้วเค้ามองว่าเราแปลกประหลาดไปจากคนอื่น เรามีแฟน แต่แฟนชอบเข้าสังคมมาก ชอบพบปะพูดคุยกับคนอื่น เฮฮาสนุกสนานชอบเล่นกับเด็กมาก แต่เราเป็นคนที่กลัวเด็กมากเวลาเด็กเข้ามาใกล้ เราจะเดินออกจากตรงนั้นเลย อาจเป็นเพราะเด็กชอบเล่นชอบสนุกชอบเฮฮาแต่เราตรงกันข้ามกับเด็กเลยทำให้เราไม่ค่อยอยากจะเล่นกับเค้า แต่เด็กอาจจะรู้โดยสันชาตญาณของเค้าว่าเราไม่ชอบเด็ก เด็กก็จะเดินหนีออกไปเอง ด้วยความที่เราอยู่ในสังคม(บ้านแฟน)ที่ชอบพบปะพูดคุยอยู่ตลอด แต่เราพอกลับมาจากที่ทำงานเราก็อาบน้ำเข้าห้องนอนเลยเป็นแบบนี้ทุกครั้ง ข้างบ้านแทบไม่เห็นหน้าเรา ถ้าเราไม่ออกไปทำงานหรือไปซื้อของข้างนอก เราแทบไม่รู้จักชื่อคนข้างบ้านเลย แต่รู้จักชื่อหมาแมวทุกตัวที่อยู่แถวนั้น ตลกมั้ย😂 เราคบกับแฟนมา6ปีอยู่บ้านแฟนมา6ปีเหมือนกัน แต่พอป้าน้าอาลุงของแฟนมาเที่ยวที่บ้าน ก็จะถามว่าทำไมไม่พูดบ้างเก็บกดเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า จริงๆเรามีความสุขที่ทำคนเดียวพูดคนเดียวตัดสินใจเองคนเดียวมากกว่า หรือว่าเราจะแปลกประหลาดจริงๆ
แบบนี้มองว่าแปลกมั้ย??
เราเป็นคนเงียบๆ เงียบนี่คือเงียบสนิท ไม่สุงสิงกับใครไม่คุยกับใครก่อน เริ่มต้นสนทนาก็ไม่เป็น ต้องให้เค้าเริ่มคุยก่อนถึงจะหาเรื่องคุยได้ เพื่อนสักคนก็ไม่มีช่วงตอนเรียนก็มีสนิทบ้างคน2คนแต่ตอนนี้เค้าคงไม่อยากสนิทด้วยแล้วกลายเป็นคนแปลกหน้าไปหมด พอเราไปเจอผู้คนเยอะๆเสียงดังๆแล้วจะอึดอัดมากหงุดหงิดมากด้วยไม่รู้ทำไม เวลาสนทนาก็ชอบพูดอะไรที่มันมีสาระหรือเรื่องงาน ถ้าเรื่องซุบซิบนินทาหรืออะไรไร้สาระมากๆที่ไม่เกี่ยวกับเราหรือกับงานเราจะฟังแบบหูทวนลม พูดบ้างหัวเราะบ้าง เช่นเค้านินทาคนนั้นให้เราฟังเราก็จะ "อ๋อเหรอ" "แบบนั้นเลยเหรอ" "จริงเหรอ" แค่นั้นเลย ฟังนะแต่ไม่ได้ใส่ใจ เวลาดูหนังก็ชอบดูเรื่องเดิมๆเรื่องที่มันสนุกจริงๆก็จะดูซ้ำๆถึงเรื่องที่เราดูจะนานเป็น10ปีเราก็วนดูซ้ำเป็น10รอบเพลงก็เหมือนกันวนฟังซ้ำๆอยู่แค่3-4เพลง เราจะชอบเก็บคำพูดของคนรอบข้างมาคิด คิดมาก ไม่รู้จะคิดอะไรเยอะแยะ พยายามจะไม่คิดพยายามปล่อยวางแต่ก็ทำไม่ได้ตลอด
เวลาดื่มชอบดื่มอยู่ในห้องดื่มคนเดียวปิดไฟมืดมีแสงสว่างอยู่จุดเดียวแล้วใส่หูฟังเปิดฟังเพลงเรารู้สึกชอบรรยากาศแบบนี้มาก พอเมาได้ที่ก็ขึ้นที่นอนนอนเลย แค่รู้สึกว่าทำอะไรเงียบๆคนเดียวแล้วมีความสุขกว่าออกไปเจอสังคมภายนอก เวลามีอะไรไม่สบายใจเราชอบเล่าให้แม่ฟัง เพราะแม่เป็นคนที่รับฟังเราทุกครั้งเวลาเรามีปัญหาอะไร เราเป็นคนตจว.แล้วเค้ามองว่าเราแปลกประหลาดไปจากคนอื่น เรามีแฟน แต่แฟนชอบเข้าสังคมมาก ชอบพบปะพูดคุยกับคนอื่น เฮฮาสนุกสนานชอบเล่นกับเด็กมาก แต่เราเป็นคนที่กลัวเด็กมากเวลาเด็กเข้ามาใกล้ เราจะเดินออกจากตรงนั้นเลย อาจเป็นเพราะเด็กชอบเล่นชอบสนุกชอบเฮฮาแต่เราตรงกันข้ามกับเด็กเลยทำให้เราไม่ค่อยอยากจะเล่นกับเค้า แต่เด็กอาจจะรู้โดยสันชาตญาณของเค้าว่าเราไม่ชอบเด็ก เด็กก็จะเดินหนีออกไปเอง ด้วยความที่เราอยู่ในสังคม(บ้านแฟน)ที่ชอบพบปะพูดคุยอยู่ตลอด แต่เราพอกลับมาจากที่ทำงานเราก็อาบน้ำเข้าห้องนอนเลยเป็นแบบนี้ทุกครั้ง ข้างบ้านแทบไม่เห็นหน้าเรา ถ้าเราไม่ออกไปทำงานหรือไปซื้อของข้างนอก เราแทบไม่รู้จักชื่อคนข้างบ้านเลย แต่รู้จักชื่อหมาแมวทุกตัวที่อยู่แถวนั้น ตลกมั้ย😂 เราคบกับแฟนมา6ปีอยู่บ้านแฟนมา6ปีเหมือนกัน แต่พอป้าน้าอาลุงของแฟนมาเที่ยวที่บ้าน ก็จะถามว่าทำไมไม่พูดบ้างเก็บกดเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า จริงๆเรามีความสุขที่ทำคนเดียวพูดคนเดียวตัดสินใจเองคนเดียวมากกว่า หรือว่าเราจะแปลกประหลาดจริงๆ