ตั้งแต่เราจำความได้ก็โตมาโดยเห็นว่าพ่อของตัวเองเมาเหล้าทุกวันแล้วก็จะมาทะเลาะกับแม่ประจำจนกลายเป็นความเคยชินเรามีพี่ชาย1คนแต่พี่ชายก็แยกครอบครัวไปตั้งแต่เราอยู่มัธยมต้นทำให้เราต้องเจอปัญหาแบบนี้เพียงคนเดียวโดยที่เราไม่เคยเล่าให้ใครฟังว่าเรารู้สึกยังไงพอเราโตขึ้นมันยิ่งมีเรื่องมีปัญหามากขึ้นโดยที่พ่อเรามีชู้โดยที่ผู้หญิงคนนั้นคือคนใกล้ตัวเรามากๆจนเราคิดไม่ถึงในเวลาที่ที่พ่อแอบคบกับผู้หญิงคนนั้นคือเกือบ2ปีโดยที่แม่เรารู้มาตลอดแต่ไม่เคยพูดเลยพอผู้หญิงคนนั้นเริ่มแสดงตัวว่าเค้าคือเมียพ่อเราอีกคนแม่ก็เริ่มไม่พอใจ(คือพ่อเราให้เงินผู้หญิงคนนั้นใช้ด้วย)และโวยวายเราเห็นน้ำตาแม่ตลอดทุกครั้งที่มีปัญหากับพ่อเราสงสารแม่มากและอยากให้พ่อกับแม่เลิกกันด้วยซ้ำแต่ด้วยความที่เราก็เด็กมอ 6 และไม่อยากจะอยู่จุดนี้อีกแล้วคืออดทนต่อไปไม่ไหวแล้วก็เลือกที่จะไปนอนบ้านเพื่อนบ่อยมากๆจนใกล้จะจบเราเลยออกจากบ้านมาหางานทำส่งตัวเองเรียนมหาลัยแล้วเราส่งตัวเองเรียนถึงปี2เราเริ่มไม่ไหวเพราะเราเรียนหนักมากๆและต้องทำงานไปด้วยพอขึ้นปี3เราเลยกลับมาอยู่ที่บ้านและเหมือนเดิมทุกวันพ่อก็จะเมาแล้วจะมาทะเลาะกับแม่เหมือนที่ผ่านมารอบนี้หนักขึ้นคือพ่อเล่นยาแล้วอยู่กับพวกที่เล่นยาในหมู่บ้านแต่แม่เร่ก็เลือกที่จะให้อภัยพ่อมาตลอดไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ชั่งที่พ่อเคยทำไว้กับแม่ที่สำคัญคือเรากับพ่อไม่ถูกกันเลยแล้วเวลาที่พ่อเมาก็จะหาเรื่องมาด่าเราทำร้ายจิตใจเราตลอดจนบางครั้งคิดว่าเราไม่ใช่ลูกเขาหรือป่าวเพราะแต่ละคำที่เขาด่าเราคือมันหยาบคายมากๆยิ่งเรามาพลาดท้องเขาก็หาเรื่องด่าเรากับแฟนตลอดเราเคยขอให้แฟนพาไปอยู่บ้านแฟนแต่ทางมันไกลจากเมืองมากแฟนเราห่วงหลายๆอย่างเพราะเราท้องด้วยและเรียนไปด้วยแต่เราก็อดทนกับที่ต้องเจออะไรแบบนี้เราทำทุกอย่างในบ้านงานบ้านทำกับข้าวเพียงแค่เราโกรธที่พ่อคอยด่าเราตลอดว่าเราเป็นตัวปัญหาแต่พ่อไม่เคยนึกถึงปัญหาที่ตัวเค้าเองทำเลยเขาไม่เคยแม้แต่ทำหน้าที่พ่อกับเราแม้แต่คำพูดดีๆที่พูดกับเราก็ไม่เคยพูดมันผิดมากขนาดนั้นเลยหรอที่เราจะไม่ชอบพ่อตัวเองและแม่ก็มักจะว่าเราตลอดว่ายังไงเขาก็คือพ่อแล้วเขาเคยคิดว่าเราเป็นลูกหรือป่าว(เรื่องที่พ่อเราทำคือมันเยอะมากๆเล่าไม่หมด🥹)ที่เรามาตั้งกระทู้วันนี้คือเราอึดอัดมากๆและอยากฟังความคิดเห็นของใครหลายๆคนว่าสิ่งที่เรารู้สึกมันผิดมากหรือป่าวเพียงเพราะเราเป็นลูกเขา