สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอึดอัดในใจหลายเรื่อง แต่ต้องเก็บกลั้นไว้ในใจ คือเราอยู่กับครอบครัวที่เป็นครอบครัวที่เลี้ยงเรามาตั้งแต่เกิด ตั้งแต่จำความได้ก็เห็นว่าเขาเลี้ยงเรามา แต่ก็ไม่ได้เลี้ยงตามใจ ไม่ได่เลี้ยงแบบเด็กทั่วไป โดนใช้ให้ทำงานเป็นทุกอย่างตั้งแต่เด็ก และเมื่อเราได้เล่นอะไรที่มีความสุขแล้วก็มักจะโดนขัดขวาง โดนฟาดด้วยไม้บ้างมือบ้าง จนเราโตขึ้นเรามีลูก เราได้กลับไปอยู่กับเขาที่บ้าน เลี้ยงลูกด้วยดูแลเขาด้วย แต่เรากลับโดนด่าว่ามาอยู่เกาะเขากิน ทั้งๆที่งานก็ไม่ให้เราออกไปทำ บอกว่าเขาเลี้ยงได้ แต่เวลาที่เราอยากได้อะไรมาเป็นของตัวเองเราก็ต้องใช้เงินเก็บเรา แม้กระทั่งความรัก เรายังเลือกเองไม่ได้ ต้องเป็นเขาเท่านั้นที่เลือกให้ สุดท้ายแล้วเขาเลือกให้ก็ไม่ยืดยาว แต่งงาน อยู่กินกัน 6 เดือนก็ต้องเลิกร้างกัน เพราะผู้ชายมีนิสัยลักขโมย เราเหนื่อยมากๆค่ะ เราไม่ได้เป็นตัวของตัวเองเลย เคยเถียงเขาแล้วสิ่งที่เราได้กลับมาคือ เขาตบหน้าเรา เขาขว้าง ปาสิ่งของใส่เรา นี้หรอครอบครัว เราคิดว่าเราไม่อยากอยู่แล้ว เราอยากตายแบบไม่ทรมาน เราเลยตัดสินใจกินยาเพื่อหวังจะฆ่าตัวตาย 3 ครั้ง ครั้งที่ 3 ครอบครัวถึงรู้สาเหตุว่าเราทำไปเพราะอะไร แต่เขากลับเปลี่ยนข่อความนั้นเป็นว่า เราไม่ได้กินยาฆ่าตัวตายเพราะเขา เรากินเพราะเรื่องผู้ชาย มันคนละเรื่องกันเลบค่ะ ครอบครัวควรจะเป็นเซฟโซนให้กัน ไม่ใช่คอยแต่จะพูดทำร้ายจิตใจกัน เคยคิดจะหนีแล้ว แต่ก็ห่วงทั้งตัวเขาเอง และห่วงลูก เราอยสกหนีไปแบบที่ไม่ให้เขารู้ แต่เราก็ทิ้งลูกให้อยู่กับเขา หรือทิ้งเขาให้อยู่กันตามลำพังไม่ได้ ไม่อยากให้ลูกต้องมาเจอแบบเรา งานเขาก็ไม่ให้ทำ ไม่ให้หา เหมือนเป็นห่วงเรา แต่อนู่ด้วยก็ว่าเกาะตายายกิน เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ เราเลยอยากจะมาระบาย และขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆว่าจะทำยังไงดี จนตอนนี้เราเป็นซึมเศร้าไปแล้ว ต้องไปหาหมอทุกเดือน แต่ทุกเดือนก็ไม่เคยจะได้ไป เพราะมีคนขัดตลอด😣😥