1. บทละคร เขียนโดย ธีระพัสตร์ ถนัดสอนสาร ยกให้เป็นที่ 1 ของปีนี้ ควรค่าแก่รางวัลบทละครยอดเยี่ยมในปี 2566 อย่างยิ่ง
ซีน battle คือ เขียนได้ดีมาก เถียงนาทีแรกๆ พอเดาทางได้ แต่พอไปลึกๆ พีคพลิกล้อกสับแหลกพิฆาตทุกซีน พอเถียงไปเรื่อยๆ
ปักปรัชญาลงไปในคำพูดตัวละคร มีเปรียบเทียบอุปมาอุปมัย อาทิ กระเป๋า = คน  ไม่มีคำพูดของตัวละครตัวใดถูก 100%
และไม่มีคำพูดของตัวละครตัวใดผิด 100%  บททั้งด้านเทคนิก มุข wisdom = แพรวพราว และจัดเจน
น้ำหนักของตัวละครแต่ละตัว มีบาลานซ์ และตัวตนที่ชัดเจน  หาไม่เจอว่าใครควรถูกรัก และใครน่าสงสาร
2. การแสดง นักแสดงมีลูกเล่นทุกคน เกรซ พาเมล่า ทิชา ชุติมา สามารถทำให้เรื่องไม่เครียด แม้เรื่องที่ถกกันมีความหนักหนา แต่ความฮา ลูกเล่น
การพูดเล่นลิ้น และเสน่ห์ของตัวละครยังอยู่ครบ 
ถ้าใส่ความไฮโซลงไปให้เจี๊ยบโสภิตนภา แล้วให้เล่นเบาลง แต่โหดเฉียบขาดขึ้น  ในกรอบชนชั้นสูง ไม่เผชิญหน้าขนาดนั้น
เรื่องนี้จะพรีเมี่ยมได้เลย 
ละครทุกตัวถูกสร้างไปอีกสเต็ป เช่น ความลำเอียงออกนอกหน้าในที่ทำงาน ดูแล้วอ่อนใจแต่อดขำไม่ได้ หัวเราะแต่แอบเศร้า เพราะโคตรจริง
เป็นคอมเมดี้ที่แบกสาระไว้เยอะ แต่ความบันเทิงก็ไม่แผ่ว นับว่าพี่ฉอดมาถูกทาง  วิธีการเล่าแต่ละประเด็น ไม่ธรรมดา
3. งานภาพ ปราณีต สวย เก๋ ทันสมัย ได้อารมณ์ศิลป์
4. เนื้อหาดี ไม่ติดอะไรเลยถ้าจะส่งออกต่างประเทศ สู้ละครเกาหลีได้ เนื้อหาคม ชัด ลึก ไม่ลอกประเทศอื่น เพราะบทประพันธ์ดีอยู่แล้ว
บวกผู้เขียนบท ผู้กำกับ นักแสดง ยิ่งร่วมกันยกระดับให้เลอค่า แม้ว่าทุนไม่สูง แต่ทุบหัวคนหลงทางในสังคมดังโป๊กเลย แต่ละมุข แต่ละซีน
5. ทีมงานและคนเขียนบท ในเรื่องต่อไป ลองทำเรื่องเกี่ยวกับคอรัปชั่น เราว่าคำพูดเด็ดๆ จะออกมาเป็นมีมได้อีกเยอะ