ในโอกาสมากเลยค่ะปรึกษาครอบครัวที่บ้านก็ไม่ได้เพราะเขาไม่เชื่อและไม่ยอมรับฟังไม่มีความคิดเห็นใดๆเป็นครอบครัวที่ต่างคนต่างอยู่พี่น้องก็เหมือนคนอื่นต่างคนต่างเห็นแก่ตัวเราไม่มีเพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนเรามีเพื่อนนะแต่ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมดเหมือนเราตัวคนเดียวบนโลกนี้ครอบครัวแต่แย่โตมาต้องเอาไปยกหนีไปมีแบบไม่มีที่อยู่ย้ายไปเรื่อยๆจนชีวิตเราได้เจอผู้ชายไม่มีลูกมีทุกข์มีครอบครัวมันก็ไม่ได้เกิดจากความรักอยู่กันไปเพราะเราโดนฉุดเราก็ทนอยู่กับเขาได้ไม่นานเพราะเขาตบตีทำร้ายร่างกายตอนนี้แฟน 3 คนแล้วค่ะก็เลิกกันทุกคนหมดเพราะทุกคนทำร้ายจิตใจและตกแต่งเราแถมทิ้งลูกไว้ให้เราเลี้ยงเองต่างหากพวก 4 คนค่ะโตกันหมดแล้วเหลือคนแรกที่ยังต้องรับผิดชอบจะจบม. 3 เรายังไม่มีปัญญาที่จะส่งเขาเรียนต่อด้วยซ้ำปัญหาชีวิตมากมายเชื่อไหมคะว่าชีวิตของฉันผ่านอะไรมาบ้างจบแค่ม 3 ไม่ได้เรียนต่อมีออเจ้ามากเพราะจะโดนพ่อเลี้ยงข่มขืนหนีออกจากบ้านก็มาเจอผู้ชายจับไปข่มขืนครั้งอยู่จนมีลูกด้วยกันชีวิตไม่ได้เป็นชีวิตของฉันเลยใครเป็นคนกำหนดชีวิตให้ฉันฉันโดนทำร้ายเก็บตายจับคันที่ว่าคนรักหรือแฟนซึ่งมีลูกด้วยกันเราไม่ได้เป็นคนผิดเขาไปมีผู้หญิงทิ้งเรากับลูกจะไม่ให้เราทำอะไรเลยหรออย่างน้อยก็ด่าแล้วก็ด่าจะมีแรงไปสู้แรงผู้ชายแค่นั้นแต่สิ่งที่เขาทำทำให้เราเก็บตายมันเจ็บมากแค่ไหน