คือเราจะเล่าว่า วันนี้เราไปสมัครงานค่ะเเล้วเราก็ไปกับเเฟนตอนเเรกเราไปถามที่เเรกเต่ว่ามันเต็มเราเลยออกมาจากร้านเเล้วก็เดินไปหาเเฟนก็บอกว่าคนเต็ม เเล้วทีนี้เราก็นั่งบนรถเเล้วเเฟนก็ไม่ยอมไปสักทีเราก็เลยนั่งเงียบเพราะก่อนหน้านี้เราคุยกันเเล้วว่าเราจะไป2ที่ เเล้วอยู่ๆเเฟนก็ตะคอกใส่เรา เราก็บอกไปว่าเราคุยกันเเล้วไงทำไมถามดีๆไม่เป็นหรอ เเล้วจากนั้นเเฟนก็ขับรถเร็วมาก(เราเป็นโรคเเพนิคนะคะที่เป็นเพราะว่าเคยเกิดอุบัติเหตุเลยทำให้เกิดโรคนี้)เเล้วพอไปถึงที่ๆ2เเฟนก็ปล่อยข้างทางเเล้วให้เราเดินไปเองเราก็เดินค่ะ พอทำอะไรเสร็จอยู่ๆเเฟนก็บอกว่ากลับก่อนนะ กลับเองนะ เราก็เเบบงงว่าทำไมถึงไม่รอเพราะเราบอกว่าเสร็จเเล้ว เราก็เลยรีบวิ่งไปหาเเฟนค่ะก็กลับด้วยกัน หลังจากนั้นเเฟนคือขับรถเร็วมากค่ะจนทำให้รถขูดเเล้วก็เกือบชนกับรถขันอื่น (เเต่รถไม่ได้ล้มนะคะเเค่เกือบๆ) เรากลัวมากค่ะตัวเย็นตัวสั่นเหมือนจะเป็นลมเเน่นอกมือเปียกร้องไห้ตลดทางเลย เราเลยอยากรู้ค่ะว่าทำไมถึงขับรถไวเเล้วเราผิดอะไรในเมื่อก่อนออกจากบ้านก็คุยกันเเล้ว ตอนนั้นเรารู้สึกเสียใจมากค่ะที่พูดอะไรเเล้วเเฟนไม่เคยฟังเลย รู้สึกน้อยใจเเล้วคิดว่าอยากตายค่ะ😢 เราเคยบอกเเฟนนะคะว่าเราเป็นเเพนิคเเต่เเฟนดูเหมือนจะไม่สนใจ มีครั้งนึงเราหายใจไม่ออกเจ็บหน้าอกเพราะเรากลัวเเต่เเฟนก็ชอบว่าเราเเล้วจอดรถ เเล้วบอกว่างั้นก็ขับเองสิถ้ากลัวมากก็ไม่ต้องนั่งด้วยนั่งด้วยกันเเล้วชอบมีปัญหา คือเราก็บอกเขาตลอดนะคะว่าอย่าขับไวไม่ว่าเราจะนั่งมาด้วยหรือนั่งคนเดียวเพราะเราเป็นห่วงชีวิตของเขาเเต่ทำไมเราดูไปทำให้เขารำคาญ หรือว่าความหวังของเราทำให้เขารำคาญคะ (ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ🙏🏻❤️)