ผมเป็นผู้ชายคนนึง ที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อน เพราะด้วยงาน,อะไรอีกหลายอย่าง ทำให้ยังไม่พร้อมให้ใครมาลำบากกับเรา แล้วก็เวลานั้น ผมคิดว่าไม่อยากทำให้ผู้หญิงต้องเสียใจ ถ้าไปด้วยกันไม่ได้ ที่ผ่านมา มีคนชอบ แล้วก็ไปแอบชอบเค้า ก็มีบ้าง แต่ไม่สานต่อ เพราะเหตุผลที่เล่ามา ....
...จนมา ต้นเดือนตุลาคมปีนี้ ผมได้รู้จักคำว่ารักในชีวิตครั้งแรก จากน้องผู้หญิงอายุ 26 ซึ่งก่อนหน้าเคยเจอกัน,รู้จักกัน ทางบ้านผมก็ไปมาหาสู่ทางบ้านน้องบ่อยอยู่ช่วงนึง ได้เป็นเพื่อนในเฟสกัน ผมจึงได้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตคู่น้องเค้า ที่ผิดหวังมา 4 ครั้ง(เท่าที่เห็นในเฟส) ...จนวันนึง ผมได้ยินข่าวว่า น้องสาวของน้องผู้หญิงคนนี้ มาถามข่าวเรื่อง ”ผมมีแฟนหรือยัง” จากทางบ้านผม.. วันนั้น ผมแอดเฟสน้องเขาไป(เฟสใหม่น้องเขา) ..
ไม่ได้หวังว่าจะไปปลอบหรือเข้าหาน้องก่อน ..อารมณ์คนเคยเห็นกันแล้วก็สงสารน้องมาก
..แล้วน้องก็ทักผมมาก่อน ติ้ง!  "😊"
..นั่นแร่ะครับ หัวใจผู้ชายที่ไม่เคยสัมผัสอะไรแบบนี้มา ได้ระเบิดตู้มออกมาแล้ว 🥰 ความรู้สึกที่เปี่ยมล้นมันออกมาหมด ..หมดใจเลย ..คุยกันแค่คืนเดียว ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงรักน้องได้มากมายแบบนี้ ผมสัญญากัน
ผมมั่นใจว่าจะไม่ทำให้น้องต้องเสียใจเหมือนที่เจอมา จะไม่ยอมปล่อยให้น้องเขาต้องเจ็บอีกแล้ว
สงสารมานาน,สงสารจับใจ น้องจะเป็นผู้หญิงคนแรกและคนเดียวของผมตลอดไป จนถึงชื่อลูกคนแรกของเราสองคน ..น้องเขาบอกว่าที่ผ่านมา ไม่เคยมีใครพูดกับเขาแบบนี้เลย...2 คนหลัง ก็คบกันแบบหลบๆ ไม่ค่อยเปิดเผย จนสุดท้าย ผู้ชายเป็นฝ่ายที่เดินออกไปก่อนทุกครั้ง บ้างมีเมียอยู่ บ้างก็แอบผู้หญิงไว้ .....
  คนทางบ้านผมและทางน้อง
รู้ข่าวว่าผมกำลังคบกัน แปลกใจกันมาก ยินดี แต่ส่วนใหญ่จะหนักไปทางเตือนผม? ก็ว่าให้คิดดูนานๆ เมื่อวานยังเศร้ากับแฟนเก่า เช้ามาได้ผมเป็นแฟนแล้ว .. เวลานั้น ใจผมให้เขาไปหมดแล้วทั้งใจเลย
เข้าข้างความรักของผมที่มีต่อน้องหมด ..ไม่มีวันไหนที่น้องจะไม่บอกรักบอกคิดถึงผมเลย 😊
... ใกล้หยุดปีใหม่แล้ว ผมจะได้ไปเจอน้องเขาอีกครั้ง หลังจากไม่ได้เจอกันมานาน เตรียมการอะไรไว้มากมายเลย ทำกับข้าวด้วยกัน😊 เสื้อที่สกรีนเป็นชื่อกัน ที่จะใส่ถ่ายรูปคู่กัน..
  จนวันสุดท้ายในระยะเวลาสองเดือน ...
"หนูไม่อยากฝืนตัวเอง"
"หนูรู้สึกอึดอัด"
"รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง"
"รู้สึกไม่สบายใจแบบบอกไม่ถูก"
"หนูไม่ได้มีใคร หนูขออยู่คนเดียว"
"หนูขอโทษนะจ้ะ😔" ....
   แล้วก็ลบสถานะในเฟส
บล็อกเฟส,บล็อกทุกช่องทางโซเชียล ในเวลานั้นเลย ...
  ผมไม่ทันได้ถามเหตุผล  แล้วผมจิตตกตอนนั้นเลยทันที... ใจพังยับ 🖤
    คำถามมากมายอยู่ในหัวผม ทุกคำที่น้องเคยพูดกับผมสัญญาที่น้องเคยให้กับผม วิดีโอคอลคุยกันทุกครั้ง จะจุ๊บผมตลอด รอยยิ้มของน้อง มันหายไปไหน หายไปแบบไม่เตือนเลย......
     ผ่านมาครึ่งเดือนแล้ว ผมไม่นึกโกรธเกลียดน้องเขาเลย  
คนรอบกายผม ช่วยผมได้มาก
สอนผมให้รู้จักความหมายของคำว่า "คนคุย" และประโยค "คนมันไม่รัก ทำยังไงก็ไม่รัก"
    ทุกวันนี้ คิดถึงเค้าไหม?.....แน่นอนครับว่าคิดถึง แต่ไม่ขนาดจิตตกฟุ้งซ่านเหมือนช่วงแรกๆ
     แต่ก็ทำให้ได้รู้ข้อเสียตัวเอง เนื่องจากไม่เคยได้สัมผัสความรัก จึงได้แสดงออกจนหมด ไม่มีกั๊กเลยย ...
    ถึงแม้ผมจะมีความรักแค่ครั้งนี้ ก็ทำให้คิดอะไรได้มากมาย
และได้เห็นน้องเขาเดินออกไป อย่างสบายใจแบบที่น้องเขาต้องการ ผมก็ยิ้มได้อย่างสดชื่นแล้ว....ผมคิดว่า ความรักของผมคือ ปล่อยให้น้องเขาเดินออกไปเติบโตอย่างสวยงามในทางของเค้า...
.....ขอให้โลกนี้อย่าโหดร้ายกับน้องเหมือนที่ผ่านมา...😊😊
.......อวยพรแด่เธอ ผู้เคยเป็นโลกทั้งใบของเรา 😊😊