เราถูกเลี้ยงมากับปู่และย่าตั้งแต่เด็ก  เงิน100%คือย่าหามาเลี้ยงทั้งหมด ทางบ้านยากจนมาก  พ่อกับแม่ออกมาทำงาน ไม่ได้ส่งเสียเลย พอเราโต อายุ15 เราเริ่มทำงานขายของมีเงินพอที่จะไม่ขอย่าแล้ว แต่ขอแค่ย่าจ่ายค่ารถรับส่งไปโรงเรียนเดือนละ650บาทเท่านั้นค่ะ
แม่เราให้บ้างปีนึงให้เรา3ครั้งได้ ครั้งละ1000
แต่พ่อคือไม่เลยค่ะ  แต่ก็ติดต่อกันได้แต่ไม่ตลอด

หลังจากนั้นเราได้เข้ามหาวิทยาลัย แม่ได้ส่งเสียเราแบบเต็มรูปแบบ จ่ายค่ากินให้เดือนละ10,000 เป็นเวลา3ปีครึ่ง  จนเรียนจบ

ปัจจุบันย่าที่เลี้ยงเรามาเสียชีวิต ซึ่งย่าเคยบอกว่าอย่าทิ้งพ่อนะ ใช่ค่ะ!! พอย่าเสีย เราไปไม่ถูกเลย เงินประกันที่ย่าทำไว้ให้เราแบ่งไว้ทำบุญ100วัน และเลี้ยงดูพ่อ

เราให้เงินพ่อติดตัวไว้ 5000฿ แต่พ่อใช้หมดภายใน5วัน โทรมาขอเรา ซึ่งค่าใช้จ่ายภายในบ้านเราจ่ายให้ทั้งหมด ค่าน้ำค่าไฟ ค่าเน็ต ค่ากินพ่อ ข้าวหมา ค่าแก็ส เราจ่ายให้หมด รวมๆแล้ว ตกเดือนละ4000฿
เราไม่ได้ทำงานมีเงินเดือน เราขายของตามตลาดนัด และออนไลน์ กำไรไม่ได้เยอะ  เราใช้หนี้ จ่ายทุกอย่างไป2เดือนหมดไป20000 เงินค่าประกันในส่วนของพ่อ
เหลือ20000 พ่อบอกว่าพ่อลำบากเกิน ขอเงินทั้งหมดเขาจะเก็บเอง

เราพยายามจัดการเงินให้ได้นานที่สุดแล้ว แต่เค้าไม่ต้องการ เราเลยตกลงกันว่า เงินเหลือ20000สุดท้าย
ถ้าพ่อเอาไปหมด พ่อต้องจ่ายเองทั้งหมด และถ้าเงินหมดไม่ต้องโทรมาขอนะ  เพราะไม่มีให้แล้ว เขาตกลง
ซึ่งผ่านไปได้เดือนเกือบ2เดือนเขาโทรมาขอตังเราอีก

รายได้เรามีแต่ไม่มากพอที่จะเลี้ยงเขาได้เยอะขนาดนั้น เพราะอยู่กับแฟน2คนค่ากินเดือนละ6000฿
แต่พ่อเอาไปกินเหล้าหมด เบี้ยงผญ.ด้วย
ไม่ทำงาน บอกว่าทำไม่ไหว เป็นเส้นเลือดในสมองตีบ

เราอยากถามว่าเราผิดมั้ยคะ ที่จะเก็บเงินไว้ยามฉุกเฉิน วางแผนอนาคตตัวเอง บ้านเราไม่ได้รวย
ตอนนี้เราอยู่ในช่วงสร้างตัวเองอยู่ รายได้มีพอเลี้ยงปากท้องไปวันๆแค่นั้น

เราควรทำไงดีคะ หรือว่าไม่ต้องเก็บเงิน เงินที่จะเก็บก็ส่งให้พ่อไป อนาคตเราช่างมัน  ไม่ต้องวางแผนอนาคตเลยดีมั้ยคะ  หรือควรตุย!!ไปเลยดี  เพราะถ้าเราไม่ให้เขาเลย เราจะดูเห็นแก่ตัวเกินไปมั้ยคะ
เราบอกกับพ่อไปว่าถ้าตั้งตัวได้จัส่งให้ใช้ แต่ผ่านไป2เดือนพ่อโทรมาขออีกแล้ว  ตอนนี้เครียดมาก ความคิดเรื่องการตุย มาในหัวบ่อยขึ้น เพราะไม่รู้จะมีชีวิตไปเพื่อใคร คนที่เรารักที่สุดคือย่าก็เสียไปแล้ว
อยากทิ้งทุกอย่างไปอยู่กับย่าเลย  ตอนนี้เหนื่อยมาก