บางทีเมื่อคนเรามาถึงจุดต่ำสุดของชีวิต ทั้งล้ม ไม่มีแรง เหนื่อยมาก 
ไม่รู้ว่านำพาชีวิตตัวเองมาถึงจุด ๆ นี้ได้ยังไง ทั้ง ๆ ที่ชีวิตก็ไม่สุขสบายมากมาย
แต่ไม่ถึงขั้นที่ล้มลุกคลุกคลานขนาดนี้
พอมาถึงช่วงนี้ ที่ล้มไม่มีแรง จุด ๆ ต่ำ ๆ ที่สุด ก็เหมือนชีวิตไม่ต้องการอะไรละ
โปรดมาเหยียบ หรือกระทืบซ้ำฉันที ให้จบ ๆไปซะ เหนื่อยเหลือเกิน
เหนื่อยจนไม่รู้จะทำยังไง เป็นความคิดระหว่าง เหมือนยืนอยู่บนหน้าผา
อยากโดดลงไป หรือถอยไปตั้งหลัก คือไม่อยากเลือกทั้ง 2 ทาง
อยากยืนหยุดนิ่งอยู่เฉย ๆ ตรงนั้นครับ ไม่อยากทำอะไรเลย
หรือว่ามาถีบให้ตกไปเลย จะได้จบ ๆ