กลุ่มเรามีกัน4คนตอนแรกเราก็คุยกันเล่นกันปกติแต่ถึงวันนึงอยู่ๆเราโดนเมินจากทั้ง3คนเราก็เลยนั่งเปิดอกคุยกันว่าทำไมหรือเพราะอะไรสรุปคือตอนนั้นเราผิดจริงๆเราก็ยอมรับความผิดนั้นแล้วพร้อมแก้ไขจากวันนั้นมาตอนนี้เรามีกันแค่3คนเพราะอีกคนได้ย้ายไปเรียนที่อื่นตอนแรกก็เหมือนดีๆนะสักพักเหมือนวนกลับมาแบบเดิมโดยที่2คนนั้นได้เมินเราอีกครั้ง เราก็ถามไปแล้วนะว่าเราพูดอะไรไม่ดีใส่รึป่าวหรือเราทำอะไรที่ทั้งคู่ไม่โอเคมั้ยเราขอสมมุติชื่อเพื่อนทั้ง2นะคะ เอคือคนที่เหมือนจะเป็นศูนย์กลางของกลุ่มเราเพราะมีอะไรเราแทบไม่ขัดเลยเพราะไม่อยากโดนเมิน ส่วนบีเป็นคนที่เอสนิทมากที่สุดแล้วเวลาที่เอเมินเราในแทบทุกวันบีก็จะตามน้ำกับเอไปด้วยอีกคนอย่างที่เราบอกว่าเราเคยถามว่าเราทำไรที่มันไม่โอเครึป่าวเอก็บอกกับเรานะว่ามันไม่ได้มีอะไรเลยนะแค่ไม่รู้จะคุยอะไรแต่เราก็รู้สึกว่าถ้าแค่ไม่มีอะไรจะคุยต้องถึงขั้นทำเหมือนเราไม่มีตัวตนเลยกรอเราก็พยายามไม่คิดมากนะแล้วก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนถึงวันนี้ที่เรามาตั้งกระทู้เพื่อนเราทั้งสองก็ยังคงไม่คุยกับเราแต่ในบางวิชาที่เรียนถ้าไม่มีเราเพื่อนก็ไม่สามารถที่จะตอบคำถามอะไรได้เพราะเราเรียนภาษาที่สามกันเราเริ่มรู้สึกว่าเราเหมือนแค่สำคัญกับทั้งแค่เฉพาะเวลาทำงานกับตอนที่เอหรือบีคนใดคนนึงไม่อยู่เราจะสำคัญขึ้นมาเราเข้าใจนะว่าความรู้สึกที่ไม่ดีในอดีตมันส่งผลมาถึงปัจจุบัน เอกับบีได้ให้โอกาศเราทำตัวให้ดีขึ้นเราก็ทำและพิสูจน์แล้วแต่เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมยังทำกับเราแบบนี้หรือเพราะทั้งสองสนิทกันมากกว่าเรา เราอึดอัดมากๆและอยากพูดคุยเปิดอกอีกครั้งแต่เราก็คิดเพื่อนเราอาจจะตอบมาแบบเดิมว่าแค่ไม่มีอะไรจะคุยด้วยเฉยๆ เราต้องทำยังไง...