คือเรื่องมันมีอยู่ว่ากลุ่มเราตอนแรกๆมันก็มีกันอยู่แค่5-6คนนี่แหละค่ะแต่ละคนก็จะมีคนที่สนิทมากๆในกลุ่มแบบคนที่นิสัยคล้ายกันแบบสุดๆจะชอบอยู่ด้วยกันอ่ะค่ะ เราเป็นพวกนิสัยค่อนข้างเด็กสนิทกับคนยากทำความรู้จักใครไม่เป็นเลยตอนรวมกลุ่มกันก็ได้เพื่อนๆตอนม.ต้นที่มาเรียนด้วยกันช่วย แล้วภายใน2อาทิตย์เราก็สนิทกับเพื่อนคนนึงในกลุ่มค่ะ คือมันแปลกมากเพราะเราสนิทกันเร็วมากจากที่เรากว่าจะสนิทกับใครปกติจะต้องรอเป็นเดือนๆหรือปีๆ อาจจะเพราะนิสัยที่เข้ากันได้ด้วย แล้วน้อยคนมากที่จะรับนิสัยเราได้แต่เพื่อนคนนี้คือศีลเสมอกับเราสุดๆอยู่ด้วยกันแล้วเข้ากันจนบางทีเพื่อนก็บอกว่าเหมือนแฟนมาก เราสนิทกันมาปกติจนมีกลุ่มหนึ่งในห้องเรียนที่อยู่ๆก็เข้ามารวมกลุ่มกับกลุ่มเราแบบงงๆแต่ก็โอเคค่ะเพื่อนไม่มีปัญหาอะไรตอนนี้ก็รวมกันเป็น9คนแต่ละคนก็จะมีคนที่ตัวเองสนิทมากๆอยู่ค่ะ แต่ก็จะมีเพื่อนคนหนึ่งที่ไม่ได้ยึดติดกับเพื่อนหรือแบบยังไม่ได้มีคนที่สนิทที่สุดแต่เพื่อนๆก็ไม่ได้ละเลยไม่ได้ทำให้เขาเป็นส่วนเกินในกลุ่มนะคะ ทุกคนต่างเล่นด้วนกันหมดแต่แค่จะมีคนที่สนิทมากๆแบบไปไหนไปด้วยกันตลอดเดินข้างกันตลอด ตอนแรกมันดีมากๆ แต่เรามามีปัญหาตรง มีช่วงหนึ่งที่เราหยุดเรียนไปตจว.กับพ่อแม่เป็น1อาทิตย์แล้วมันทำให้เพื่อนเราที่ปกตินั่งเรียนก็นั่งข้างเราทำงานก็คู่กับเรากินข้าวก็นั่งข้างเราตอนนั่งเล่นส่วนใหญ่ก็เล่นกับเรามากกว่าตอนนี้ไม่มีเราอยู่ด้วยแล้วเขาต้องอยู่คนเดียว เขาเลยไปเล่นกับเพื่อนคนที่ยังไม่มีคนที่สนิทที่สุดในกลุ่มอยู่ขอแทนว่าAนะคะ ตอนแรกที่รู้คือวันแรกที่ไปตจว.เราก็ไม่อะไรนะคะ เราโอเคมากๆเพราะตอนก่อนไปเราก็ยังคิดอยู่ว่าถ้าเราไปแล้วเพื่อนจะอยู่ยังไงจะเล่นกับใครแทบจะขอไม่ไปกับพ่อด้วยซ้ำ แต่พอผ่านไปสัก1-2วันเพื่อนเริ่มไม่ตอบแชทเรา เริ่มเมินแชทจากที่จะโทรมาหาโทรมากวนทุกพักเที่ยงก็ไม่โทรมาแล้วตอนนั้นเราเริ่มหวั่นๆหรือเพื่อนโกรธเราแบบรอบที่แล้วแต่รอบนั้นเรามาแค่2วันแล้วยังไม่มีเพื่อนคนนั้นด้วย เราเลยพยายามชวนคุยแต่เพื่อนก็ยังไม่ค่อยตอบแชทเราอยู่ดีจนถึงเวลากลับ ไปวันร.รวันแรกเราก็รู้สึกถึงการโดนเมินเลยค่ะ แต่เป็นการเมินแบบที่ไม่ได้โกรธ จากปกติที่เราจะนั่งข้างกันเพื่อนก็ไปนั่งกับAแล้วเราเป็นคนที่ไม่ค่อยสนิทกับเพือนในกลุ่มอยู่แล้วเราเลยตอนนั่งคนเดียว จนเพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งเริ่มแซวว่าเพื่อนเราไม่สนใจเราเลยเว่ย ตอนนั้นคือแทบอยากจะร้องไห้แต่ก็กลั้นเอาไว้เพราะเราไม่มีใครเลย จนทั้งวันนั้นเราแทบไม่ได้เล่นกับเพื่อนเราเลยรู้สึกเหมือนโดนแย่งตวามรักไป จากที่เพื่อนเคยสนใจเราตลอดวันนี้ก็แทบจะไม่สนใจเลย โชคดีที่อีกวันนึงAหยุดเราเลยมีโอกาสได้อยู่กับเพื่อนเราแล้วทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติเพื่อนเริ่มสนใจเราเหมือนเดิมแต่อาจจะไม่เท่าแต่ก่อนมีไปเล่นกับAบ้างเราก็โอเคเข้าใจว่าเพื่อนไม่ได้คบกับเราแค่คนเดียว แต่หลังๆมาเรารู้สึกว่าAพยายามดึงตัวเพื่อนเราไปบ่อยมากๆ เวลาจะไปเรียนหรือเปลี่ยนคาบทุกคนชอบนั่งพักกันก่อนแต่Aก็จะชอบชวนเพื่อนเราขึ้นไปเรียน แล้วเพื่อนเราที่ชอบตามใจเพื่อนๆอยู่แล้วก็จะขึ้นตามไปด้วยสรุปก็คือเขาขึ้นไปกัน2คนก่อนตลอดแล้วเหลือเรากับเพื่อนคนอื่นๆต้องคอยเดินตาม แล้วจากที่เพื่อนเราปกติจะชอบนั่งข้างเราตลอด เวลาจะนั่งที่Aก็จะบอกให้เพื่อนเราไปนั่งข้างๆพูดประมาณว่ามานั่งนี่สิ่ๆ ทั้งๆที่เราเว้นที่ไว้ให้เพื่อนเราเหมือนปกติที่เคยทำกัน แต่ด้วยความที่เพื่อนเราก็ชอบตามใจก็เลยจบด้วยการที่คนไม่พูดแบบเราต้องไม่มีเพื่อนนั่งข้างๆ เวลานัดกลุ่มไปเที่ยวกันเมื่อก่อนจะมีไปด้วยกันแค่ประมาณ4-5คนก็คือกลุ่มเดิมของเราแต่ตอนนี้Aก็เริ่มมีการขอไปด้วยทุกคนก็โอเคเราก็โอเคไม่ได้ติดอะไรเพราะตอนนั้นยังไม่ได้รู้สึกขนาดนั้น แต่พอจะไปไหนแต่ละทีเพื่อนคนนั้นก็จะคอยแย่งที่เราตลอด จากปกติที่เราจะชอบซ้อนกับเพื่อนเราแค่2คนแต่Aก็จะคอยมาขอไปด้วยทั้งๆที่เพื่อนอีกคนหนึ่งก็ยังไม่มีคนซ้อน แล้วก็จะชอบมาแย่งที่เราคือเราเป็นคนชอบนั่งกลางอยู่แล้วเพราะเรากลัวตกรถแต่เพื่อนคนนี้ก็จะมาแย่งที่นั่งเราพร้อมให้เหตุผลว่ากลัวตกเหมือนกัน แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้ยอมให้โดนแย่งไปแต่ก็ต้องยอมสลับกันนั่งขาไปให้เขานั่งส่วนขากลับก็เป็นที่ของเรา หลังจากนั้นมาประมาณเดือนกว่าๆก็เริ่มรู้สึกแล้วว่าตัวเองกำลังโดนแย่งเพื่อนไป แต่ทำไงได้เพื่อนเราก็ชอบเล่นกับAเหมือนกัน แล้วเทอมนี้ก็จะเป็นเทอมสุดท้ายที่เพื่อนเราจะอยู่ด้วยกันแล้วเพราะเขาจะย้ายไปที่อื่นเราเลยพยายามทำให้มันดีที่สุด แต่เราก็รู้สึกน้อยใจทุกครั้งที่เพื่อนไม่สนใจหรือเพื่อนสนใจAมากกว่าจนหลังๆมาเราอยู่คนเดียวบ่อยมาก เราไม่รู้ต้องจัดการตัวเองยังไงเราพยายามคิดตลอดว่าควรเอายังไง เราไม่มีเพื่อนที่สนิทเพิ่มเพราะในกลุ่มก็สนิทกันอยู่แล้ว เราควรทำยังไงดีคะต้องจัดการตัวเองยังไง