แค่เป็นคนธรรมดาก็มีค่าได้ด้วยหรอค่ะ เราอายุแค่17ปีแต่รู้สึดไม่ได้มีค่า แต่ก็ไม่ได้ไร้ค่า อยากรู้สึกมีค่าเหมือนคนอื่นๆบ้างจัง เราไม่ได้ทั้งเรียนเก่ง เรียนกลางๆ แล้วแต่คนมองว่าเราเก่งในระดับไหนแต่เราคิดว่าการเรียนเราค่อนข้างแย่ค่ะไม่ได้เข้าใจเนื้อหาที่เรียนเท่าไหร่ หน้าตาเราก็ไม่สวย ไม่มีความสามารถพิเศษอะไรใช้ชีวิตไปวันๆ เป็นคนธรรมดาที่โครตธรรมดามากๆ เพือนเคยแซวว่าอ้วนก็มี พ่อแม่ก็แซว ไปไหนพ่อแม่ก็เป็นห่วงเหมือนเราไม่โตสักทีเหมือนเราทำอะไรไม่ได้ บอกแม้กระทั้งแปรงฟันริยัง แต่งตัวยัง จัดเสื้อจัดผ้าให้ตลอด รวมถึงจัดกระเป๋านักเรียนให้ด้วย ทั้งๆที่เราก็ทำได้ทำไมคนอื่นๆถึงมองเราไร้คความสามารถจริงๆ ตัวเราก็มองตัวเราแบบนั้นเหมือนกันเพราะเรียนไม่เก่ง ไม่มีอะไรดีเลยจริงๆ แต่ก็ไม่อยากให้ตัวเองมองตัวเองไร้ค่าไปเลยเพราะเสียสุขภาพจิตมากๆค่ะ เคยอยู่ในสภาวะนั้นตั้งแต่เด็กพึงมาหายตอนประมาณม.ปลายแล้วค่ะ พ่อแม่เขาแค่เป็นห่วงหรือมองเราไร้ความสามารถจริงๆค่ะ บางครั้งโดนคนในบ้านด่าว่าน่าสมเพชก็มีค่ะ เพียงแค่เล่นมือถือเฉยๆ พ่อแม่บอกเราโง่เพราะมือถือคุณคิดว่าคนมันโง่เพราะมือถือได้จริงหรอ หนูไม่ได้เล่นทั้งวันทั้งคืนอีกด้วย อาจจะเล่นเยอะยอมรับ เพราะบางครั้งเรารู้สึกไม่มีจุดยืนเราเลยพยายามดูโซเชียวดูคำคมดูอะไรหลายๆอย่าง ทุกวันนี่เสิร์จกูเกิลถึงความรู้สึกตัวเองตลอด อ้อมีอีกพ่อแม่ไม่อนุญาติแม้กระทั้งไปห้าง บอกเราโง่จะโดนคนหลอกอีก ทั้งๆที่เราระวังตัวมากๆๆ จนเป็นคนระแวงแล้วละมั้ง