วันนี้อยู่ดีๆน้าก็เป็นอะไรอีกก็ไม่รู้มาพูดแซะใส่เราทั้งๆที่เราก็นั่งอยู่เฉยๆเราปวดหัวมากทั้งเครียดทั้งสภาพจิตใจย่ำแย่กะว่าจะไม่มีอะไรสุดท้ายก็มีเรื่องให้น่าปวดหัวอีกตามเคย จริงๆแล้วมันควรจะชินใช่ไหมล่ะ
มันก็ใช่แต่มันก็น่าปวดหัวอยู่ดีเขาเล่นกัดไม่หยุดเลย
ต้องได้ด่าได้แซะเราทุกวันมั้งเขาถึงจะสบายใจแต่เราไม่ค่อยโอเครเลย มันไม่ได้มีแค่คนเดียวเนี่ยสิเขามีกันอยู่สองคน และก็เป็นกันทั้งสองไม่มีใครห้ามหรือพูดเตือนอีกฝ่ายเลยมีแต่เห็นดีเห็นงามมีแต่ชอบรุมกดรุมจิก เขาชอบพูดจาแรงๆใส่เราสารพัดเราก็หน้าเจื่อนไปหลายรอบรู้สึกไม่ดีแถมหน้าเสียอีกเขาก็ดูชอบอกชอใจกันใหญ่พากันขำแล้วรุมว่าเราการกระทำของเขาดูสะใจกันมากๆอ่ะ เรารู้สึกทั้งโกรธทั้งเกลียดพวกเขาในบางครั้งที่นึกถึงการกระทำและคำพูดมันเหมือนฝันร้ายของเราเลย ยิ่งนึกถึงยิ่งเสียใจโกรธเคือง เวลาจะหลับหรืออยู่ดีๆเรื่องเหล่านี้มันก็คิดขึ้นมาให้หัว รู้สึกเจ็บปวดจังแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ไปไหนก็ไม่ได้ แค่ใช้คำว่าต้องทนต้องอยู่ให้ได้แค่นี้
อย่างเมื่อวานก่อน น้าอีกคนก็นั่งกินเบียร์พอเห็นหน้าเราปุ๊บเขาก็มองนิ่งๆแล้วสถบคำหยาบคายออกมาแกล้งทำเป็นพูดกับหมาบางครั้งเราก็เห็นๆอยู่ว่าเขาหันมาทางเรา ชอบแกล้งทำเป็นพูดคนเดียวเรายังงงว่าเขาด่าใคร ด่าไปทั่ว แต่เราก็รู้ได้เลยว่าเขาหมายถึงเรา แล้วมีวันนึงน้าอีกคนนึงก็พูดกับเราน้าคนนี้ดูไม่พอใจที่น้าอีกคนมาพูดกับเราเขาก็เดินไปหาหมาแล้วบอกว่า อย่าไปพูดกับมัน อย่าไปคุยกับมัน
เรานี่งงใหญ่เลย ทำไมไม่พูดต่อหน้ารึด่าตรงๆเลยว่ะ
เวลาคนอื่นในครอบครัวคุยกับเราเขาก็เริ่มพูดคนเดียวล่ะว่า อย่าไปสนใจมันเลย ชอบแย่งพูดชอบพูดแซงเพื่อไม่ให้เราได้พูดอ่ะคิดดู แบบทำเหมือนว่าเราไม่มีตัวตนทุกคนต้องสนใจเขาแค่คนเดียว เคยไปเล่าให้แม่ฟัง แม่เราก็เคยบอกว่า เขาขาดความอบอุ่นมาตั้งแต่เด็ก เราเข้าใจแต่มันก็เกินไป กะจะไม่ให้ใครได้นั่นได้นี่จะให้ทุกคนสนใจแต่ตัวเอง เขาชอบแย่งคนสนิทเราพูดเป่าหูงั้นงี้ ชอบยุชอบเสี้ยมนั่นงานอดิเรกของเขาเลย เคยเมาแล้วเพ้อว่าอยากได้ความรักอะไรก็ไม่รู้ฟังแล้วดูประสาทมากๆ ไอ้เราเองก็ประสาทตาม เห้อเหนื่อย ครอบครัวหรือเวรกรรมกันแน่
ชีวิตมีแต่เรื่องให้เครียด...
มันก็ใช่แต่มันก็น่าปวดหัวอยู่ดีเขาเล่นกัดไม่หยุดเลย
ต้องได้ด่าได้แซะเราทุกวันมั้งเขาถึงจะสบายใจแต่เราไม่ค่อยโอเครเลย มันไม่ได้มีแค่คนเดียวเนี่ยสิเขามีกันอยู่สองคน และก็เป็นกันทั้งสองไม่มีใครห้ามหรือพูดเตือนอีกฝ่ายเลยมีแต่เห็นดีเห็นงามมีแต่ชอบรุมกดรุมจิก เขาชอบพูดจาแรงๆใส่เราสารพัดเราก็หน้าเจื่อนไปหลายรอบรู้สึกไม่ดีแถมหน้าเสียอีกเขาก็ดูชอบอกชอใจกันใหญ่พากันขำแล้วรุมว่าเราการกระทำของเขาดูสะใจกันมากๆอ่ะ เรารู้สึกทั้งโกรธทั้งเกลียดพวกเขาในบางครั้งที่นึกถึงการกระทำและคำพูดมันเหมือนฝันร้ายของเราเลย ยิ่งนึกถึงยิ่งเสียใจโกรธเคือง เวลาจะหลับหรืออยู่ดีๆเรื่องเหล่านี้มันก็คิดขึ้นมาให้หัว รู้สึกเจ็บปวดจังแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ไปไหนก็ไม่ได้ แค่ใช้คำว่าต้องทนต้องอยู่ให้ได้แค่นี้
อย่างเมื่อวานก่อน น้าอีกคนก็นั่งกินเบียร์พอเห็นหน้าเราปุ๊บเขาก็มองนิ่งๆแล้วสถบคำหยาบคายออกมาแกล้งทำเป็นพูดกับหมาบางครั้งเราก็เห็นๆอยู่ว่าเขาหันมาทางเรา ชอบแกล้งทำเป็นพูดคนเดียวเรายังงงว่าเขาด่าใคร ด่าไปทั่ว แต่เราก็รู้ได้เลยว่าเขาหมายถึงเรา แล้วมีวันนึงน้าอีกคนนึงก็พูดกับเราน้าคนนี้ดูไม่พอใจที่น้าอีกคนมาพูดกับเราเขาก็เดินไปหาหมาแล้วบอกว่า อย่าไปพูดกับมัน อย่าไปคุยกับมัน
เรานี่งงใหญ่เลย ทำไมไม่พูดต่อหน้ารึด่าตรงๆเลยว่ะ
เวลาคนอื่นในครอบครัวคุยกับเราเขาก็เริ่มพูดคนเดียวล่ะว่า อย่าไปสนใจมันเลย ชอบแย่งพูดชอบพูดแซงเพื่อไม่ให้เราได้พูดอ่ะคิดดู แบบทำเหมือนว่าเราไม่มีตัวตนทุกคนต้องสนใจเขาแค่คนเดียว เคยไปเล่าให้แม่ฟัง แม่เราก็เคยบอกว่า เขาขาดความอบอุ่นมาตั้งแต่เด็ก เราเข้าใจแต่มันก็เกินไป กะจะไม่ให้ใครได้นั่นได้นี่จะให้ทุกคนสนใจแต่ตัวเอง เขาชอบแย่งคนสนิทเราพูดเป่าหูงั้นงี้ ชอบยุชอบเสี้ยมนั่นงานอดิเรกของเขาเลย เคยเมาแล้วเพ้อว่าอยากได้ความรักอะไรก็ไม่รู้ฟังแล้วดูประสาทมากๆ ไอ้เราเองก็ประสาทตาม เห้อเหนื่อย ครอบครัวหรือเวรกรรมกันแน่