พึ่งรู้ไม่นานมานี้จากเพื่อนสนิท(กึ่งลูกพี่ลูกน้อง) ซึ่งโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กว่าพวกญาติๆนั้นด่าเรากับยายกันแทบทุกคนเลยค่ะ ครอบครัวเราเป็นคนไทย(มีเชื้อสายจีนนิดหน่อย) เดิมทีแต่ก่อนคุณตาเป็นข้าราชการ(สมัยก่อนมีเงินค่อนข้างเยอะ) ส่วนยายของเราค่อนข้างจนค่ะ พอแต่งงานกับคุณตาก็พอมีอันจะกินแต่ก็ไม่เคยลืมพี่ๆน้องๆหรือคนในครอบครัวนะคะ มีอะไรก็คอยช่วยเหลือ ขาดเหลืออะไรก็แบ่งให้ เดิมทียายอยู่ที่ตจว.ค่ะแต่พอคุณตาเสียก็ย้ายมาอยู่ในกรุงเทพฯ(บ้านเกิด) ยายเราค่อนข้างหัวสมัยใหม่ค่ะ พอเขาเลี้ยงแม่เรามาแบบที่ชอบอะไรก็ให้ทำ ไม่ต้องถึงกับเป็นหมอเป็นครูแค่เรียนจบและทำอาชีพสุจริตก็พอแล้ว

 พอแม่เราโตมาเรียบร้อยมาก ยายก็เลยเลี้ยงเราแบบเดียวกับแม่ค่ะ ไม่ได้ปล่อยปละละเลย แค่ชอบอะไรก็ให้ทำ ลองผิดลองถูกเอา แต่สิ่งที่เขาจะสอนเป็นพิเศษคือเรื่องบุคลิกภาพและมารยาทประมาณนี้ แม่เราเสียตั้งแต่เรายังเด็ก พ่อเราพอจะต้องไปทำงานแบบที่เดินทางเยอะๆเลยให้ยายเลี้ยงเราค่ะ เราเลยโตมากับยายและพี่สาวมาตั้งแต่เกิดเจอพ่อจริงๆปีละ 1-2 ครั้งเอง พอช่วงโควิดมาก็กลายเป็นจุดที่ตกต่ำที่สุดเลย พ่อไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมเพราะช่วงนั้นไม่มีงาน เลยไปขอพึ่งน้องสาวของยายและสัญญาว่าถ้ามีเมื่อไหร่จะคืนให้ครบ

 แรกๆก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะคะ ทุกคนยังปกติแต่ภายหลังพอมีงานแต่งหรืองานบวชลูกหลานคนไหนก็เริ่มไม่มีใครชวนไปแล้วค่ะ แถมยังช่วยกันปิดบัง ล่าสุดยายเราพึ่งรู้ว่าหลานเขยบวชไป แม่ของคนที่บวชซึ่งเป็นลูกของพี่สาวยายนั้นยายเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กๆไม่เคยปริปากบอกเลยค่ะ จนงานผ่านไปหลายเดือนพึ่งมารู้ ส่วนคนอื่นก็พากันเก็บเงียบ ไม่ใช่แค่เรื่องนี้นะคะ ทุกเรื่องเลย มีงานบุญ งานปีใหม่ไม่เคยมาเรียกเลยค่ะทั้งๆที่บ้านอยู่ติดกัน เรียกคนอื่นมาหมดยกเว้นยาย ยายเราก็น้อยใจค่ะ มีช่วงนึงเขาซึมไปเลย น้องสาวที่เสียสละให้เรียนหนังสือกับหลานที่เลี้ยงมาตั้งแต่เด็กแทบไม่มีใครมาเยี่ยมเลยค่ะ (ตอนที่ยังมีเงิน ทุกคนมาหาเสมอ ไปไหนก็ไปด้วยกัน) 

 ยังจำภาพที่ยายเดินออกไปแล้วไม่มีใครคุยด้วยอยู่เลยค่ะ ยายเราสมัยที่ยังคบกับคุณตา เขาก็จะจับแต่งตัวไปออกงานกับเขาบ่อยๆ ยายชอบใส่ตุ้มหูมากจนติดใส่มาถึงตอนแก่ เมื่อก่อนจะใส่กี่คู่ลูกหลานเห็นก็ชมปกติแต่พอเดี๋ยวนี้ใส่มา เขาก็มองตาขวางแถมพูดกระแนะกระแหนทุกครั้ง จนยายไม่กล้าแต่งตัว ทำผม เหมือนแต่ก่อน เขากลายเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเอง ทุกครั้งที่เราซื้ออะไรมาให้ใส่เขาก็จะถามตลอดว่าใส่แบบนี้ดีไหม คนอื่นจะว่าไหมทุกครั้งเลยค่ะ เราเองยอมรับว่าเมื่อก่อนมีego ไม่ชอบให้ใครมาสงสาร(ไม่เคยทำตัวก้าวร้าวและออกนอกลู่นอกทางนะคะ) แต่พอเห็นยายเป็นแบบนี้แล้วอ่อนลงเยอะมากเลยค่ะ

 เรากับยายกลายเป็นคนไม่กล้าออกจากบ้าน ไม่กล้าไหว้วานใครเพราะกลัวเขาจะเอาไปนินทาหรือว่าลับหลัง แต่ถึงขนาดนี้ยายเราก็ยังหวังดีกับทุกคนอยู่ค่ะ ยังคอยเป็นห่วงและโทรหา (ถึงหลายคนจะไม่ชอบรับสาย) พักหลังเราก็ไม่กดโทรศัพท์ให้ยายแล้ว ไม่อยากให้ยายไปหวังดีกับเขาทั้งๆที่เขาเอาเราไปว่าลับหลังกันหมด จนล่าสุดเราตัดสินใจจะสอบเทียบ ged เพื่อขึ้นมหาลัยค่ะ ตอนนี้อยู่ในช่วงระหว่างเตรียมสอบ (ตัวเราเองชอบภาษา และรู้ว่าตัวเองชอบอะไรเร็วเลยตัดสินใจเลือกเลย) ทีนี้ก็ยิ่งโดนหนักเลยค่ะ ภายหน้าพูดดียิ้มแย้ม แต่ลับหลังด่าเราประจำ เพื่อนที่มาเล่าให้ฟังเป็นเพื่อนที่กล่าวไปข้างต้นนั่นแหละค่ะ

 พอเขาไม่มีเรื่องจะคุยก็เริ่มเอาเรื่องเรากับยายมาพูด เราร้องไห้กับยายหลายครั้ง เพราะไม่คิดว่าเขาจะเป็นกันแบบนี้ พยายามหาเหตุผลแต่ก็ไม่เคยเข้าใจเขาซักที เราเองถูกเลี้ยงมาให้เป็นเด็กค่อนข้างเรียบร้อย มีเรื่องอะไรเลยไม่กล้าพูด เรานั้นยังเคารพผู้ใหญ่อยู่เสมอ (ถึงแม้หลายคนจะทำตัวไม่น่าเคารพ) ไม่ได้เคยทำตัวเด่นอะไรเกินกว่าใครถึงจะมีหรือไม่มี ออกจากบ้านนี่ก็แทบไม่ได้ออก ส่วนยายยิ่งแล้วใหญ่ วันๆเขาอยู่แต่บ้าน ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย กับคนอื่นก็ไม่ค่อยได้คุย แล้วทำไมถึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย 

 เรากับยายนึกถึงบุญคุณเขา และเกรงใจเสมอ เห็นใครพลอยได้ดีเราก็ดีใจไปด้วย แต่ทำไมทุกคนถึงเป็นแบบนี้ คนในครอบครัวเดียวกันแท้ๆ ไม่มีเรื่องอื่นจะพูดแล้วหรือไง ไม่ทราบว่าบ้านอื่นเป็นเหมือนกันไหมคะ แล้วทุกคนมีทางแก้ยังไงบ้าง เราเองพยายามเรียนให้เก่งๆ หาความรู้เยอะๆ ประสบความสำเร็จในชีวิต จะได้เอาเงินไปคืนน้องสาวยายให้ครบทุกบาททุกสตางค์ เผื่อวันนึงเขาจะได้ตระหนักรู้อะไรได้บ้าง เขาเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กแท้ๆแต่พอโตขึ้นกลับเอาเราไปด่าสนุกปาก ตอนนี้ทำได้แค่นั่งเฉยๆ พูดอะไรก็ไม่ได้ นึกคิดว่าถ้าเป็นคนอื่นค่อยว่าไปอย่างแต่พอเป็นคนในครอบครัวมานินทา มันเสียใจมากกว่า นี่ก็ใกล้จะถึงปีใหม่แล้วเดี๋ยวก็วันรวมญาติอีก เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นกับทุกบ้านไหมคะ อยากให้มาแชร์กันหน่อยค่ะ