กระทู้นี้อยากจะมาทั้งระบายและมีคำถามว่าควรจะทำยังไงดีเพราะคำว่าพ่อเราจะทิ้งก็ไม่ได้ พ่อเราอายุ66ปีติดเหล้าหนักมากคะ กินมาตั้งแต่สมัยหนุ่มๆติดมาตลอด จนตอนนี้เลิกไม่ได้เลยแล้วพ่อเราจะเป็นคนที่กินเหล้าแล้วนิสัยเปลี่ยน ตอนไม่กินจะเงียบขลึมจะเป็นคนง่ายๆชอบทำงานในไร่ในสวนทั้งวัน แต่พอกินแล้วจะหาเรื่องมาบ่นมาด่าให้ทุกคนในครอบครัวเอาเรื่องอดีตที่ไม่ดีมาพูดตลอด บางครั้งก็เหมือนเขาคิดไปเองแล้วเก็บมาบ่นมาด่า บางทีด่าลามไปถึงคนอื่นแต่ก็ไม่เคยไปด่าใครน่ะด่าใคนอื่นให้คนในครอบครัวนี่แหล่ะฟัง แล้วถ้าเงินไม่หมดจะไม่หยุดกินเหล้าจะกินจนไม่มีเงินติดมือแล้วค่อยเลิกกิน เรากับพี่น้องรับรู้และอยุ่กับเรื่องแบบนี้มาตั้งแต่เล็กจนโต เคยพูดเคยทะเลาะกันก็หลายครั้งแต่พ่อไม่เคยหยุดและไม่เคยปรับปรุงตัวเอง หนักสุดคือแม่เราที่ต้องคอยรับอารมณ์เวลาพ่อเมา ดีหน่อยแค่แกไม่เคยทำร้ายตบตีแม่เวลาเมามีแต่ด่า แต่มันก็ทำร้ายจิตใจไม่ต่างกับตบตีหรอก เราส่งเงินให้พ่อแม่ใช้จ่ายในบ้านเดือนละห้าพันบาท และค่าข้าวสารค่าแก๊สน้ำไฟเป็นพี่ชายที่รับผิดชอบซื้อให้ทุกเดือนแต่บอกเลยว่าเงินห้าพันที่เราส่งให้ไม่เคยพอใช้ทั้งๆที่ไม่ต้องไปจ่ายอะไรเลยนอกจากค่ากิน เพราะพ่อจะมาขู่เอาเงินไปกินเหล้าหมด แม่จะได้ใช้จ่ายในบ้านไม่ถึงพันด้วยซ้ำในแต่ละเดือน จะเป็นแบบนี้ตลอดบางครั้งพอมีเรื่องฉุกเฉินจำเป็นมาเงินไม่มีติดมือทั้งๆที่เพิ่งส่งเงินให้ไม่ถึงสองอาทิตย์ คือเงินหมดอีกแล้ว พ่อเรากินเหล้าจัดสูบบุหรี่จัด เราท้อใจมากไม่รู้จะจัดการยังไง และเรื่องเปิดอกพูดคุยกันคือลืมไปได้เลยพ่อเราไม่เคยรับฟังไม่สนใจ ถึงจะคุยเวลาแกไม่เมาก็ไม่ได้ผลคะเพราะแกก็กินอยุ่ดี เวลาเรานั่งคุยกันตอนแกไม่เมาแกจะฟังน่ะ แต่แค่ฟังเงียบๆไม่พูดไม่เถียง และแกจะชอบเดินหนีแกจะไม่ค่อยให้ความร่วมมือในการคุยกันในครอบครัวเท่าไหร่ พอตกเย็นมาก็ไปอีกแล้วซื้อเหล้ามากิน เมามาก็เข้าอิหรอบเดิมวนอยุ่แบบนี้ เคยขู่จะให้อยู่คนเดียวแกก็ไม่สนใจอยุ่ดี จนตอนนี้เรารู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกที่มีบาปติดตัวไปแล้วเพาาะบางครั้งทนไม่ไหวที่จะต้องเถียงแกไปเวลาแกเมาแล้วมาหาเรื่อง บอกว่าแม่กับลูกๆเป็นคนเลวไม่เห็นคุณค่าของแก มีอีกเย่อะแยะมากมายที่แกสรรหามาด่าทอทั้งเรื่องเดิมหรือเรื่องใหม่ๆที่คิดคิดขึ้นมาเองก็มี ทุกคำกยาบคายหรือคำพูดเจ็บปวดทุกอย่างแกจะหามาทำร้ายจิตใจแม่กับพวกเราเสมอ ถึงลูกจะทำงานต่างถิ่นกันหมดแต่เวลาโทรหาแม่พวกเราก็ยังโดนด่าผ่านโทรศัพท์มาตลอด เราสงสารแม่มากจะแยกแกจากพ่อแกก็ไม่อยากแยกแกก็บอกห่วงพ่อเพราะเวลาไม่กินเหล้าแกก็มีความดีเย่อะอยุ่ แต่เวลาพ่อเมาอ่ะมันแทบจะเย่อะกว่าตอนไม่เมาด้วยซ้ำทุกวันนี้ ตอนนี้เครียดคะยิ่งแก่ตัวแกก็ยิ่งหนักไม่รู้จะจัดการยังไงแล้ว ถ้าเป็นพ่อเลี้ยงหรือแค่ญาติกันเราคงไม่หนักใจขนาดนี้ จะทิ้งพ่อได้ยังไง แต่ยิ่งปล่อยไปแบบนี้เราไม่รุ้ว่าสักวันร่างกายแกจะรับไหวแค่ไหน แล้วแม่อีกแม่จะทุกข์ใจไปถึงไหน ตอนนี้เรารู้สึกว่ามันคือปัญหาที่ไม่มีทางแก้เลยคะ พวกเราเองก็มีค่าใช้จ่ายในแต่ละเดือนเหมือนกันเรามีครอบครัวมีลูกที่ต้องดูเหมือนกัน  การที่ส่งให้พ่อแม่เดือนละห้าพันเราว่ามันไม่มากเกินไปน่ะถ้าเป็นอาหารการกินหรือค่าใช้จ่ายที่จำเป็นแต่นี่มันลงขวดเหล้าหมด ซึ่งพวกเราเองเสียใจกับตรงนี้มาก เงินมันมีคุณค่ามากน่ะเราต้องคอบประค่าใช้จ่ายส่วนตัวของตัวเองเพื่อจะได้มีเงินส่งให้แม่ได้กินได้ใช้ทุกเดือน แต่มันกลับเป็นว่าส่งเงินให้พ่อกินเหล้า แม่เราเป็นคนโกหกไม่เป็นซ่อนเงินไม่เป็นอีกนี่แหล่ะที่เป็นปัญหาอีกอย่างเพราะถ้าแม่บอกพ่อว่าเดือนนี้ลูกไม่ส่งแกก็อาจจะมีเงินแอบไว้ใช้บ้างแต่แกไม่เคยและไม่กล้าทำ และนั่นแหล่ะส่งไปทีไรก็ลงขวดหมดก่อนได้ใช้ในสิ่งที่จำเป็นหรืออยากได้ พอเงินไม่พอใช้ในสิ่งที่จำเป็นบางครั้งก็ต้องส่งให้เพิ่มอีก ตอนนี้คนที่จะเป็นซึมเศร้านี่จะเป็นเราแล้ว พูดเย่อะก็ไม่ได้จะทิ้งก็ไม่ได้ จะปล่อยให้กินพอเจ็บป่วยมาก็เป็นเราอีกที่ต้องรับทุกอย่าง ไหนจะลูกยังเล็กไหนจะพ่อที่มีปัญแก้ไม่ได้ เครียดคะ