เต้เห็นว่าพวกเฮียกังจากไปแล้วจึงค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน
เต้ : เอ๊ย!
เต้บ่นจบจึงเดินออกไปจากซอย ระหว่างเดินไปก็คิดหนักกับตัวเอง ทั้งไหนจะเรื่องถูกเลิกจ้างงานจากโควิด , เรื่องหางาน หรือ จะหาเงินมาใช้จ่ายป้าเพ็ญเจ้าของหอพักที่ค้างค่าเช่า 2 เดือน และ ใช้หนี้พนันของเฮียกังตั้ง 10 ล้านอีกจนกระทั่งเดินไปเห็นลูกฟุตบอลพลาสติกสีขาววางอยู่ตรงหน้า
เต้ : ใครมาทิ้งกลางถนนวะ? เกะกะ
เต้เห็นแล้วไม่สบอารมณ์จึงเตะลูกฟุตบอลจนลอยกระเด็นไปโดนประตูรั้วบ้านหลังหนึ่งเข้าอย่างแรง
เปรี้ยง!!
เต้ : เฮ้ย!
เต้สะดุ้งกับเสียงกระแทกประตูของลูกฟุตบอลและเงยหน้ามองขึ้นไปเห็นเป็นบ้านหลังใหญ่ 2 ชั้น บริเวณรอบ ๆ ถูกตกแต่งด้วยสวนหญ้ากับสวนน้ำตกขนาดกลางไหลเชี่ยวอยู่ติดกับกำแพง
เต้ : บ้านใครวะ? สวย แถมมีรถ BMW สีขาวกับรถเฟอร์รารี่สีแดงจอดอยู่ 2 คันอีกด้วย
เต้ยืนมองแล้วเดินคิดไปมาเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียวสักพักจึงตัดสินใจจะปีนขึ้นประตูหน้าบ้านหลังนั้น
เต้ : เอาวะ ไหน ๆ มาถึงขั้นนี้แล้ว มีวิธีนี้วิธีเดียวนี่แหละ
เต้กำลังจะยกขาขวาปีนขึ้นบนประตูรั้ว จู่ ๆ มีรถตำรวจคันหนึ่งขับผ่านมาพอดี
หวอ!
เต้ชะงักจึงรีบทำฟอร์มเดินผ่านหน้าบ้านหลังนั้นจนกระทั่งรถตำรวจคันนั้นขับผ่านลับตาเขาไป
เต้ : เฮ้อ! เกือบโดนรวบไปแล้วเรา ว่าแต่มันจะขับผ่านมาทำไมวะ? ขัดจังหวะ
เต้หันกลับมามองดูบ้านหลังนั้นอีกที จู่ ๆ ก็มีหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งเดินออกมาจากบ้านหลังนั้นพร้อมกับถือถุงขยะสีดำถุงใหญ่เดินออกไปอีกทาง
เต้ : ทางสะดวกแล้ว
เต้จะเดินไปที่ประตู เสียงจากโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น
ตรู๊ด ๆ ๆ
เต้ : ใครโทรมาวะ?
เต้หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดรับสาย
เต้ : ฮัลโหล?
แม่ของเต้ : เต้! นี่แม่เอง
เต้ : อืม โทรมาทำไม?
แม่ของเต้ : แกเป็นไงบ้าง? ไม่เห็นโทรมาหาแม่บ้าง?
เต้ : ก็เรื่อย ๆ แต่ช่วงนี้ยุ่ง ๆ น่ะ โทรมามีอะไร?
แม่ของเต้ : แม่แค่เป็นห่วงแกน่ะ แล้วเมื่อไหร่แกจะกลับมาเยี่ยมบ้านบ้าง?
เต้ : ขี้เกียจกลับ กลับไปก็ไม่รู้จะทำอะไร?
แม่ของเต้ : ตอนนี้ทางรัฐเขาประกาศคลายล็อกดาวน์โควิดให้คนเดินทางไปไหนได้แล้ว แกว่างวันไหนก็กลับมาเยี่ยมบ้างนะ แม่คิดถึง
เต้ : ก็บอกอยู่ว่ากลับไปก็ไม่รู้จะทำอะไรไง ฟังไม่รู้เรื่องเหรอ?
แม่ของเต้ : ก็บ้านเรามีที่ดินอยู่ เผื่อเอาไปทำนา ปลูกผักไง
เต้ : เฮอะ! ทำไปก็ไม่รวย ใครมันจะไปอยากทำ
แม่ของเต้ : เอ๊ะ! ทำไมแกพูดอย่างนี้? ถึงเราจะไม่รวยแต่เราก็ไม่อดกินนะ อยู่อย่างพอเพียงไง
เต้ : โอ๊ย เลอะเทอะ! ถ้าไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ผมขอวางสายก่อนนะ พอดีมีธุระด่วน
แม่ของเต้ : เดี๋ยวก่อน
ตรู๊ด ๆ ๆ
เต้รีบวางสายลง
เต้ : โทรมาก็เอาแต่พูดเรื่องเดิม ๆ น่ารำคาญ
เต้กำลังจะหันไป จู่ ๆ ได้มีรถแลมโบกินีสีเหลืองแถบดำขับเข้าไปในบ้านหลังนั้นอย่างรวดเร็ว
เต้ : ขัดจังหวะจริงเว้ย เดี๋ยวค่อยมาใหม่ดีกว่า
เต้พูดจบจึงเดินกลับออกไปด้วยความเซ็ง
เต้มาถึงหอพักในช่วงโพล้เพล้จะเดินผ่านหน้าเคาน์เตอร์ จู่ ๆ ป้าเพ็ญได้ยืนดักตรงหน้าด้วยสีหน้าไม่พอใจ
ป้าเพ็ญ : ไอ้เต้! เมื่อไหร่จะจ่ายค่าห้อง?
เต้ : อะไรป้า? พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่อง
ป้าเพ็ญ : อ๋อเหรอ?
ป้าเพ็ญได้ยินแล้วของขึ้นจึงเอามือขวาตบหัวเต้ไป 1 ครั้ง
ผลัวะ
ป้าเพ็ญ : ไม่รู้เรื่องเหรอ? ค้างค่าเช่ากูมา 2 เดือนแล้ว หน็อย ทำเป็นลืม ไอ้ลูกหมา
เต้ : โอ๊ย! รู้แล้วน่าป้า กำลังหาอยู่นี่ไง แต่มันไม่พอน่ะ
ป้าเพ็ญ : แหม! คราวที่แล้วก็พูดกับกูอย่างนี้ เจอหน้าทีไรก็พูดแต่คำนี้จนกูเหนื่อยใจกับแล้วนะ
เต้ : ก็ช่วงนี้ผมยุ่ง ๆ เพื่อจะหาเงินมาจ่ายให้ป้านี่ไง ขอเวลาหน่อยดิ ทำเป็นวัยรุ่นใจร้อนไปได้
ป้าเพ็ญ : กูก็ต้องกินต้องใช้เหมือนกันนะโว้ย ไม่ใช่ให้มาอยู่ฟรี ๆ นะเว้ย
เต้ : โธ่! ก็รู้นี่ว่าช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ดีแถมดันมีโรคโควิดบ้านั่นอีก จะทำอะไร ๆ มันก็ลำบากทั้งนั้น เห็นใจหน่อยดิ
ป้าเพ็ญ : กูเองก็ลำบากเหมือนกัน โควิดกูก็กลัวแต่กูกลัวไม่มีจะกินมากกว่า
เต้ : เอางี้ป้า ผมขอเวลา 3 วัน เดี๋ยวหาเงินมาคืนให้ครบเลย โอเคมั้ย?
ป้าเพ็ญ : เออ ๆ กูให้เวลา 3 วัน ถ้าเกินกว่านั้นแล้วไม่เอาจ่าย เตรียมตัวขนของออกไปจากห้องได้เลย กูเบื่อจะทวงกับแล้ว
เต้ : เออ ๆ รู้แล้วป้า บ่นไม่หยุด
เต้เดินขึ้นบันไดไปพร้อมกับเกาหัวไปจนกลับเข้ามาในห้องปิดประตูแล้วเดินมาเปิดตู้เย็นหยิบเบียร์กระป๋องหนึ่งขึ้นมาดื่มจนหมดเกลี้ยงแล้วปาใส่ผนังที่มีรูปโปสเตอร์ของสาวเปลือยท่อนบนอยู่รูปหนึ่งติดไว้แล้วลงบนพื้น จากนั้นจึงถอดเสื้อเหลือแต่กางเกงทิ้งตัวลงนอนไปกับโซฟา
ขณะที่เต้กำลังหลับ เขาได้ยินเสียงฝีเท้าคู่หนึ่งเดินมาหาเขาอย่างช้า ๆ
แต่ก ๆ ๆ
เต้ : เสียงอะไรวะ?
เต้คิดกับตัวเองว่าคงจะหูแว่วไปจึงไม่ได้สนใจจนกระทั่งเสียงฝีเท้าหยุดลงแล้วมีอะไรบางอย่างมาสัมผัสบนหน้าอกแล้วลูบไล้ลงไปที่หน้าท้องของเต้อย่างช้า ๆ จนเริ่มที่จะรู้สึกตัว
เต้ : อะไรวะ?
แล้วค่อย ๆ เลื่อนขึ้นไปบนหน้าอกของเต้อย่างช้า ๆ
เต้ : จั๊กจี้แฮะ 
เต้นึกในใจกับตัวเอง จึงค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาดู
เต้ : เหวอ!
เต้ตกใจและสะดุ้งที่เห็นร่างตรงหน้าของเขาเป็น มาริสา นักแบบสาวชื่อดังในลักษณะเปลือยกายเหมือนกับในรูปโปสเตอร์ที่เขาติดไว้บนผนัง มีเพียงเส้นผมสีน้ำตาลแกมแดงยาวสลวยไปถึงหน้าท้องและคลุมหน้าอกทั้ง 2 ข้าง นั่งยอง ๆ เอามือขวาลูบไล้บนร่างกายของเขา เธอหันมามองทางเขาแล้วยิ้มให้เป็นการตอบกลับ 
เต้ : เอ่อ...เข้ามาในห้องผมได้ยังไง แล้ว..ทำไมเสื้อผ้าถึงไม่ใส่ล่ะ?
มาริสาไม่ได้ตอบกลับ เต้เห็นมือขวาของเธอยังคงลูบไล้ไปมาตามร่างกายของเขาอย่างช้า ๆ จนตัวเขารู้สึกเสียวไปทั้งตัว
เต้ : เอื้อก!
มาริสาจึงได้หยุดมือลง
เต้ : อ้าว? หยุดทำไมเหรอ?
มาริสาไม่ได้ตอบอะไรไปเช่นเคยแต่ยิ้มตอบกลับมา เธอเอามือทั้ง 2 ข้างจับไปที่กางเกงของเต้แล้วค่อย ๆ ถอดออกไปอย่างช้า ๆ จนเหลือแค่ตัวเปล่า
เต้ : เฮ้ย! นี่เธอ..
มาริสายกมือขวาขึ้นมาปิดปากเต้อย่างไว
มาริสา : จุ๊ ๆ
มาริสายกมือซ้ายทำท่าประกอบให้เต้ดู แล้วก้มหน้ามาหาเต้กระซิบข้างหูของเขา
มาริสา : อยู่เฉย ๆ เดี๋ยวจัดการให้
มาริสาพูดออกไปด้วยเสียงเบา ๆ แต่ฟังแล้วไพเราะอ่อนหวานทำเอาเต้หลับตาเคลิ้มจากนั้นเธอเอามือขวาที่ปิดปากของเต้ ค่อย ๆ เลื่อนลงไปช้า ๆ จนกระทั่งถึงกระปู๋น้อยของเขาในขณะที่เต้นอนมองดูอยู่
เต้ : จะเอาจริงเหรอ?
เธอมองหน้าเขาแล้วยิ้มตอบกลับไปแล้วเอามือขวาควักกระปู๋น้อยที่นอนแห้งเหี่ยวของเขาขึ้นมา
เต้ : โอ้ว! มือนุ่มจัง
จากนั้นมาริสาค่อย ๆ รูดกระปู๋น้อยขึ้นรูดลงจนทำเอาเต้ที่นอนแผ่บนโซฟาหลับตาเคลิ้มอยู่แอ่นตัวขึ้นมาพร้อมกับเสียววาบไปทั้งตัว 
เต้ : อู้ว....เยี่ยมเลย น้องสา
เต้นอนให้มาริสาใช้มือขวารูดขึ้นรูดลงตามใจชอบส่วนมือซ้ายทำการเล้าโลมร่างของเขาราวกับผู้ชำนาญการทางอาชีพจนทำให้กระปู๋น้อยของเต้ค่อย ๆ ขยายตัวกลายเป็นมะเขือพวงยักษ์สีม่วงคล้ำ
เต้ : พอดีของพี่มันใหญ่น่ะ แหะ ๆ
เต้พูดออกไปด้วยความเขิน มาริสาจ้องหน้าเขาแล้วแลบลิ้นให้ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ ก้มหน้าลงดูดกระปู๋น้อยของเขา
เต้ : โอ้ว!
มาริสาลงมือดูดกระปู๋ของเต้เป็นจังหวะช้า ๆ จนเต้ที่นอนตาเหลือกเปลือยกายอยู่รู้สึกเสียววาบจนสั่นไปทั้งตัว
เต้ : โอ้ว ดี
เต้รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะลอยขึ้นไปบนสวรรค์ จู่ ๆ มาริสาได้คลายกระปู๋น้อยออกจากปาก
เต้ : อ้าว? หยุดอีกแล้ว กำลังจะได้...
เต้ยังไม่ทันพูดจบ จู่ ๆ มาริสาได้ทำในสิ่งที่เขาคาดไม่ถึง เธอค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนแล้วลงไปนั่งคร่อมบนตัวของเขา
เต้ : โอ้ว พระเจ้า
เหมือนเธออ่านความคิดเขาได้จึงเอามือขวาจับกระปู๋ยักษ์ของเขาแล้วสอดเข้าไปจิ๋มของเธอ
เต้ : โอ้ว เข้าพอดีเป๊ะ
มาริสาไม่พูดพร่ำทำเพลงใด ๆ ค่อย ๆ ทำการขย่มพร้อมกับโยกศีรษะของเธอไปอย่างช้า ๆ ราวกับเต้นโยโคตี้อยู่ในผับที่เปิดเพลงอะคูสติกกระตุ้นบรรยากาศจนทำให้ร่างของเต้ที่นอนเปลือยกายสั่นไหวตามจังหวะ
เต้ : ลีลาเด็ดจริง ๆ น้องสา
มาริสาสะบัดหัวไปมาจนเส้นผมยาว ๆ ที่ปิดคลุมหน้าอกอยู่ค่อย ๆ ปลิวไสวไปตามแรงหมุนจนทำให้เต้เห็นหน้าอกทั้ง 2 ข้างของเธอเต็ม ๆ
เต้ : โอ้ว! แจ่ม
มาริสาค่อย ๆ เร่งเครื่องให้เร็วขึ้นพร้อมกับเอามือทั้ง 2 ข้างทาบไว้บนหน้าอกของเขา
มาริสา : อ้า .
เต้ : ซี้ด...เสียวจังเลย น้องสา
เต้นอนจ้องมองหน้าอกของเธออยู่จะเอามือทั้ง 2 ข้างไปจับแต่ถูกมือทั้ง 2 ข้างของเธอปัดออกพร้อมกับเร่งขย่มให้เร็วขึ้น
เต้ : เหอะ ๆ ก็ได้จ้า
มาริสาหงายหน้าขึ้นพร้อมกับบรรเลงเพลงรักอย่างต่อเนื่องโดยไม่ได้สนใจเขา
มาริสา : อ้า ใกล้แล้ว
เต้ : โอ้ว พี่ก็ใกล้แล้วเหมือนกัน
มาริสากำลังบรรเลงเพลงรักไปพร้อมกับเอามือทั้ง 2 ข้างข่วนหน้าอกของเต้ที่นอนหลับตาอยู่ไปด้วย
เต้ : โอ้ว ซี้ด..
มาริสา : อ้า ใกล้จะถึงแล้ว 
เต้ : โอ้ว พี่ก็ใกล้ถึงแล้วเหมือนกัน 
มาริสา : อ้า ไม่ไหวแล้ว
เต้ : พี่ก็ไม่ไหวแล้ว 
เต้รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังลอยใกล้จะถึงบนสวรรค์
เต้ : ไม่ไหวแล้ว อ้า....
ปรี๊ด !!
น้ำรักของเต้ค่อย ๆ พุ่งกระฉูดใส่ในตัวของมาริสาที่กำลังนั่งคร่อมบนตัวอยู่อย่างรวดเร็ว
เต้ : โอ้ว เย้!
เต้นอนเอามือทั้ง 2 ข้างจับไปที่เอวของมาริสาแล้วปล่อยให้น้ำรักพุ่งออกจากตัวเสร็จถึงกับนอนสิ้นสภาพไปด้วยความอ่อนแรง
เต้ : แฮก ๆ ๆ สุดยอดไปเลย น้องสา พี่ประทับใจมาก
เต้พูดจบเสร็จจึงลืมตาขึ้น ปรากฏว่าร่างที่นั่งคร่อมบนตัวเขาคือ ป้าเพ็ญ 
ป้าเพ็ญ : สบายตัวมั้ย? แล้วอย่าลืมค่าเช่าห้องให้ป้าด้วยล่ะ?
เต้ : เชี้ย!!
เต้สะดุ้งตื่นขึ้นมาจนเผลอเอนตัวตกลงจากโซฟานอนกลิ้งที่พื้น
เต้ : โอ๊ย!
เต้นอนกุมขมับร้องด้วยความเจ็บปวดที่พื้นแล้วสายตาหันไปมองดูนาฬิกาที่อยู่เหนือโต๊ะทำงาน
เต้ :  5 ทุ่มแล้วเหรอวะ?
เต้จะลุกขึ้นยืน จู่ ๆ รู้สึกตัวว่ามีอะไรแฉะ ๆ ตรงเป้าจึงเอามือลูบเข้าไปในกางเกง
เต้ : เวร เปียกซะงั้น
เต้นอนคลำเป้ากางเกงที่มีรอยคราบน้ำสีขาวขุ่น ๆ พร้อมกับนึกถึงหน้าป้าเพ็ญขึ้นมา
เต้ : เอือก!
เต้ทำท่าจะอาเจียนจึงรีบเอามือขวาปิดปากลุกขึ้นจากโซฟาแล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำแล้วอ้วกลงบนอ่างล้างหน้า
เต้ : แหวะ! เห็นหน้าแล้วขนลุกชะมัด
หลังจากนั้นเต้ลงมืออาบน้ำล้างตัวเสร็จจึงเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับถือกางเกงในกับกางเกงขาสั้นซัดลงไปในตะกร้าที่วางข้างประตูห้องน้ำ จากนั้นเดินไปที่ตู้หยิบเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นมาใส่ใหม่แล้วเดินไปที่โต๊ะทำงานหยิบของในลิ้นชักรื้อข้าวของอยู่สักพักจนกระทั่งเจอกับมีดพับขนาดสั้นเล่มหนึ่งจึงยืนแกว่งมีดอยู่สักพักแล้วยิ้มมุมปากขึ้นมาก่อนจะล้วงใส่ในกระเป๋ากางเกงจากนั้นปิดประตูห้องออกไป
.ในระหว่างที่เต้กำลังวิ่งลงบันไดได้สวนทางกับ โจ เพื่อนข้างห้องที่กำลังยืนเมาโซซัดโซเซอยู่ตรงมุมบันได
โจ : เฮ้ย! ไอ้เต้ วันนี้ไปกินเหล้ากับกูมั้ยวะ?
เต้ : ไม่ว่าง กูมีธุระ
โจ : ธุระอะไรของวะ?
เต้ : ธุระลับทางราชการว่ะ
เต้กำลังจะวิ่งผ่านหน้าไปแต่โจเดินเซมาขวางทางไว้ก่อน
โจ : ธุระลับอะไรของวะ? ขอกูไปเป็นผู้ช่วยด้วยสิ
เต้ : อะไรของเนี่ย หลีกไป กูรีบ!
โจ : น่านะ ขอไปด้วย
เต้ : ก็กูบอกว่ารีบไง รำคาญโว้ย!
เต้ยกแขนขวาศอกเข้าไปที่หัวของโจอย่างแรงจนตัวของโจกลิ้งไปนอนกับขั้นบันได
ผลัวะ!!
โจ : โอ๊ย! ไอ้เวรนี่!
เต้ : บอกแล้วไม่ฟังเอง ไปล่ะเว้ย

Continue ตอน 3 ตอนจบ 
ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านครับ เมื่อได้อ่านแล้ว สามารถกด Like กด Share บทความของผม และ ติดตามช่องทาง Facebook : EM Pascal และ ใน Readawrite เพื่อเป็นกำลังใจในการรีวิวครั้งต่อไป ขอบคุณครับ