กระทู้นี้ขอระบายหน่อยนะคะ เป็นผู้หญิงคนนึงที่รักผัวมาก แต่กับกัน เหมือนผัวจะไม่รักเลย เป็นคนใจอ่อน ใจดี เป็นเมียที่ให้ผัวเก็บตังทุกบาท เอาง่ายๆคือโง่แหละ รักผัวแบบไม่มีเหตุผล ยอมทุกอย่าง เมื่อก่อนเราเป็นคนชอบเที่ยว กินเหล้า สูบบุหรี่เป็นธรรมดา พอมาเจอเค้า เค้าให้เราเลิกทุกอย่าง ไอ้เราก้อยอมไง เพราะรักเค้า พอคบกันแรกๆก้อมีเรื่องราวมากมาย ถ้าให้อธิบายคงไม่หมด เอาสั้นๆเลยละกัน วันเด็กปี65 เค้าไปกินเหล้ากะพวกเพื่อนๆเค้าแต่เช้า เราไปทำงาน ตกเย็นมาเราเลิกงานโทหาเค้าไม่รับสาย เราก้อเลยแอบไปกินเบียร์กับพ่อ แถวบ้านเพื่อนพ่อมีงานเลยให้เราพาน้องพาลูกไปหาไรกินที่นั้น งานเลี้ยงฟรี ประมาณ3-4ทุ่ม แฟนเราก้อโทหาให้ไปรับ เราก้อติดลม บวกกับความเครียดหลายๆอย่าง นานๆทีจะได้กินเบียร์ เราก้อเมา กลับห้องไปมีปากเสียงกับแฟน เราทะเลาะกัน แฟนลงไม้ลงมือกับเรา หน้าเราบวมไปข้างนึง ตอนนั้นเรายังไม่อยากเลิกกับเค้า เราก้อทนมาถึงทุกวันนี้ เราเหนื่อย เราทน เราไม่เคยได้กำลังใจจากเค้าเลย บางทีน้อยใจนะ แต่พูดอะไรไม่ได้เลย หลังจากนั้นเราก้อไปทำงานตามปกติ บอกพี่ที่ทำงานว่า อ่อ เมื่อคืนเมามาก ล้มหน้าไปกระแทกกับโต๊ะ เราเป็นคนนึงที่เวลาทะเลาะกับผัวไม่ค่อยอยากเล่าให้ใครฟัง กลัวเค้าสมน้หน้า ล่าสุดคือวันนี้ต่างคนต่างกิน แต่เราไม่เมานะ แต่แฟนเราเริ่มเมาแล้ว เราผิดด้วยหรอเวลาเห็นแฟนเมาแล้วอยากให้กลับบ้าน เราบอกก้อไม่อยากกลับ เราก้อมีปากเสียงกัน พอมาถึงที้จอดที่ห้องเราพักอยู่ แฟนเรามันเหมือนไปกินต่อ แต่เราไม่อยากให้ไป ไอ้เราก้อปากดีจะด้วยไง เราพูดว่าถ้าอยากให้กูออกไปจากชีวิตก้อโอนตังคืนกูมาสิ หลังจากนั้นมันตบ มันต่อย เลยตามขึ้นมาทะเลาะกันที่ห้องอีก ได้ตบมันไป2ทีมั้ง ทีเหลือมันตบต่อยเราหมดเลย รอบนี้หนักสุดละ หางคิ้วขวาโนเป็นลูกมะนาว ตาซ้าย แก้มซ้าย บวม ตาปิด ปากแตก ทั้งร้องไห้ ทั้งเจ็บ เจ็บทั้งตัว เจ็บทั้งใจ แต่ทำไมถึงไม่ไปจากมันสักที ตัวอยากไป แต่ใจอยากอยู่ พยายามแล้วนะ โง่เนาะ ยอมเจ็บตัวอยู่นั้นแหละ มันโดนมาบ่อยๆก้อเริ่มจะหมดใจละ ขอเวลาอีกสักพักขอทำใจให้แข็งพอกว่านี้ก่อน ตอนนี้เราไปทำงานไม่ได้ต้องลาหัวหน้า2วัน (แต่ไม่บอกนะว่าตีกันกับผัว) หัวหน้าชอบเม้าท์ เป็นคนอื่นคงเลิกไปตั้งแต่เขาตีรอบแรกแล้วละ เรามันทนมือทนตีน อย่าด่าเรานะ ขอเวลาน่อย เราตัดใจเลิกเค้าเมื่อไร จะมาเล่าให้ฟังนะ ลืมบอกเราคบกับเค้าปีครึ่งเอง (คอมเม้นท์ให้กำลังใจได้นะ) (ขอความคิดเห็นหน่อยว่าต้องทำยังไง)