ตอนที่อ.ชีปะขาวให้พุดตานเป็นคนเลือกว่าจะอยู่ในยุคอยุธยาหรือจะกลับปัจจุบัน แล้วพุดตานเลือกที่จะอยู่ในยุคอยุธยากับริด เรารู้สึกเสียใจที่พุดตานเลือกแบบนั้น เพราะในใจของเรา เราอยากให้พุดตานกลับไปในยุคปัจจุบันมากกว่า เหตุผลก็เพราะว่า

พุดตานอาจจะคิดว่าต่อให้ตัวเองกลับในยุคปัจจุบัน ก็คงไม่มีประโยชน์เพราะในยุคปัจจุบันไม่มีใครรักพุดตานเลย แต่พุดตานคิดผิด ในยุคปัจจุบันพุดตานยังมีพี่หมี และแม่ชีสิปางค์ที่ยังคอยเป็นเซฟโซนให้กับเธอเวลาที่เธอมีปัญหา และทุกข์ใจ เป็นที่พึงพิงให้กับเธอได้ แม้กระทั่งป้าวิภาวีที่พุดตานคิดว่าป้าไม่เคยรักเธอเลยตั้งแต่เด็กจนโต แต่พอถึงเวลาที่เธอหายไปในยุคอดีต ป้าวิภาวีก็เป็นคนหนึ่งที่มีความเป็นกังวลรวมถึงเป็นทุกข์และมีความห่วงหลานอยู่ในจิตใจ และอยากจะตามหาหลานให้เจอ  แต่ในขณะเดียวกันเมื่อพุดตานเกิดปัญหา หรือความทุกข์ใจใดๆก็ตาม ในช่วงเวลาที่อยู่ในยุคอยุธยา พุดตานต้องเผชิญกับปัญหา และใช้สติปัญญาทั้งหมดที่มีแก้ไขและผ่านปัญหาทั้งหมดไปให้ได้ โดยที่ไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้เลย แม้กระทั่งผู้ชายที่ปากเอาแต่พร่ำบอกว่ารักเธอหนักหนา แต่เมื่อถึงเวลาพุดตานกลับต้องสู้กับปัญหาเพียงลำพัง โดยเฉพาะปัญหาเรื่องความรักที่เธอต้องแก้ปัญหาด้วยตัวเอง ในขณะที่ผู้ชายอย่างริดทำไมอะไรไม่ได้เลย ไม่ว่าจะเมื่อ 1000 ปีก่อนหรือว่าในชาตินี้

อีกเหตุหนึ่งที่เราอยากให้พุดตานกลับไปในยุคปัจจุบันก็เพราะว่า ความไม่มั่นคงในความรักของตัวเองที่มีต่อคนรัก ไม่ว่าจะเป็นอนิลบท หรือแม้กระทั่งริด ไม่ว่าจะ 1000ปีก่อน หรือยุคอยุธยา ฝ่ายชายก็เลือกที่จะปล่อยมือจากคนรัก และหันหลังให้กับความรักของตัวเองเพื่อที่จะให้คนรักของตัวเองอย่างอาทิตยา หรือพุดตานสู้ให้กับความรักของตัวเองเพียงลำพัง เป็นช้างเท้าหน้า หรือแม้กระทั่งเป็นดาบและเป็นโล่ห์เพื่อผู้ชายอย่างริด ในขณะที่ริดกลับทำอะไรเพื่อพุดตานไม่ได้ซักอย่าง แต่ปากบอกกับพ่อแม่ว่าตัวเองทุกข์หนักหนาหากว่าไม่ได้รักกับพุดตานเนี่ยนะ เพื่ออะไรกัน

เราว่าคนอย่างริดควรได้รับบทเรียนบ้างว่า ในเมื่อเลือกที่จะปล่อยมือจากคนรัก และเลือกที่จะให้คนรักสู้เพียงลำพังในขณะที่ตัวเองทำอะไรเพื่อคนรักไม่ได้เลยซักอย่างเดียว ก็ต้องยอมรับกับความสูญเสียคนรักไปด้วยตัวเอง เพราะคุณได้เลือกแล้วที่จะให้มันเป็นแบบนี้ สุดท้ายแล้วคนอย่างริดไม่ควรได้รับความรักจากพุดตานด้วยซ้ำ เพราะไม่ได้ทำอะไรเพื่อคนที่รักซักอย่างเดียว