ต้องออกตัวไว้ก่อนนะครับ ว่าผมไม่ใช่คนร่ำคนรวยอะไร แต่ก็ไม่ได้เดือดร้อนอัตคัดขัดสนเรื่องเงิน เป็นเพียงคนธรรมดาทำงานหาเงิน พอกิน พอใช้ พอเก็บ พอลงทุน เหมือนคนธรรมดาทั่วไปนะครับ ด้วยความที่ผมชอบพัฒนาตัวเอง และศึกษาหาฟามรู้เรื่องช่องทางหาเงิน ผมมักจะมีหลายแหล่งรายได้จากหลายแหล่งนอกจากงานประจำครับ ด้วยความที่ผมเคยจนมาก่อน เลยใช้เงินแบบระวังพอสมควร ไม่สร้างหนี้จนเกินตัว หาแหล่งรายได้เสริมอื่นๆ เพิ่มเติม
ก็เลยทำให้มีแผนสำรองใช้จ่าย เลยไม่เดือดร้อนเท่าไหร่ครับ หาเงินมาได้ก็ซื้อที่อยากได้บ้าง กินของอร่อยบ้าง เที่ยวบ้าง เป็นโบนัสเองที่หาเงินมาได้

แต่พักหลังๆ ผมไม่ค่อยกล้าโพส กินหรูอยู่แพง ลงโซเชี่ยส่วนตัวเองเท่าไหร่แล้วครับ นิยามกินหรูอยู่แพงแนวผมก็ประมาณซื้อกินตามห้างทั่วไปอ่ะครับ เคเอฟซี เอ็มเค ตี๋น้อย ประมาณร้านตามห้าง หรือไม่ถ้าไปทะเลก็กินอาหารทะเลซีฟ็ดบ้างนานๆ ครั้ง
เพราะผมเคยโพสแนวๆ นี้ ญาติที่ไม่เคยทักทายกันมานานแสนนาน ชอบทักข้อความมายืมตังค์ หรือไม่ก็โทรมาตีความเศร้าเล่าความเท็จให้ดูน่าสงสารเพื่อขอยืมตังค์ 

ผมเคยเจอแบบว่าให้ยืมไปแล้ว สัญญาเป็นดิบดีว่าจะผ่อนส่งเดือนละ 3 ร้อย 5 ร้อย ไม่คิดดอกนะครับ พอถึงเวลาก็ให้ผมทักท้วงตลอด จนผมไม่ไหว เหลือ 5 ร้อยบาทงวดสุดท้ายผมก็ให้ๆ เขาไป และเข็ดไม่ช่วยแล้ว สักพักโทรขอยืมอีก ผมเลยตัดบทไปว่า "ไม่มีตังค์" จบๆ ไปครับ ไม่ต้องมีหน้ามาตาอะไรในสังคังจอมปลอมอ่ะครับ

คือผมมารู้อีกที เขาไปไล่ยืมญาติทุกคน อะไรประมาณนั้น คือเอาจริงๆ เงินมันก็ไม่ถึงกับมากโขอะไรแต่ก็ไม่น้อยนะครับ 3 พัน ไม่เกิน 5 พันอะไรประมาณนั้น ผมลิมิตให้ยืมได้เท่านี้ แต่มันเหมือนเขาเอาความไม่สบายใจมาให้เราครับ ต้องให้เราทวงตลอด
เมียผมก็เคยโดนเพื่อนยืม ประมาณว่าตีความเศร้าเล่าความเท็จ พอเมียผมให้ยืมอีกวันโพสไปลัลล้าซื้อของชอปปิ้งแบบสบายใจในห้างเฉย อิหยังวะกันเลยทีเดียวครับ

แต่ใครที่ยืมไปแล้วสัญญาว่าจะผ่อนส่งให้ตามนัด คือ ผมจะจำไว้ครับ คนนั้นมีความรับผิดชอบ ถ้าเขามายืมอีกผมก็เต็มใจให้อยู่ครับ เพราะถือว่ามีเครดิต 
แต่ประเภทให้ทวงทุกเดือนนี่สิไม่ไหว มันใช่ธุระเรารึเปล่าก็ไม่

พักหลังๆ ผมชอบโพส ทำกับข้าวกินเอง/ ปลูกพักกินเอง / นั่งรถเมล์ร้อนไปเที่ยว / วันนี้ใช้เงินไปเท่าไหร่ / วันนี้ประหยัดได้เท่านี้ดีใจ  / เวลานานๆ ทีไปกินอะไรดีๆ ตามอัตภาพของผม เวลาโพสก็ต้องซ่อนไว้ให้เห็นเฉพาะผมกับเมีย หรือญาติที่สนิทจริงๆ 

ทำตัวธรรมดา ไม่อวดรวย (ผมก็ไม่มีให้กอวดอ่ะนะครับ) สบายใจกว่าเยอะครับ ญาติหรือเพื่อนคนไหนชอบอวดรวย เอาที่สบายใจเลยครับ แต่ผมขอเป็น Nobody ดีกว่า เพราะยิ่งถ้าขี้อวดมากเท่าไหร่ ผมคิดว่า มันจะสร้างนิสัยที่เริ่มจมไม่ลงอ่ะครับ ต้องอวดตลอดเวลา ต้องชูคอ หัวสูงตลอดเวลา ทำไปแล้วผลตอบแทนคืออะไร ผมก็ยังนึกภาพไม่ออก

ทุกวันนี้มีเงินเก็บไม่คิดจะซื้อทองมาใส่โชว์เลยครับ อีกอย่างซื้อเครื่องประดับมาใส่ร่างกายผมรู้สึกเกะกะ และอีกอย่างผมเป็นคนขี้ลืมถอดไว้ลืมที่อีก รู้สึกภาระทางร่างกาย ตัดปัญหาไม่ใส่อะไรเลย มีแค่แหวนทองคำขาวฝังเพชรเม็ดเท่าหัวมด เป็นแหวนคู่ที่เมียซื้อบังคับให้ใส่ ก็หลายตังค์อยู่ราคา เมียบังคับให้ใส่นิ้วนางแสดงความเป็นเจ้าของ ผมเคยถอดไว้ลืมหน้าอ่างล้างหน้ามีเคือง ผมก็เลยจำเป็นต้องใส่ไว้ แต่พวกแหวนผมจะรำคาญตอนที่ล้างมือนี่แหละครับ สบู่หรือน้ำยาล้างมือชอบไปอัดอยู่ในซอกวงแหวน ไม่ใส่ก็ไม่ได้เมียโกรธอีก

เงินเอาไว้หมุนลงทุนอย่างเดียว ถ้าซื้อทองก็ต้องเป็นทองแท่งเก็บไว้ ไม่โชว์ เอาไว้เป็นซีเคียวริตี้ทางการเงินอ่ะครับ

เพื่อนๆ มีประสบการณืโดนยืมอย่างไรกันบ้างครับ มาแชร์เล่าให้กันฟังครับ ?