เรามีปัญหาครอบครัวมาตั้งแต่เด็กๆ ครั้งนึงช่วงม.6เคยเก็บตัวอยู่ในบ้านไม่เจอกับใครเป็นเวลานาน แต่ช่วงนั้นดีขึ้นเพราะเพื่อนพยายามมาคุยด้วยที่บ้าน ปีที่แล้วได้พบนักจิตวิทยาคุยเรื่องปัญหาชีวิตแต่ไม่ถึงขั้นที่เราพยายามจะฆ่าตัวตาย แต่พอตอนนี้อะไรหลายๆอย่างมันเกิดขึ้นจนเรารับไม่ไหว เราพยายามที่จะคิดฆ่าตัวตายหลายครั้งเช่นการโดดเขื่อนแถวบ้าน คิดที่จะกินยาฆ่าตัวตาย คิดที่จะผูกคอตัวเองภายในบ้าน 6เดือนที่แล้วเราได้เขียนจดหมายทิ้งไว้เพราะเรารู้สึกว่าโลกใบนี้มันเหมือนจะไม่โอบกอดเราแล้ว แต่เราก็ไม่ได้คิดจะฆ่าตัวตาย ณ ตอนนั้น แต่มาวันนี้ เรารับอะไรต่างๆไม่ไหวแล้วจริงๆ เรายังอยากมีชีวิตอยู่ต่อ แต่การใช้ชีวิตให้ผ่านไปในแต่ละวันมันยากสำหรับเรามากจริงๆ เราไม่สามารถที่จะคุยเรื่องนี้กับใครได้เลยเพราะเรากลัวว่าเราจะนำความเครียดของตัวเองไปให้คนอื่นโดยที่ไม่รู้ตัว เราเหนื่อยมากจริงๆค่ะ เราไม่ไหวแล้ว