ถ้าอยู่กับคนอื่นๆเราก็จะทำตัวตลกๆขำๆเป็นกันเอง ถ้าอยู่กับคนหน้าด้านที่คุยกันบ่อยก็จะทำตัวtoxicไปเลย ถ้าอยู่คนเดียวเงียบๆนานๆ ก็เหมือนมีผีจิตกรมาเข้าสิง ทำอะไรที่แบบโคตรสุดโต่งไปเลย ยืนแดกนํ้าฝน วาดภาพกลางป่าหลังบ้านตอนกลางคืนไม่แคร์ ไร ล่ะบางทีพอออกไปเจอคนหมู่มากก็เผลอทำตัวแบบนั้นไป คือมันเป็นไปเอง บางทีคุยกบคนอื่น ก็เผลอคิดนะว่ารำคาญ คือเราไม่รู้ว่าอันไหนคือตัวตนเราจริงกันแน่ๆ