มันเริ่มต้นที่เเฟนผมเป็นหนี้บัตรเครดิตครับ ตอนเเรกเธอก็ไม่บอกผม เเต่สุดท้ายก็รู้ครับ ครั้งเเรกผมก็ไม่คิดอะไรก็พากันไปกู้ธนาคารปิดบัตรเรียบร้อย ที่เหลือก็คอยส่งให้ธนาคารเป็นก้อนเดียว. เเต่มันดันไม่จบครับ ผมมารู้ว่าเขามาเป็นหนี้บัตรอีก2ใบ ผมเลยถามเขาดีๆครับว่าทำไมมันถึงยังไม่จบอีกนึกว่าปิดไปหมดเเล้ว เขาบอกว่าเขาคิดว่าเขาจะไม่ใช้เเล้วเเค่เอาไว้ให้อุ่นใจเฉยๆ เเต่เพราะมีครั้งนึงที่ไปเที่ยวเยาวราชกัน3วัน2คืน เเล้วเงินไม่พอเธอเลยต้องใช้บัตรครับ

อีกอย่างเลยคือเธอต้องส่งเงินให้ครอบครัวคนเดียวครับทั้งที่มีพี่ชาย2คนเเล้วเเม่เธอก็ไม่ได้ทำงาน ผมพยายามจะไม่ไปยุ่งกับเรื่องการเงินของครอบครัวเเฟนเเล้วครับ เเต่มันทำให้ชีวิตคู่ผมมีปัญหามากๆ. เเฟนผมได้เงินเดือน2หมื่นนิดๆเเต่ต้องส่งให้เเม่เดือนละหมื่นกว่าบาททุกเดือนไม่รวมค่าโทรศัพท์,ค่าอาหารเเมว/ค่าทรายเเมวอีก4ตัว

เเม่เเฟนผมอายุ50นิดๆครับเเต่เลิกทำงานเเล้ว ด้วยปัญหาสุขภาพ ผมเคยถามไปตรงๆว่า “เเม่อยากลองขายของหรืออะไรไหม” สรุปว่าคืนนั้นเเม่ทักมาหาเเฟนผมเชิงตำหนิผมว่า ประมาณว่าผมไม่รู้หรอว่าเเม่เป็นริดสีดวง,ปวดข้อ เป็นเบาหวาน อะไรทำนองนั้น

ส่วนพี่ชาย2คนของเเฟนเขาไม่ช่วยส่งเพราะบอกว่าพวกเขาส่งมานานเเล้วเป็นตาเเฟนผมส่งบ้าง(?) เเถมพี่คนกลางยังเป็นหนี้เเฟนผมอยู่อีก เเฟนเองก็ไม่รู้จะพูดกับพี่เธอยังไง ผมเลยหมดหวังครับ

ตัวผมเองก็ยังเรียนอยู่ครับจะให้เลี้ยงเเฟนทุกเดือนๆคงไม่สะดวกเหมือนกันครับ เเต่ก็ไม่อยากเลิกกับเขาด้วยสาเหตุนี้ ผมคิดว่าถ้ามันยังเป็นเเบบนี้ต่อไป ต่อให้ผมทำงานเเล้วเราก็ยังสร้างเนื้อสร้างตัวกันไม่ได้อยู่ดีครับ

เลยอยากจะถามพี่ๆครับว่าควรจะทำยังไงดี ผมรู้สึกว่าผมเข้ากับครอบครัวเเฟนไม่ค่อยได้เพราะเรื่องการเงินครับ