ตอนนี้ผมสับสนมากอยากได้คำปรึกษา นี้เป็นกระทู้เเรกของผม พิมพ์ตกบกพร่องยังไงก็ขอโทษด้วยนะ
ตอนนี้ผมอยู่ปี1 มหาลัยดังในภาคอีสาน (ไม่ใช่ ที่ ขอนเเก่น นะครับ)
คือเมื่อวันที่ 15 กุมภาพัน 2558 ที่ผ่านมา ผมพึ่งบอกเลิกเเฟนที่คบกันมา 3 ปีกว่าๆ เหตุผล
-ผมไม่มีเวลาให้เค้าเลย ผมเอาเวลาไปทำกิจกรรม เรียน เพราะผมเป็นเฮดของสาขาต้องคอยรับผิดชอบเพื่อนๆทุกคนติดต่อประสานงานรุ่นพี่อาจารย์ ผมกับเเฟนไม่ได้เรีบนที่เดียวกันครับ เขาอยู่อีกที่หนึ่งก็ถือว่าไกลอยู่ครับนั่งรถประมาณ 3เกือบ 4 ชั่วโมง ช่วงที่เข้ามหาลัยมาผมไม่ได้โพสบอกรักเหมือนเเต่ก่อน ตอบเฟสช้า บางทีก็ไม่ตอบเพราะเหนื่อยเเล้วหลับไปตื่นเช้ามา ถึงเห็นว่าเเฟนส่งอะไรมา เเต่เเฟนผมก็ยังคงรับไหว เเต่บางคืนเธอก็นอนร้องให้เพราะผมไม่ค่อยสนใจเธอ ผมก็คิดว่าผมไม่ได้เปลี่ยนไป เเค่อาจจะยังรับตัวไม่ได้กับเวลาในชีวิตมหาลัย เเต่พอเริ่มเทอม 2 มา ผมถึงตระหนักได้ว่าผมเปลี่ยนไปจริง เขาก็รู้เพราะเขาก็บอกผม เเต่ผมก็บอกไปตลอดว่า ผมก็ยังรักเขาเหมือนเดิม เหตุผลที่เลิกกันไม่ได้เดียวกับที่ผมหรือเธอไปเจอคนใหม่นคับ ผมไม่ได้อยากมีใครใหม่ เเต่ผมไม่เคยอยู่ไกลกันขนาดนี้หรือไม่ได้เห็นหน้ากันนานขนาดนี้ เคยห่างกันเเค่เดือนเดียวเพราะผมไปติวที่ จังหวัดอื่น เเต่ตอนนี้ผมไม่ได้เจอเธอจะ 3 เดือนเเล้ว ได้เจอกันก็เเค่ตอนกลับบ้าน 1 วัน ซึ่งผมก็กลับบ้านเเค่ตอนสิ้นเดือนหรือไม่ได้กลับเลย ผมนับได้เลยว่าตั้งเเต่ขึ้นมหาลัยมาผมได้ไปเจอเเฟนผมกี่ครั้ง เเล้วผมก็ไม่เคยไปหาเเฟนผมเพราะผม ไม่มีเวลา ถึงมีผมก็ไม่มีตัง เพราะผมไม่ได้รวยอะไรมาก ใช้อย่างประหยัด เขาก็ไม่เคยมาหาผมเพราะผมอยู่หอกับเพื่อน รวมผม เป็น 3 คน ยิ่งห่างกันนานไปทุกวันผมยิ่งรู้สึกเย็นชา ชินชากับเเฟน ไม่ได้รู้สึกรักเหมือนเเต่ก่อน บางทีก็รู้สึกรำคาญ วันที่ 15 ที่ผ่านมาผมเลยตัดสินใจบอกเลิกเเฟน ตอนนี้ผมห่วงเเฟนผมมาก ผมทั้งรู้สึกผิด เพราะทำให้เธอเสียใจ เพราะเคยสัญญากับเธอว่าจะไม่มีวันทิ้งเธอไปไหน เเต่ก็ทำลงไปจนได้ ผมผิดสัญญากับเธอไป เหตุผลของผมมันอาจจะงี้เง่า เเต่มันมีอีกมากเเต่ผมอธิบายได้เเค่นี้
ผมตัดสินใจถูกเเล้วจริงๆหรอ
ตอนนี้ผมอยู่ปี1 มหาลัยดังในภาคอีสาน (ไม่ใช่ ที่ ขอนเเก่น นะครับ)
คือเมื่อวันที่ 15 กุมภาพัน 2558 ที่ผ่านมา ผมพึ่งบอกเลิกเเฟนที่คบกันมา 3 ปีกว่าๆ เหตุผล
-ผมไม่มีเวลาให้เค้าเลย ผมเอาเวลาไปทำกิจกรรม เรียน เพราะผมเป็นเฮดของสาขาต้องคอยรับผิดชอบเพื่อนๆทุกคนติดต่อประสานงานรุ่นพี่อาจารย์ ผมกับเเฟนไม่ได้เรีบนที่เดียวกันครับ เขาอยู่อีกที่หนึ่งก็ถือว่าไกลอยู่ครับนั่งรถประมาณ 3เกือบ 4 ชั่วโมง ช่วงที่เข้ามหาลัยมาผมไม่ได้โพสบอกรักเหมือนเเต่ก่อน ตอบเฟสช้า บางทีก็ไม่ตอบเพราะเหนื่อยเเล้วหลับไปตื่นเช้ามา ถึงเห็นว่าเเฟนส่งอะไรมา เเต่เเฟนผมก็ยังคงรับไหว เเต่บางคืนเธอก็นอนร้องให้เพราะผมไม่ค่อยสนใจเธอ ผมก็คิดว่าผมไม่ได้เปลี่ยนไป เเค่อาจจะยังรับตัวไม่ได้กับเวลาในชีวิตมหาลัย เเต่พอเริ่มเทอม 2 มา ผมถึงตระหนักได้ว่าผมเปลี่ยนไปจริง เขาก็รู้เพราะเขาก็บอกผม เเต่ผมก็บอกไปตลอดว่า ผมก็ยังรักเขาเหมือนเดิม เหตุผลที่เลิกกันไม่ได้เดียวกับที่ผมหรือเธอไปเจอคนใหม่นคับ ผมไม่ได้อยากมีใครใหม่ เเต่ผมไม่เคยอยู่ไกลกันขนาดนี้หรือไม่ได้เห็นหน้ากันนานขนาดนี้ เคยห่างกันเเค่เดือนเดียวเพราะผมไปติวที่ จังหวัดอื่น เเต่ตอนนี้ผมไม่ได้เจอเธอจะ 3 เดือนเเล้ว ได้เจอกันก็เเค่ตอนกลับบ้าน 1 วัน ซึ่งผมก็กลับบ้านเเค่ตอนสิ้นเดือนหรือไม่ได้กลับเลย ผมนับได้เลยว่าตั้งเเต่ขึ้นมหาลัยมาผมได้ไปเจอเเฟนผมกี่ครั้ง เเล้วผมก็ไม่เคยไปหาเเฟนผมเพราะผม ไม่มีเวลา ถึงมีผมก็ไม่มีตัง เพราะผมไม่ได้รวยอะไรมาก ใช้อย่างประหยัด เขาก็ไม่เคยมาหาผมเพราะผมอยู่หอกับเพื่อน รวมผม เป็น 3 คน ยิ่งห่างกันนานไปทุกวันผมยิ่งรู้สึกเย็นชา ชินชากับเเฟน ไม่ได้รู้สึกรักเหมือนเเต่ก่อน บางทีก็รู้สึกรำคาญ วันที่ 15 ที่ผ่านมาผมเลยตัดสินใจบอกเลิกเเฟน ตอนนี้ผมห่วงเเฟนผมมาก ผมทั้งรู้สึกผิด เพราะทำให้เธอเสียใจ เพราะเคยสัญญากับเธอว่าจะไม่มีวันทิ้งเธอไปไหน เเต่ก็ทำลงไปจนได้ ผมผิดสัญญากับเธอไป เหตุผลของผมมันอาจจะงี้เง่า เเต่มันมีอีกมากเเต่ผมอธิบายได้เเค่นี้