จากกระทู้ก่อนหน้าที่เราตั้ง สรุปจับได้ว่าสามีนอกกายมาแล้ว 2-3 ปี ทั้งผู้หญิงที่มาจากแอพคุย และมาจากไซด์ไลน์ เราขอหย่า เค้าไม่ยอม ขอโอกาส บอกจะไม่ทำอีก เรื่องบนเตียงของเราเค้าบอกต้องมีการเตรียมพร้อม นู่นนี่ จนถึงวันที่เรามีไรกัน สรุปไม่เสร็จทั้งคู่ หลังจากวันนั้นเดือนกว่าแล้ว เค้าก็ไม่มีทีท่าว่าจะเริ่มทำอีก
หลังจากที่เราจับได้ ความรู้สึกเรามันแย่มาก ใจสลาย ร้องไห้เกือบทุกวัน ชวนเค้าทะเลาะได้ตลอด คือเราคิดเรื่องนี้ตลอด หวาดระแวง เราบอกให้เค้าไปตรวจ HIV เค้าก็โกรธ บอกว่าเค้าป้องกันตัวเองดี แต่เราก็ไม่เชื่อ เลยซื้ออุปกรณ์มาตรวจให้เองที่บ้าน ผลก็ปกติ เราก็สบายใจไปนิดนึง เค้าอาจจะกลับตัวกลับใจจริง แต่เรา move on ไม่ได้เลย เราทะเลาะกันบ่อยมากเรื่องนี้ พูดแม้กระทั่งว่าถ้ามีไรกับเราไม่ได้ ก็เลิกกัน แยกกันอยู่ ทำหน้าที่พ่อแม่ก็พอ ต่างคนต่างไปมีไรกับคนที่ต้องการได้เลย เค้าก็ไม่ยอม บอกว่าเราเป็นผู้หญิง เป็นแม่ของลูก ทำแบบนี้ไม่ได้ พูดเห็นแก่ตัวมาก คือเราก็แค่พูดประชดแหล่ะ กระตุ้นให้เค้ารับรู้ว่าเราต้องการเซ็กส์ แต่เค้าก็เหมือนไม่คิดที่จะทำมันสักที จะให้เรารออีกนานแค่ไหน เค้าคิดว่าจะชดเชยสิ่งที่เค้าทำผิด โดยการพากินพาเที่ยวพักผ่อน อยากได้ไรจะซื้อให้ แต่มันไม่ใช่ไง เราไม่ได้ต้องการแบบนั้น
เมื่อก่อนตอนเราต้องการ เราช่วยตัวเองได้ตลอด เพราะคิดว่าเค้าเหนื่อย ไม่มีอารม หมดสมรรถภาพ แต่ตอนนี้เรารู้ว่าเค้ายังสามารถมีได้ เราเลยไม่อยากช่วยตัวเองแล้ว เราอยากมีไรกะเค้า เหมือนเป็นปมในใจ ยิ่งเค้าไม่มีไรกับเราสักที เราก็หงุดหงิด อารมณ์เสีย กลายเป็นชวนทะเลาะตลอด
เราคิดว่าจะให้โอกาสเค้าอีกสักเดือน ถ้าเค้ายังไม่มีไรกะเรา เราจะไปมีไรกะคนอื่นแล้ว เราจะไม่รอเค้าแล้ว คือเราช่วยตัวเองทำเหมือนที่ผ่านมาได้นะ ไม่เหนื่อยมาก ไม่ต้องกลัวติดโรค แต่ใจเรามันไม่เหมือนเดิมแล้วอ่ะ เหมือนมันแค้น มันรอคอย มันอยากลบปม แต่สามีไม่พยายามลบปมตรงนี้ให้เลย
เราเคยมีคนคุยเรื่องนี้ เค้าก็ประสบปัญหาเดียวกับเรา แบบประมาณว่าตอบสนองกันแค่เรื่องนี้ มีกันและกันคนเดียว ห้ามมีคนอื่น ไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัว ไม่ยุ่งเรื่องครอบครัวกันและกัน แต่หลังจากสามีขอปรับปรุงตัว เราก็ไม่ได้คุยกะคนนั้นแล้ว
เลยอยากขอความเห็นว่า ถ้าสามีเราไม่คิดจะมีไรกะเรา ปล่อยเราซังกะตายแบบนี้ เราจะไปมีไรกะคนที่ความเห็นตรงกันดีมั้ย
ช่วยตัวเองมาตลอด 6 ปี จนวันที่รู้ความจริง ไม่อยากทำแล้ว
หลังจากที่เราจับได้ ความรู้สึกเรามันแย่มาก ใจสลาย ร้องไห้เกือบทุกวัน ชวนเค้าทะเลาะได้ตลอด คือเราคิดเรื่องนี้ตลอด หวาดระแวง เราบอกให้เค้าไปตรวจ HIV เค้าก็โกรธ บอกว่าเค้าป้องกันตัวเองดี แต่เราก็ไม่เชื่อ เลยซื้ออุปกรณ์มาตรวจให้เองที่บ้าน ผลก็ปกติ เราก็สบายใจไปนิดนึง เค้าอาจจะกลับตัวกลับใจจริง แต่เรา move on ไม่ได้เลย เราทะเลาะกันบ่อยมากเรื่องนี้ พูดแม้กระทั่งว่าถ้ามีไรกับเราไม่ได้ ก็เลิกกัน แยกกันอยู่ ทำหน้าที่พ่อแม่ก็พอ ต่างคนต่างไปมีไรกับคนที่ต้องการได้เลย เค้าก็ไม่ยอม บอกว่าเราเป็นผู้หญิง เป็นแม่ของลูก ทำแบบนี้ไม่ได้ พูดเห็นแก่ตัวมาก คือเราก็แค่พูดประชดแหล่ะ กระตุ้นให้เค้ารับรู้ว่าเราต้องการเซ็กส์ แต่เค้าก็เหมือนไม่คิดที่จะทำมันสักที จะให้เรารออีกนานแค่ไหน เค้าคิดว่าจะชดเชยสิ่งที่เค้าทำผิด โดยการพากินพาเที่ยวพักผ่อน อยากได้ไรจะซื้อให้ แต่มันไม่ใช่ไง เราไม่ได้ต้องการแบบนั้น
เมื่อก่อนตอนเราต้องการ เราช่วยตัวเองได้ตลอด เพราะคิดว่าเค้าเหนื่อย ไม่มีอารม หมดสมรรถภาพ แต่ตอนนี้เรารู้ว่าเค้ายังสามารถมีได้ เราเลยไม่อยากช่วยตัวเองแล้ว เราอยากมีไรกะเค้า เหมือนเป็นปมในใจ ยิ่งเค้าไม่มีไรกับเราสักที เราก็หงุดหงิด อารมณ์เสีย กลายเป็นชวนทะเลาะตลอด
เราคิดว่าจะให้โอกาสเค้าอีกสักเดือน ถ้าเค้ายังไม่มีไรกะเรา เราจะไปมีไรกะคนอื่นแล้ว เราจะไม่รอเค้าแล้ว คือเราช่วยตัวเองทำเหมือนที่ผ่านมาได้นะ ไม่เหนื่อยมาก ไม่ต้องกลัวติดโรค แต่ใจเรามันไม่เหมือนเดิมแล้วอ่ะ เหมือนมันแค้น มันรอคอย มันอยากลบปม แต่สามีไม่พยายามลบปมตรงนี้ให้เลย
เราเคยมีคนคุยเรื่องนี้ เค้าก็ประสบปัญหาเดียวกับเรา แบบประมาณว่าตอบสนองกันแค่เรื่องนี้ มีกันและกันคนเดียว ห้ามมีคนอื่น ไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัว ไม่ยุ่งเรื่องครอบครัวกันและกัน แต่หลังจากสามีขอปรับปรุงตัว เราก็ไม่ได้คุยกะคนนั้นแล้ว
เลยอยากขอความเห็นว่า ถ้าสามีเราไม่คิดจะมีไรกะเรา ปล่อยเราซังกะตายแบบนี้ เราจะไปมีไรกะคนที่ความเห็นตรงกันดีมั้ย