สวัสดีค่ะ คือเรามีเพื่อนสนิทคนนึง เราสนิทกันมาถึงขั้นที่เห็นเป็นคนในครอบครัวคนนึงเลย ตอนนี้เพื่อนเราอายุ16ปี กำลังจะเข้า17 เพื่อนบอกเราว่าอยากไปทำงานหาเงินเพราะถ้านะทางบ้านเพื่อนถือว่าค่อนข้างแย่ แต่ตาของเพื่อนเราไม่ยอม(ตาแกติดยา) ตาของเพื่อนเราไม่ยอมให้เพื่อนเราออกจากบ้านเลย แค่ไปร้านค้าใกล้บ้านก็โดนด่า บางครังก็โดนตี เราก็ช่วยอะไรไม่ได้เพราะเราอยู่คนละหมู่บ้าน(บ้านห่างกัน12กิโล) เราเคยแนะนำให้เพื่อนเปิดใจคุยกับตาแต่เหมือนแกไม่รับฟังอะไรเลย ย้อนกลับไปเมื่อ 2ปี ที่แล้ว วันนึงเราไปรับเพื่อนมาช่วยงาน(บอกให้แกทราบแล้วนะคะ) เพื่อที่จะได้เงินค่าจ้างไปซื้อกับข้าว  บ่ายโมง ของวันนั้น ตาของเพื่อนตามมาด่า มาตี บอกว่าถ้าไม่มีเงินกินข้าวก็ปล่อยมันผอมตายอยู่อย่างนั้นแหละ แม่เราก็พยายามคุยให้แต่แกก็ไม่ฟัง แล้วยังบอกว่าแม่เรายุ่งไม่เข้าเรื่อง เราก็พูดอะไรไม่ได้ ได้แต่พาเพื่อนออกมาห่างๆ   หลังจากนั้น 3เดือน เพื่อนก็ขอมาอยู่กับเรา เพราะเราอยู่บ้านคนเดียว แม่ไปทำงาน เพื่อนเราบอกว่า แกด่า แกตีทุกวันบางวันก็ไม่ให้กินข้าว เพื่อนคนไหนมาหาที่บ้านแกก็ไล่หนีหมด บางวันก็ไม่ให้กินข้าว กักขังตลอด ไม่ให้ออกจากบ้าน ไม่ให้ไปไหน เราเลยบอกขอแกว่าขอให้เพื่อนเราไปอยู่เป็นเพื่อนเพราะเราอยู่บ้านคนเดียว แกก็ไม่ได้ว่าอะไร เรากับเพื่อนก็ไปเยี่ยมแกบ้าง พอหลังจากนั้น4เดือน เราก็ไปส่งเพื่อนที่บ้าน ตอนแรกที่ไปถึงก็ไม่มีอะไรพอเรากลับถึงบ้านเพื่อนเล่าให้ฟังว่า โดนแกตีจนช้ำ เพื่อนเราถามว่าเค้าทำอะไรผิด แกก็บอกว่าเพื่อนเราโกหก เพื่อนที่จะได้ไปนอนกับผู้ชาย เพื่อนเราก็พยายามอธิบายว่า อยู่กับเราตลอดแกก็ไม่ฟัง เราก็คิดไม่ออกว่าจะเอายังไงดี ไม่กล้าคุยกับแม่ด้วย ตอนนั้นเลยไม่ได้ช่วยอะไรมาก แค่ไปคุยกับแกให้  ก็ผ่านไปเกือน1ปี เรามีแฟน แล้วเราก็มาอยู่กับแฟนที่หมูบ้านใกล้เคียง (ห่างกัน8กิโล) เราก็ไปเล่นกับเพื่อนบ่อยขึ้นแต่แกไม่ว่าอะไร จนกระทั่งถึงวัน บุญข้าวสาก เราชวนเพื่อนไปห่อข้าวต้มมัดที่บ้านแฟน เราคิดว่าน่าจะสะดวกกว่า เพราะแฟนเราก็ต้องใช้รถ เพื่อนเราบอกตาไว้แล้ว เหมือนเคย (เราไปรับเพื่อนตอนเที่ยงนะคะ) วันนั้นเรามาส่งเพื่อนตอน 4โมงครึ่ง แกก็ตะโกนออกมาจากบ้านว่า ไปหาผู้ชายได้กี่คนแล้วล่ะ ทั้งที่ในมือเพื่อนเราถือข้าวต้มมัดอยู่2ถุงใหญ่เลย เพื่อนเราก็ไม่ได้ตอบอะไร หลังจากที่เรากลับเพื่อคนเราก็โทรมาบอกว่า แกบอกว่าเพื่อนเราหาข้ออ้างเพื่อนที่จะไปหาผู้ชายได้ง่าย ครั้งนี้เราช่วยอะไรไม่ได้เลย เพราะเพื่อนบอกว่า ช่างเถอะ ไม่เป็นไรหรอก ตั้งแต่นั้นมาเรากับเพื่อนก็คุยกัยผ่านแชทมาตลอดจนกระทั่ง 8เดือนที่ผ่านมาเราไปทำงาน(ระหว่างที่เราทำงานเราไม่ค่อยได้คุยกันสักเท่าไหร่นะคะ เราไปทำงานได้ 3 เดือน เราก็กลับมาด้วยเรื่องทางบ้านด้วย  หลังจากเรากลับมา เพื่อนเราก็ทักมาบอกเราว่าเพื่อนเราอยู่กับแฟนซึ่งอยู่กันคนละอำเภอ เราก็คิดว่าชีวิตเพื่อนเราจะดีขึ้น แต่มันกลับแย่ลง แม่แฟนของเพื่อนคอยพูดให้ร้ายอยู่บ่อยๆ แถมแฟนเพื่อนเราก็ยังลืมคนเก่าไม่ได้(แฟนเพื่อนเราเคยมีลูกแล้วนะคะ) เลยทำให้ต้องเลิกกัน หลังจากเลิกกับไปเพื่อนเราก็กลับมาอยู่บ้าน เราก็ไปเล่นกับเพื่อนที่บ้านบ่อยๆ เพื่อนเราก็เล่าให้ฟังว่าตาของเพื่อนเราเริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เริ่มยังคับ กักขังหนักขึ้นเรื่อยๆ จนเพื่อนเรารู้สึกเหนื่อยกับชีวิตตัวเอง เคยคิดอยากฆ่าตัวตาย เราก็คอยให้กำลังใจเพื่อนอยู่เป็นประจำ จนเพื่อนเราเริ่มอยากหนีออกมา อยากไปทำงาน เราก็ไปคุยกับตาของเพื่อนให้ว่าเราขอพาเพื่อนไปทำงานด้วยได้มั้ยคะ แกก็ตอบกลับมาว่า "จะเอามันไปทำงานมันไม มันไม่ไปหรอก มันชอบวิ่งตามผู้ชายเหมือนแม่มัน" คำตอบตาของเพื่อนทำเราไปไม่เป็นเลยค่ะ เราเลยไม่พูดต่อ เพื่อนเลยบอกเราว่า แกเคยพูดว่าถ้าเพื่อนเราไม่ตายแกก็จะทำแบบนี้ไปเรื่อยๆจนกว่าเพื่อนเราจะตายไปเอง เราควรทำยังไงดีคะ เรื่องมันอาจจะยาวไปหน่อยนะคะ แต่ที่เราพูดเป็นเรื่องจริงค่ะ ถ้าใครอ่านแล้วไม่เข้าใจก็ขอโทษด้วยนะคะ ตอนนี้อัดอั้นตันใจมากค่ะ ใครคิดยังไงบอกเราทีนะคะ เราพร้อมฟังรับทุกคำพูด ค่ะ ขอบคุณค่ะ🙏